หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3090

“ผมไม่คิดเลยว่าพวกคุณพี่น้องจะสนิทกันขนาดนี้” โจวไท่ออกความเห็น

เฉินผิงส่งยิ้มให้เขาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันไปหาเกาฉี่หลานและจี้อวิ๋น “เราจะลงจากเรือวิญญาณแล้วขี่เต่าศักดิ์สิทธิ์แทน ด้วยวิธีนี้เราจะสามารถไปที่ไหนก็ได้ที่เราต้องการ”

เหตุผลที่เฉินผิงต้องการเดินทางโดยเต่าศักดิ์สิทธิ์ เพราะเขาต้องการไปตรวจสอบที่เกาะเล็กๆ แห่งหนึ่ง มันคงเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมถ้าเขาได้พบกับของวิเศษที่นั่น

“ตกลง! ฉันแน่ใจว่าการขี่เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์นี่จะต้องสนุกมากๆ อย่างแน่นอน!” เกาฉี่หลานตอบตกลงพร้อมกับปรบมือด้วยความตื่นเต้น

เมื่อพิจารณาถึงขนาดของเต่าศักดิ์สิทธิ์ว่าใหญ่เพียงใด พื้นที่ของมันก็มากเพียงพอสำหรับคนทั้งสาม

“ผมขอขี่มันไปกับคุณด้วยได้มั้ย?” โจวไท่รีบเอ่ยถามทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่พวกของเฉินผิงคุยกัน

โจวไท่อยากร่วมเดินทางไปกับพวกเขาเพราะเขาเองก็อยากขี่เต่าศักดิ์สิทธิ์ด้วยเช่นกัน แต่เหตุผลหลักนั้นเป็นเพราะเขาไม่ต้องการอยู่ห่างจากเกาฉี่หลาน

เนื่องจากเขายังพิชิตใจเธอไม่สำเร็จ มันคงเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับเขาอย่างแน่นอนหากเธอต้องจากไปแบบนั้น

ถึงยังไง เขาได้สูญเสียผู้ใต้บังคับบัญชาไปถึงสามคนเพียงเพื่อจะได้ตั๋วขึ้นเรือของเกาฉี่หลาน

“ไม่” เกาฉี่หลานปฏิเสธคำขอของเขาทันที

"คุณเกาครับ คุณ...” โจวไท่ไม่คิดว่าเธอจะปฏิเสธเขา

“คุณควรล้มเลิกความคิดเรื่องเกี่ยวกับคุณเกาได้แล้ว หัวใจของเธอเป็นของคนอื่นแล้ว” จี้อวิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันขณะที่เขาจ้องมองโจวไท่

“คนอื่นงั้นเหรอ? ใครกัน?"

คิ้วของเขาขมวดเป็นปมแน่น ความโกรธปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของโจวไท่

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาพูดจบและได้เห็นเกาฉี่หลานและเฉินผิงอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน ความเข้าใจก็เกิดขึ้นแก่เขาทันที

“คุณโกหกผม บัดซบ! พวกเขาไม่ใช่พี่น้องกันสักหน่อย!”

ด้วยความรู้สึกโกรธ โจวไท่จึงปลดปล่อยรัศมีพลังของเขาออกมาทันที

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงดึงเกาฉี่หลานหลบไปด้านหลังและปล่อยรัศมีพลังออกมาเพื่อเข้าต่อต้านโจวไท่

เมื่อผู้ฝึกบำเพ็ญฌานหลายคนสังเกตเห็นว่าการต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้น พวกเขาจึงเริ่มล้อมคนทั้งสองไว้

“อวดดีอะไรเช่นนี้! พวกคุณกล้าดียังไงมาเริ่มการต่อสู้บนเรือลำนี้!”

เพื่อตอบสนองต่อสถานการณ์ดังกล่าว เฉินผิงพร้อมด้วยเกาฉี่หลานและจี้อวิ๋นที่อยู่ข้างหลัง จึงกระโดดขึ้นไปบนเต่าศักดิ์สิทธิ์เพื่อหนีจากพายุทอร์นาโด

แต่ทว่าเจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวใหญ่ยักษ์นั้นปฏิเสธที่จะเชื่อฟังเฉินผิง มันกลับว่ายน้ำอย่างรวดเร็วตรงไปทางพายุทอร์นาโดแทน

ชั่วขณะนั้น ความหวาดกลัวเริ่มปรากฏขึ้นในดวงตาของทุกคน ขณะที่พวกเขาค่อยๆ เข้าไปใกล้พายุทอร์นาโดทุกที

ทันใดนั้น ก็มีใครบางคนชี้ไปที่พายุทอร์นาโดแล้วตะโกนขึ้นว่า “ดูสิ นั่นอะไรน่ะ?”

ทุกคนต่างหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง พวกเขาก็เห็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวใหญ่ว่ายเข้าไปในตาของพายุทอร์นาโด ก่อนที่ร่างของมันจะถูกดูดขึ้นไปในอากาศและหายเข้าไปในก้อนเมฆสีดำด้านบน

“มันเป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์แบบไหนกันละเนี่ย? มันโง่หรือไง?”

“เต่าศักดิ์สิทธิ์ควรจะฉลาดไม่ใช่หรือ? ยิ่งตัวใหญ่ขนาดนั้นมันควรจะฉลาดกว่ามนุษย์สิ แล้วทำไมมันถึงว่ายเข้าไปในตาพายุแบบนั้นล่ะ?”

“อุตส่าห์พยายามแทบตายเพื่อฝึกพวกมันให้เชื่อง จู่ๆ มันก็หายไปในพริบตา”

ฝูงชนต่างแสดงความเห็นออกมาขณะที่พวกเขามองกลุ่มของภาพเฉินผิงด้วยความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ