เมื่อเห็นว่ากู้อวี่เหยาเพ่งเล็งมาที่ตนเอง ใบหน้าของเฉินผิงก็เรียบนิ่ง ไม่รู้ว่าจะต้องตอบเธออย่างไร
“อวี่เหยา ใครเกาะผู้หญิงกินเหรอ ตอนนี้สังคมยังมีพวกผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินอยู่อีกเหรอ”
ขณะนั้นเอง ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสูงร้อยแปดสิบเซนติเมตรก็เดินออกมา
“พี่จื้อกัง ทำไมถึงเพิ่งมาล่ะ นัดทานข้าวทีไรมาช้าตลอด”
กู้อวี่เฟยเห็นชายคนนั้นก็หัวเราะร่าออกมา
“เมื่อครู่เพิ่งไปคุยธุรกิจมาก็เลยทำให้ล่าช้า กฎเดิมแล้วกัน ฉันมาช้าวันนี้ฉันเลี้ยงเอง พวกเธอสั่งได้ตามสบายเลย”
ชายหนุ่มยกยิ้ม ก่อนจะเหลือบมองซูอวี่ฉี
“นี่ลูกพี่ลูกน้องฉันซูอวี่ฉี นี่แฟนของพี่อวี่ฉี เฉินผิง…”
กู้อวี่เฟยแนะนำกับชายหนุ่ม
“ผมชื่อเหอจื้อกัง แฟนของอวี่เหยา”
เหอจื้อกังยื่นมือออกมาจับมือกับซูอวี่ฉีและเฉินผิงอย่างสุภาพ
กู้อวี่เฟยขยับที่นั่งของเธอ ให้เหอจื้อกังและกู้อวี่เหยานั่งด้วยกัน
“เมื่อกี้คุยอะไรกันเหรอ เห็นพูดถึงผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินด้วย”
หลังจากนั่งลง เหอจื้อกังก็เอ่ยถามกู้อวี่เหยา
“ก็แค่พูดไปอย่างนั้นแหละ ไม่คิดว่าลูกพี่ลูกน้องฉันที่เป็นถึงลูกสาวเศรษฐีแห่งหงเฉิง จะไปคบหากับพวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไม่มีการมีงานทำ ขนาดเสื้อผ้ายังต้องให้ลูกพี่ลูกน้องของฉันซื้อให้ใส่ คุณว่าแบบนี้เรียกว่าเกาะผู้หญิงกินไหมล่ะ”
กู้อวี่เหยาถอนหายใจก่อนจะเอ่ย คงเพราะเธอคาดหวังมากเกินไป
สีหน้าของเฉินผิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย แม้ว่ากู้อวี่เหยาจะทำเพื่อซูอวี่ฉี แต่การมาพูดซ้ำๆ แบบนี้เฉินผิงก็เริ่มรู้สึกโกรธ
เหอจื้อกังก็มองออกว่าสีหน้าของเฉินผิงไม่สู้ดีนัก จึงพูดกับกู้อวี่เหยา “ไม่ควรพูดอะไรแบบนี้นะ บนโลกนี้มีคู่รักที่ฐานะพอๆ กันเยอะแยะซะที่ไหน ผมดูแล้วสหายเฉินผิงก็บุคลิกท่าทางไม่ธรรมดา ขอแค่มีกำลังวังชา กล้าพูดกล้าทำ ไม่แน่อาจจะมีสักวันหนึ่งที่เขาอาจจะพลิกชะตาได้ ดังนั้นอย่าดูถูกคนอื่นเขาเลย”
เหอจื้อกังพูดจบก็หันไปพยักหน้าให้เฉินผิงอย่างขอโทษขอโพย “สหายเฉินผิงอย่าถือสาเลย พวกสาวๆ ชอบพูดจาตรงไปตรงมาทำร้ายจิตใจคนได้ง่ายๆ แบบนี้แหละ”
“ไม่หรอก ยังไงก็ครอบครัวเดียวกัน เธอเองก็ทำเพื่ออวี่ฉี”
เฉินผิงประทับใจเหอจื้อกัง ความโกรธในใจก็จางลงไปไม่น้อย
“พวกเราสั่งอาหารกันเถอะ วันนี้ผมเลี้ยงเอง พวกคุณไม่ต้องเกรงใจ”
เหอจื้อกังพูดพลางเรียกบริกรมาก่อนจะเริ่มสั่งอาหาร
ไม่นานบนโต๊ะก็เต็มไปด้วยอาหารมากมาย พวกเขาทานอาหารพลางพูดคุยกัน ระหว่างที่คุยกันเฉินผิงก็ได้รู้ว่าเหอจื้อกังคนนี้แม้จะดูเข้ากับคนได้ง่ายแต่ฐานะของเขาไม่ธรรมดา เพราะเป็นถึงคุณชายของร้านเหรินเหอถังที่มีชื่อเสียงโด่งดังในอวิ๋นเฉิง
ร้านเหรินเหอถังติดสามอันดับแรกในอวิ๋นเฉิง มีร้านยาทั้งหมดสิบแปดร้านสำหรับซื้อขายสมุนไพรโดยเฉพาะ ถือได้ว่าค่อนข้างมีอำนาจมากในอวิ๋นเฉิง
เมื่อได้พูดคุยกับเหอจื้อกัง เฉินผิงกลับรู้สึกว่าคำว่าลูกเศรษฐีก็อาจจะไม่ใช่ความหมายลบเสมอไป ต้องดูว่าใช้กับใคร
“สหายเฉินผิง พวกคุณมาอวิ๋นเฉิงครั้งนี้มาหาญาติพี่น้องหรือว่าแค่มาเที่ยวเล่น”
เหอจื้อกังเอ่ยถามเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...