หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3022

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ปล่อยลำแสงสีทองออกมาทันทีและสร้างเกราะป้องกัน ซึ่งปัดป้องใบมีดทั้งหมดได้สำเร็จ

แทนที่จะโกรธเคือง มารเฒ่ากลับยิ้มอย่างใจเย็น “มาดูกันว่าพี่จะมีพลังวิญญาณเหลืออยู่สักแค่ไหน…”

จากนั้น มารเฒ่าก็โบกมืออีกครั้ง ขณะที่หมอกสีดำพวยพุ่งขึ้น สัตว์อสูรที่มีรูปร่างแปลกประหลาดก็โผล่ออกมาจากหมอก พวกมันคำรามแล้วพุ่งตรงไปที่เฉินผิง!

เมื่อเฉินผิงเห็นอย่างนั้น แสงสีทองของเขาก็กลายเป็นดาบทองคำหลายพันเล่มที่แทงเข้าใส่สัตว์อสูรในทันที

ดาบทองคำแทงทะลุสัตว์อสูร ทำให้พวกมันกลับไปเป็นหมอกสีดำ!

อย่างไรก็ตาม สัตว์อสูรจำนวนหนึ่งสามารถทะลวงแนวป้องกันของดาบทองคำพันเล่มได้และพุ่งเข้าหาเฉินผิง

เมื่อเฉินผิงอ้าปากกะทันหัน ลูกไฟก็พุ่งออกมา!

เปลวไฟระเบิดในทันใด ก่อตัวเป็นกำแพงไฟที่แผดเผาสัตว์อสูรที่เข้ามาใกล้

"อะไรกัน? เพลิงปีศาจงั้นหรือ?”

มารเฒ่าขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เขาเพิ่งสัมผัสได้ถึงรัศมีของวิญญาณมารจากเพลิงปีศาจของเฉินผิง

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฝึกเพลิงปีศาจ แต่เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงรัศมีของวิญญาณมารจากเปลวไฟนั้น!

“ฮึ ทำตัวสูงส่งมาโดยตลอด แต่ท้ายที่สุดพี่ก็เอาร่างของผู้ใช้วิชามารมาใช้ ไม่ใช่ว่าพี่เกลียดผู้ใช้วิชามารเป็นที่สุดหรอกหรือ? แล้วทำไมถึงหลอมรวมกับร่างของผู้ใช้วิชามารคนนี้?” มารเฒ่าแค่นเสียงอย่างเย็นชา

“คุณไม่ได้เข้าใจอะไรเลย ร่างกายของผมมีรัศมีของทั้งมนุษย์ มาร และสัตว์อสูร คุณนี่มันไม่รู้อะไรเลย...”

เฉินผิงหัวเราะอย่างเย็นชา

เห็นได้ชัดว่าเขากำลังควบคุมร่างให้พูดออกมา!

แม้ว่าเฉินผิงจะไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาด้วยปราณสัมผัสได้ แต่เขาก็ยังสามารถควบคุมคำพูดของเขาได้

“ไอ้เด็กเวร แกยังคงปราณสัมผัสบางส่วนไว้ได้สินะ ถ้าอย่างนั้น ความตายจะมาเยือนแกเร็วยิ่งขึ้น…”

พูดจบมารเฒ่าก็ใช้มือประสานอินอย่างรวดเร็ว ไม่ช้าหมอกสีดำที่อยู่รอบๆ ก็ควบแน่นเข้าด้วยกัน

เพียงไม่กี่วินาที สัตว์ร้ายขนาดมหึมาและดุร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น!

ผู้อาวุโสตอบสนองอย่างรวดเร็วและรีบวิ่งเข้าหาสัตว์ร้าย

“ว้าว ไม่นึกเลยว่าจะวิ่งเข้าใส่อย่างบ้าบิ่นแบบนี้ พี่มั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”

มารเฒ่าเดาะลิ้นของเขาสองสามครั้งก่อนจะพูดต่อ “ที่พี่ไม่กลัวเพราะคิดว่าสัตว์ร้ายตัวนี้เป็นเพียงภาพลวงตางั้นหรือ? น่าเสียดายที่พี่คิดผิด สัตว์ร้ายตัวนี้กำลังจะเขมือบพี่”

ฟุ่บ!

ทันใดนั้น ลิ้นก็พุ่งออกมาจากปากของสัตว์ร้ายขนาดยักษ์ มันเคลื่อนไหวเร็วราวกับสายฟ้า ลิ้นพันรอบตัวเฉินผิงแล้วดึงเขาเข้าปาก

เมื่อเฉินผิงเข้าไปในปากของสัตว์ร้าย มันก็เริ่มเคี้ยวอย่างรุนแรง ดูเหมือนว่ามันจะฉีกเขาให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

"คุณเฉิน!"

“เฉินผิง!”

จี้อวิ๋นกับเหล่าซุนที่ยืนอยู่ไกลๆ มีสีหน้าร้อนรนไม่ต่างกัน