หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3091

การฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ที่มีรูปร่างใหญ่ยักษ์ขนาดนั้นให้เชื่องไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เมื่อเขาฝึกมันจนเชื่องได้แล้ว ก็กลับต้องถูกพายุทอร์นาโดก็พัดพาไป

เฉินผิงรู้สึกสับสน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเต่าศักดิ์สิทธิ์ถึงไมเชื่อฟังเขา อีกทั้งยังตั้งใจว่ายน้ำตรงไปทางพายุทอร์นาโด

“หยุดพล่ามเรื่องไร้สาระซะที! เรือวิญญาณกำลังมุ่งหน้าไปยังทิศทางของพายุทอร์นาโด เราจำเป็นต้องหยุดหรือเปลี่ยนทิศทางของมัน เราต้องการใครสักคนที่จะช่วยหันเหความสนใจหยุดเจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์พวกนี้ไม่ให้เคลื่อนเรือวิญญาณไปข้างหน้า หากเรือวิญญาณเข้าไปใกล้พายุทอร์นาโดละก็ พวกเราจะต้องตายอยู่ที่ทะเลโม่ไห่กันหมด!” เย่เฟิงชิงตะโกน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็เงียบลงทันที แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครกล้ากระโดดลงจากเรือเพื่อหลอกล่อความสนใจของเต่าศักดิ์สิทธิ์ เพราะไม่มีใครรู้ว่ามีอันตรายใดซ่อนอยู่ด้านล่าง

บางทีเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานบนเรือลำนี้อาจไม่ได้เห็นแก่ตัวไปเสียทั้งหมด

พวกเขาทั้งหมดมาที่ทะเลโม่ไห่นี้เพียงเพื่อค้นหาสมบัติและโอกาส

ไม่มีใครอยากเสี่ยงชีวิตเพื่อคนแปลกหน้า

เมื่อไม่มีความเคลื่อนไหวจากฝูงชน เย่เฟิงชิงก็ขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นกังวลคนเหล่านี้ แต่เขาก็กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของตัวเขาเอง นอกจากนี้ เรือวิญญาณลำนี้มีราคาที่ค่อนข้างแพง และเขาจะต้องประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่เป็นแน่หากมันต้องถูกทำลายโดยพายุพวกนี้

แม้ว่าเรือจะเข้าใกล้พายุทอร์นาโด แต่ก็ยังไม่มีใครอาสา

เฉินผิงเหลือบมองที่เกาฉี่หลานและจี้อวิ๋นก่อนจะก้าวออกไป “ผมจะไปเอง ผมจะล่อพวกเต่าศักดิ์สิทธิ์ออกไปเอง แล้วจงรีบเปลี่ยนเส้นทางของเรือซะ”

เฉินผิงไม่ได้อาสาเพราะเขาเป็นนักบุญ เขาเพียงแค่ไม่ต้องการให้มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับเกาฉี่หลาน

ทันทีที่เฉินผิงก้าวออกมา เหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานก็หันมามองเขาด้วยความนับถือ

“คุณจะล่อเต่าศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากมายขนาดนี้ไปด้วยตัวคนเดียวอย่างนั้นเหรอ?” เย่เฟิงชิงถาม

“เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมมีแผน”

เฉินผิงรู้ดีว่าพลังมังกรของเขาคือสิ่งที่เหมาะสมที่สุดในการควบคุมเต่าศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้

ก่อนหน้านี้เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ยักษ์ก็เคยดื้อรั้นและหัวแข็ง แต่เมื่อเฉินผิงใช้พลังมังกร มันก็กลับกลายเป็นเต่าที่ว่านอนสอนง่ายทันที

ภายในปากของเต่าศักดิ์สิทธิ์มีลูกแก้วทรงกลมที่เปล่งแสงประกายให้กับผืนน้ำอันมืดมิด

“มีอะไรอยู่ในปากเจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ด้วย?”

“มันสว่างสดใสมากเลย! หรือว่ามันจะเป็นของวิเศษ?”

“มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ! ฉันได้ยินมาว่าพวกสัตว์ศักดิ์สิทธิ์มีเจ้านาย แต่ฉันก็ไม่คิดเลยว่า ที่เจ้าเต่านั่นรีบว่ายเข้าไปในพายุทอร์นาโดก็เพื่อค้นหาสมบัติ!”

เหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานต่างจ้องมองเต่ายักษ์ตัวนั้นด้วยความอิจฉา

ทั้งเย่เฟิงชิงและผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานต่างก็ขมวดคิ้ว ขณะที่พวกเขามองสิ่งที่อยู่ในปากของเต่าด้วยความโลภ

เมื่อเต่าศักดิ์สิทธิ์เข้าใกล้เรือวิญญาณ มันก็ส่งเสียงร้องออกมาก่อนจะโยนลูกแก้วอันสว่างไสวลอยไปทางเฉินผิง

เฉินผิงคว้ามันไว้อย่างรวดเร็ว เขาพบว่าลูกแก้วลูกนี้แม้จะมีขนาดเล็ก แต่มันก็หนักอย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้ยินเสียงลมกระโชกแรงอยู่ข้างใน