หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 304

เหอจื้อกังอึ้งไปสักพักก็แนะนำเฉินผิงอย่างจริงใจ “สหายเฉินผิง คุณอยากทำธุรกิจใหญ่ผมเข้าใจดี แต่ของที่คุณพูดมาล้วนเป็นสมบัติที่ไม่สามารถประเมินค่าได้ของอวิ๋นเฉิง ต่อให้ตระกูลซูมีเงินทองมากมายก็อาจจะไม่สามารถสรรหามาได้ ถ้าคุณไม่เข้าใจธุรกิจนี้ เกรงว่าจะถูกหลอกเข้าจนล้มละลาย”

“พี่ใหญ่เหอ ขอบคุณที่แนะนำ แต่ผมย่อมรู้ตัวดี”

เฉินผิงเอ่ยขอบคุณเหอจื้อกัง

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงตัดสินใจไปแล้ว เหอจื้อกังก็ไม่คิดจะโน้มน้าวเขาต่อ “สหายเฉินผิง คุณเพิ่งมาถึงอวิ๋นเฉิงก็พักผ่อนก่อนเถอะ พรุ่งนี้คุณไปหาผมที่ร้านใหญ่ของเหรินเหอถัง ผมจะไปกับคุณด้วยให้คุณคุ้นเคยก่อน ถ้ามีผมไปด้วยไม่มีใครกล้าหลอกคุณแน่”

“คุณจะไปกับเขาทำไม? คุณว่างนักเหรอ? พวกวางแผนไว้สูงเกินความสามารถแบบเขาอะไรก็ทำไม่ได้หรอก ปากก็พูดถึงโสมร้อยปี เขารู้จักวิธีแยกแยะโสมร้อยปีหรือเปล่าเถอะ”

กู้อวี่เหยายิ่งรู้สึกว่าเฉินผิงขัดหูขัดตา

“พอได้แล้ว ในเมื่อแขกต่างมาไกล พวกเราก็ต้องดูแลสิ”

เหอจื้อกังระบายยิ้ม

“ถ้าจะไปคุณก็ไปเองเถอะ ฉันไม่ว่าง ฉันต้องไปทำงาน” กู้อวี่เหยาขมวดคิ้วมองซูอวี่ฉี “อวี่ฉี เธอต้องระวังหน่อยนะ ไม่ใช่ใครให้จ่ายอะไรเธอก็จ่าย”

“ฉันรู้แล้วน่ะพี่” ซูอวี่ฉีพยักหน้า

หลังจากทานอาหารเสร็จ พวกเขาก็อำลากัน ส่วนเฉินผิงและซูอวี่ฉีก็ไปหาที่พัก

กู้อวี่เหยาอยากให้ซูอวี่ฉีมาพักที่บ้านของเธอ แต่เมื่อนึกถึงเฉินผิง ซูอวี่ฉีก็ปฏิเสธ

หลังจากที่ออกมาจากร้านอาหาร หลินเทียนหู่ก็ขับรถที่ซ่อมเสร็จแล้วมารับพอดี

“คนนี้คือเพื่อนของผม หลินเทียนหู่”

เมื่อเห็นหลินเทียนหู่เดินเข้ามา เฉินผิงก็แนะนำให้กับเหอจื้อกัง

“สวัสดีครับ ผมเหอจื้อกัง” เหอจื้อกังจับมือกับหลินเทียนหู่