หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3027

“ฉันไม่สนหรอกว่ามันจะเป็นคาถาลวงตาหรือร่างเงา ฉันจะฆ่าแกซะ!” มารเฒ่าตะโกนด้วยความโกรธขณะเอื้อมมือไปจับเฉินผิง

เฉินผิงรีบนำแส้ปราบมารออกมาอย่างรวดเร็วแล้วฟาดใส่อากาศจนเกิดเสียงระเบิด

มารเฒ่าตกใจอย่างมากเมื่อเขาเห็นอักขระบนแส้ปราบมาร

นาทีต่อมา อักขระสีทองก็เริ่มก่อตัวบนแขนของมารเฒ่า และในไม่ช้าก็กระจายไปทั่วร่างกายของเขาในพริบตา

อักขระสีทองสะท้อนกับอักขระบนแส้ปราบมารราวกับว่าพวกมันเป็นหนึ่งเดียวกัน

มารเฒ่าตกตะลึงเมื่ออักขระสีทองเริ่มพันรอบตัวเขา และสะกดการเคลื่อนไหวของเขาราวกับโซ่ตรวน

"นี่มันอะไรกัน? อักขระพวกนี้มันมาอยู่บนร่างของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เขาหันไปมองเฉินผิงด้วยสีหน้าประหลาดใจ

แม้ว่าเขาจะระวังตัวตลอดเวลา แต่เขาก็ไม่สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติใดๆ ในร่างกายของเขาเลย

เฉินผิงวาดอักขระสะกดพลังสีทองเหล่านี้ไว้ที่ตัวฉันตอนไหนกัน?

“ตอนที่คุณคว้าตัวผม คิดเหรอว่าคุณจะจับตัวผมได้ง่ายๆ แบบนั้น? ผมปล่อยให้คุณจับต่างหาก โง่ชะมัด แถมยังคิดอีกว่าคุณสามารถบดขยี้ผมได้อย่างง่ายดาย ทีนี้คุณก็รู้ซึ้งถึงพลังของผมแล้ว” เฉินผิงเยาะเย้ยด้วยท่าทางดูถูก

“อ๊าก! ไอ้ขี้โกง!" มารเฒ่าคำรามขณะที่โทสะแล่นผ่านตัวเขา

เขาคอยระวังคาถาลวงตาของเฉินผิง เขาจึงคาดไม่ถึงว่าจะตกหลุมพรางของเฉินผิง แม้ว่าเฉินผิงจะไม่ได้ใช้คาถาลวงตาของเขาก็ตาม

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับสี่ที่อ่อนแอจะมีพลังจุติได้ยังไง?แค่สามารถรับรู้ถึงจุติภูมิก็ถือว่าเป็นอัจฉริยะแล้ว แต่ในตัวเฉินผิงกลับมีพลังจุติ... นี่มันชักจะเกินไปแล้ว! ไม่อยากจะเชื่อเลย!

“ผมจะเอาออกมาใช้ตอนไหนมันก็เรื่องของผม ไม่ใช่กงการอะไรของคุณ! ในเมื่อคุณปฏิเสธที่จะยอมจำนน ก็อย่ามาโทษผมแล้วกัน”

เฉินผิงคำรามพร้อมกับเหวี่ยงแส้ปราบมาร

อักขระบนแส้ปราบมารพุ่งพล่านราวกับกระแสน้ำไหลเชี่ยว และทะลักเข้าสู่อักขระสีทองที่ปกคลุมร่างของมารเฒ่าอย่างรวดเร็ว

แสงสีทองวูบวาบในขณะที่อักขระสะกดมารเฒ่า

“ฉันไม่ยอมถูกสะกดง่ายๆ หรอก” มารเฒ่าตะโกนเมื่อรู้สึกว่าอักขระทั่วร่างของเขากำลังรัดแน่น

ขณะที่เขาส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว หมอกอันมืดมิดก็เริ่มไหลมาหาเขาจากทุกทิศทาง