หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3020

ไม่ช้า เงาห้าร่างก็ปรากฏตัวขึ้น ลอยอยู่กลางอากาศและจ้องมองไปที่เฉินผิงและกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรที่น่าเวทนา

จินซาจ้องมองพวกเขาด้วยสายตาเหยียดหยาม

สำหรับเขา เฉินผิงและพวกของเขาเป็นเพียงเหยื่อ และฝ่ายเขาห้าคนคือนักล่า

“ยอมรับชะตากรรมและจงตายซะ! พวกแกมัวรออะไรอยู่? มันอาจจะเร็วกว่าและเจ็บปวดน้อยกว่าถ้าพวกแกยอมจบชีวิตของตัวเอง มิฉะนั้นพวกเราทั้งห้าคนจะสร้างความเจ็บปวดแสนสาหัสให้พวกแก” จินซาตะคอกขณะกวาดตามองฝูงชน

“เลิกพล่ามแล้วมาจบเรื่องนี้กันสักทีเถอะ!” หนิงไฉ่เฉินชักดาบยาวออกมาทันทีและกระโจนเข้าต่อสู้กับจินซา

จี้อวิ๋น เหล่าซุนและผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ต่างทุ่มสุดกำลัง พร้อมพุ่งเข้าใส่สมาชิกคนที่เหลือของมารสวรรค์เบญจธาตุ

ทุกคนพยายามอย่างเต็มที่ ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อไม่ให้มีอะไรไปรบกวนเฉินผิง

ท้ายที่สุดแล้ว เขาคือความหวังสุดท้ายในการเอาชีวิตรอดของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อปราศจากความช่วยเหลือของเฉินผิง ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ก็ไม่ใช่คู่มือของมารสวรรค์เบญจธาตุ ไม่ช้าเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรก็เริ่มบาดเจ็บล้มตาย

แม้จะรู้ว่าฝ่ายตัวเองน้อยกว่า แต่ก็ไม่มีใครยอมถอย

อย่างเดียวที่พวกเขาทำได้ในขณะนั้นคือซื้อเวลาให้เฉินผิง

ความตายรอพวกเขาอยู่ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง และหากพวกเขาต่อต้านอย่างสุดกำลัง ก็ยังมีความหวังเล็กๆ น้อยๆ ที่จะรอดไปได้

หั่วซย่าผู้อารมณ์ร้อนคำราม “ดื้อด้านนักนะเจ้าพวกขยะ!”

เพราะไม่คาดคิดว่าผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นจะมุ่งมั่นที่จะต่อสู้ แม้จะรู้ว่าพวกเขาเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด หั่วซย่าจึงรู้สึกขุ่นเคือง

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด แต่เฉินผิงยังคงนั่งนิ่งไม่สะทกสะท้าน เขาไม่ได้ลืมตามองการต่อสู้รอบตัวเขาด้วยซ้ำ

หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนก็ถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม ในขณะที่คนที่เหลือได้รับบาดเจ็บ

หนิงไฉ่เฉินยืนหยัดต่อสู้กับจินซาและแทบจะรับมือไม่ไหวแล้ว

จี้อวิ๋น เหล่าซุนและคนอื่นๆ ได้รับบาดแผลหลายแห่งและเกือบจะถึงขีดจำกัดแล้ว

คนของตระกูลเกาที่นำโดยเกาฉีเซิ่งก็ลดน้อยลงเช่นกัน

"คุณเฉิน รีบๆ ตื่นเถอะ! ได้โปรดตื่นได้แล้ว!” จี้อวิ๋นตะโกน ถ้าเขาไม่ฟื้นคืนสติในเร็วๆ นี้ พวกเราจะตายกันหมด!

ตูม!

“พลังรุนแรงอะไรอย่างนี้! เขาทำอะไรกันน่ะ?” หั่วซย่าตกตะลึงอย่างถึงที่สุด เหตุใดผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่ถึงสามารถแสดงรัศมีที่น่ากลัวเช่นนี้ได้?

เฉินผิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและลอยขึ้นไปกลางอากาศ จ้องมองไปที่จินซาและพรรคพวกของเขา “เจ้าคนเขลาทั้งห้า ทั้งที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียร พวกแกกลับช่วยเหลือคนเลวและสนับสนุนมาร พวกแกสมควรตายจริงๆ!”

มารสวรรค์เบญจธาตุมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ เมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิงและได้ยินคำพูดของเขา

จินซาตะโกนใส่เฉินผิงด้วยความไม่พอใจ “ไอ้เด็กเวร เลิกเล่นปาหี่ได้แล้ว! ฉัน-"

เผียะ!

ก่อนที่จินซาจะพูดจบ เฉินผิงก็ซัดฝ่ามือออกไป ทำให้จินซาถูกตบล้มลงกับพื้นและกระอักเลือดออกมา

เมื่อเห็นอย่างนั้น สมาชิกคนอื่นๆ ของมารสวรรค์เบญจธาตุก็ตกตะลึง บ้าไปแล้ว! ผู้บำเพ็ญเพียรกึ่งเซียนระดับเก้าขั้นสูงสุดถึงกับกระเด็นหลังจากถูกผู้บำเพ็ญเพียรกึ่งเซียนระดับสี่ตบกลางอากาศ? เป็นไปได้ยังไง?

“กล้าดียังไงถึงมาหยามหน้าฉัน ฉันจะกำจัดพวกแกทุกคนก่อนที่จะตามล่าไอ้สารเลวนั่น”

พอพูดอย่างนั้น เฉินผิงก็ค่อยๆ ยกฝ่ามือขึ้น

มารสวรรค์เบญจธาตุรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล หายใจติดๆ ขัดๆ ราวกับว่าภูเขากำลังบดขยี้ปอดของพวกเขา