เมื่อมารสวรรค์เบญจธาตุกำลังจะตายภายใต้แรงกดดันมหาศาล เสียงที่ทั้งทุ้มและแหลมก็ดังขึ้น
“พี่ชาย พี่ยังชอบรังแกศิษย์น้องอยู่เหมือนเคยสินะ?”
ขณะที่ความว่างเปล่าเริ่มสั่นไหว วังวนสีดำสนิทก็ก่อตัวขึ้น มารเฒ่าค่อยๆ ปรากฏออกมาจากวังวนนั้น!
ทันทีที่มารเฒ่าปรากฏตัว แรงกดดันมหาศาลก่อนหน้านี้ก็หายไปทันที!
“พี่ชาย ไม่ได้พบกันเสียนาน...”
มารเฒ่ายิ้มจางๆ ให้เฉินผิง
มารสวรรค์เบญจธาตุจ้องมองมารเฒ่าด้วยความตกใจ ทำไมมารเฒ่าถึงได้เรียกเฉินผิงว่า "พี่ชาย"?
พวกเขายิ่งงงขึ้นไปอีกเมื่อจู่ๆ พลังของเฉินผิงก็ทรงพลังมากขึ้นถึงขนาดนี้!
“ ผ่านมาเกินกว่าพันปีแล้ว และนายยังดึงดันที่จะฟื้นฟูกายหยาบของนายและทำชั่วต่อไปอยู่อีกหรือ? ตราบใดที่ฉันยังอยู่ที่นี่ นายจะไม่มีวันทำสำเร็จ…”
เสียงของผู้อาวุโสของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลดังมาจากปากของเฉินผิง!
เมื่อได้ยินเสียงของเฉินผิง มารสวรรค์เบญจธาตุก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“ฮ่าๆ! ไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่จะยังกล้าปากดีอยู่อีก เจ้าเด็กนี่อาจจะยอมให้พี่รวมร่างกับร่างของเขาก็จริง แต่สุดท้ายร่างของเขาก็เป็นแค่ของไร้ประโยชน์ ต่อให้พี่หลอมรวมกับเขา แต่พี่ก็สู้ฉันไม่ได้อยู่ดี วันนี้ฉันจะทำให้พี่หายไปอย่างสมบูรณ์ ในที่สุดเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลก็จะก้มหัวให้ฉัน!” มารเฒ่าหัวเราะดังลั่น
จากนั้น ร่างกายของเขาก็ถูกหมอกสีดำห่อหุ้มอย่างรวดเร็ว ความมืดปกคลุมทั่วทั้งห้องโถงในทันใด!
หลังจากนั้น มารเฒ่าก็กระโจนเข้าหาเฉินผิง
ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลงเล็กน้อยขณะที่เขาเหินขึ้นไปบนท้องฟ้า ทันใดนั้นทั้งสองก็ปะทะกัน!
ชั่วขณะนั้น สารพัดวิชาเข้าห้ำหั่น และคลื่นกระแทกที่ตกค้างก็โหมกระหน่ำออกไปทุกทิศทาง!
แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะกลายเป็นเสี้ยววิญญาณ แต่พลังทำลายล้างที่เกิดจากการต่อสู้ของพวกเขานั้นเกินกว่าที่ผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไปจะทำได้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...