“ฉันจะสละวัตถุดิบทั้งหมดของฉัน!” จี้อิวิ๋นเป็นคนแรกที่พูดขึ้น
"ฉันด้วย!"
“ฉันก็จะยกวัตถุดิบให้ด้วย”
“ตระกูลเกาทุกคนจะแบ่งวัตถุดิบให้คุณ”
ทันใดนั้นหลายๆ คนก็เริ่มเปิดถุงเก็บของพร้อมนำแก่นอสูรและศิลาวิญญาณชนิดต่างๆ ออกมา
เมื่อเห็นแบบนั้น คนอื่นๆ ที่ลังเลในตอนแรกก็ตัดสินใจได้และรีบนำวัตถุดิบของตนออกมาเช่นกัน
ในเวลาไม่นาน ทางเข้าห้องโถงใหญ่ก็เต็มไปด้วยแก่นอสูร ศิลาวิญญาณ และกระทั่งหญ้าเซียนบางชนิด
ในช่วงคับขันแบบนี้ ชีวิตของทุกคนแขวนอยู่บนเส้นด้าย ไม่มีใครกล้าฮุบวัตถุดิบของตนไว้ พวกเขาตระหนักว่าชีวิตของตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย
พอมองไปที่วัตถุดิบต่างๆ ที่อยู่ตรงหน้าเขา เฉินผิงก็นั่งขัดสมาธิและหลับตาลง
วินาทีต่อมา วัตถุดิบเหล่านั้นก็ลอยรอบตัวเขา
ตูม! ตูม! ตูม!
ทันใดนั้น แก่นอสูรและศิลาวิญญาณทั้งหมดก็ระเบิด ปลดปล่อยพลังวิญญาณเข้มข้นออกมา และเปลี่ยนรูปเป็นของเหลวอย่างน่าประหลาดใจ
เฉินผิงใช้วิชาจิตวิสุทธิ กระตุ้นให้กระแสแห่งพลังวิญญาณไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเห็นความเร็วในการดูดกลืนพลังวิญญาณของเฉินผิง ทุกคนก็ตกตะลึง
ท้ายที่สุดแล้ว แม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรกึ่งเซียนระดับเก้าขั้นสูงสุดก็ยังไม่สามารถดูดซับพลังวิญญาณในลักษณะนี้ได้
ด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อเช่นนี้ พวกเขาเริ่มคาดเดาว่าร่างกายของเฉินผิงอาจระเบิดเนื่องจากมีพลังไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย
แต่เฉินผิงกลับไม่แสดงท่าทีตึงเครียด วัตถุดิบจำนวนมากลดลงอย่างรวดเร็วจนเห็นได้ชัด
ขณะเดียวกันเฉินผิงก็คอยสังเกตอย่างเงียบๆ แม้ว่าเขาไม่อาจควบคุมร่างกายของเขาได้แล้ว แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเขาอย่างชัดเจน
ยิ่งไปกว่านั้น ภายในจุติภูมิของเขา จุติมายาได้รับการขัดเกลามากยิ่งขึ้นภายใต้การชักนำของผู้อาวุโส
ในขณะนั้นแม้แต่หนิงไฉ่เฉินก็ยังตกตะลึง ต่อให้เป็นฉันก็ยังไม่สามารถสกัดพลังวิญญาณได้มากขนาดนี้ภายในเวลาอันสั้น!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...