“คุณกล่าวชมผมเกินไปแล้วครับ คุณเองก็เป็นคนที่ทำให้เต่าศักดิ์สิทธิ์เชื่อง นั่นเป็นสาเหตุที่มันไม่เคลื่อนไหวจนทำให้ผมมีโอกาสได้ช่วยคุณ” เฉินผิงตอบไปอย่างถ่อมตน
“ผมไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าจะสามารถฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ขนาดมหึมาให้เชื่องได้ คุณทำให้ผมต้องอับอายอย่างแท้จริง”
ไม่นานผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็กระโดดขึ้นเรือและตบเบาๆ ที่ศีรษะของเต่าศักดิ์สิทธิ์ที่เขาฝึกจนเชื่อง “ตอนนี้แกเป็นอิสระแล้ว ไปจากที่นี่ซะเถอะ”
ท้ายที่สุด ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ได้ปล่อยเต่าศักดิ์สิทธิ์ที่เขาฝึกจนเชื่องให้เป็นอิสระ
เนื่องจากผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่มีพลังด้อยกว่าอย่างเฉินผิงสามารถฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ขนาดยักษ์ให้เชื่องได้ การฝึกฝนเต่าศักดิ์สิทธิ์ธรรมดาของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานจึงดูไม่ดีนัก และไม่มีประโยชน์อันใดที่เขาจะเก็บมันเอาไว้
อย่างไรก็ตาม ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานหลายคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียดายกับการที่เขาทำเช่นนั้น
ยังไงเสีย มีเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้นที่สามารถฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ธรรมดาให้เชื่องได้ ดังนั้นทุกคนจึงอยากให้เขามอบมันให้กับพวกเขาแทน
ทันใดนั้น ใบหน้าของเย่เฟิงชิงก็ดูเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด
การได้เห็นผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานปล่อยเต่าศักดิ์สิทธิ์ไปทำให้เขารู้สึกเสียใจ
ท่านผู้อาวุโสโหมวสัญญาว่าจะมอบมันให้ฉัน แต่ฉันกลับปฏิเสธข้อเสนอนั้นไป และตอนนี้เขาก็ปล่อยมันให้เป็นอิสระแล้ว! แถมฉันยังล้มเหลวในการฝึกเจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ยักษ์นั้น แม้ว่าฉันจะเป็นถึงผู้นำสาขาของสมาพันธ์ผนึกมารแต่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานมีพลังด้อยกว่ากลับสามารถทำมันได้ นั่นทำให้ฉันรู้สึกอับอายเหลือเกิน! ความจริงที่ฉันประกาศไปต่อหน้าทุกคนว่าเฉินผิงจะถูกโยนลงทะเลภายในยี่สิบวินาทีมันยิ่งทำให้แย่ลงไปอีก!
หลังจากนั้น เฉินผิงและจิ้นตงก็กระโดดกลับขึ้นไปบนเรือวิญญาณ ตอนนั้นเองที่เพื่อนสาวของจิ้นตงรีบวิ่งเข้ามาหา
“จิ้นตง คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย? คุณทำให้ฉันตกใจกลัวแทบแย่” เธอพูดอย่างกังวล
“ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าผมไม่เป็นไร หลัวซี” จิ้นตงยิ้มเล็กน้อยก่อนชี้ไปที่เฉินผิง “นี่คือเฉินผิง ผมแน่ใจว่าคุณคงเห็นสิ่งที่เขาทำด้วยตัวเองแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ผมก็คงยังต้องดิ้นรนอยู่ตรงนั้น”
“ฉันหลัวซีค่ะ ต้องขอบคุณคุณมากๆ เลยนะคะ คุณเฉิน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...