หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3088

ภายหลังการปรากฏตัวของมังกรสีทอง ความรู้สึกหวาดกลัวก็ปกคลุมในดวงตาของเต่าศักดิ์สิทธิ์ทันทีที่มันสัมผัสได้ถึงพลังมังกรในตัวเฉินผิง

เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ก็ส่งเสียงฮึดฮัดในลำคออย่างต่อเนื่องราวกับว่ามันกำลังร้องขอความเมตตา

เมื่อสังเกตเห็นท่าทางที่ยอมจำนนของเต่าศักดิ์สิทธิ์ เฉินผิงจึงพยายามเข้าไปในจิตใจของมันอีกครั้งพลังปราณสัมผัสของเขา ครั้งนี้ เต่าศักดิ์สิทธิ์ได้ละทิ้งการป้องกันทะเลจิตสำนึกของมันและไม่กล้าที่จะต่อสู้ขัดขืน

เพียงไม่กี่วินาที ปราณสัมผัสของเฉินผิงก็แผ่กระจายไปทั่วทะเลจิตสำนึกของเต่าศักดิ์สิทธิ์ และเขาก็ต้องต้องประหลาดใจ เมื่อเขาได้พบว่ามีเกาะเล็กๆ เกาะหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งที่พวกเขาอยู่

อย่างไรก็ตาม เต่าศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยขึ้นฝั่งบนเกาะนั้น ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่สามารถเข้าใจมันได้แม้จะผ่านทะเลจิตสำนึกของมันก็ตาม

เมื่อเฉินผิงถอนพลังปราณสัมผัสออกไป เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ก็ว่านอนสอนง่ายขึ้นมาทันที มันส่งเสียงร้องเบาๆ อย่างต่อเนื่องราวกับว่ามันกำลังพยายามทำให้เฉินผิงรู้สึกดี

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของมัน เฉินผิงก็ลูบหัวเต่าศักดิ์สิทธิ์อย่างอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้ม “เอาล่ะ พาฉันกลับได้แล้ว”

ด้วยแรงผลักอันทรงพลัง เต่าศักดิ์สิทธิ์ก็ว่ายน้ำกลับไปที่เรือวิญญาณอย่างรวดเร็วจนน้ำกระเซ็นลอยขึ้นไปในอากาศ

ในระหว่างนี้ ฝูงชนบนเรือวิญญาณยังคงเฝ้าดูจิ้นตง เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่จิ้นตงยังคงเกาะอยู่ที่กระดองเต่าศักดิ์สิทธิ์อยู่

เต่าศักดิ์สิทธิ์เองก็สูญเสียพลังไปไม่น้อยเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายต่างเริ่มเหนื่อยหอบ แต่เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ยังคงปฏิเสธที่จะยอมรับจิ้นตง

เพียงไม่นาน เต่าศักดิ์สิทธิ์ก็ลอยอยู่ในทะเลอย่างอ่อนแรง ขณะที่จิ้นตงก็นอนอยู่บนกระดองของมันพร้อมด้วยท่าทางที่เหนื่อยล้าไม่ต่างกัน

กลุ่มผู้ฝึกบำเพ็ญฌานเรือเริ่มหมดความสนใจ ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าการต่อสู้ในครั้งนี้จะจบลงอย่างไร

“ดูสิ! นั่นอะไรน่ะ?" ทันใดนั้น ก็มีใครบางคนอุทานขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ร่างเงาที่กำลังใกล้เข้ามา

ทุกคนต่างหันไปในทิศทางที่ชี้ไป ฝูงชนก็สังเกตเห็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ขนาดยักษ์กำลังว่ายน้ำผ่านคลื่นทะเลตรงเข้ามาใกล้เรือวิญญาณ

การปรากฏตัวของเต่าศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ได้ทำให้พวกเขาตกใจ แต่พวกเขาต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นเงารางๆ ของชายคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่บนหลังของสิ่งมีชีวิตตัวนั้น

ลมทะเลพัดเสื้อคลุมยาวของชายคนนั้นจนพริ้วไหว เมื่อมองจากระยะไกล เขาดูราวกับเป็นเทพเจ้าก็ไม่ปาน

ทันทีที่เต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวนั้นว่ายเข้ามาใกล้ ฝูงชนจึงตระหนักว่าคนที่ยืนอยู่บนกระดองมันไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเฉินผิง มันเป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวเดียวกับตัวที่เฉินผิงต้องการฝึกให้เชื่อง!

เป็นไปได้ยังไงกันที่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าจะสามารถฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่เช่นนี้ให้เชื่องได้?

เฉินผิงลูบหัวเต่าศักดิ์สิทธิ์ของเขาและสั่งว่า “ไป จงช่วยเขาที”

เต่าศักดิ์สิทธิ์ส่งเสียงดังก้องเป็นการตอบรับ ก่อนจะว่ายน้ำตรงไปหาจิ้นตง

เมื่อเต่าศักดิ์สิทธิ์ของจิ้นตงเห็นว่าเต่าศักดิ์สิทธิ์ของเฉินผิงเข้ามาใกล้ มันก็แสดงท่าทางให้ความเคารพอย่างรวดเร็ว

เห็นได้ชัดว่าเต่าศักดิ์สิทธิ์ที่เฉินผิงฝึกให้เชื่องนั้นเป็นจ่าฝูงของกลุ่ม!

ทุกคนมองดูเต่าศักดิ์สิทธิ์ของเฉินผิงใช้ศีรษะของมันลูบไปที่ศีรษะของเต่าศักดิ์สิทธิ์อีกตัวหนึ่ง ทันใดนั้น เต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวเล็กก็ส่งเสียงร้องออกมาก่อนจะหันศีรษะกลับไปและแลบลิ้นออกมาเพื่อเลียเลือดที่ไหลออกมาจากมือของจิ้นตง

เมื่อเห็นการแสดงความรักของเต่าศักดิ์สิทธิ์ จิ้นตงก็ยิ้มแย้มด้วยความประหลาดใจ เขาค่อยๆ ปล่อยมือจากการยึดเกาะออกอย่างช้าๆ และระมัดระวัง ก่อนจะลุกขึ้นยืนอีกครั้งด้วยความรู้สึกยินดีอย่างยิ่ง เต่าศักดิ์สิทธิ์ไม่ต่อต้านเขาอีกแล้ว

จิ้นตงลูบหัวเต่าศักดิ์สิทธิ์เบาๆ และหันไปมองเฉินผิงด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณนะ สหาย หากมีสิ่งใดที่คุณต้องการความช่วยเหลือ ผมพร้อมยินดีที่จะให้ความร่วมมือแก่คุณอย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยสิ่งใดก็ตาม!”

ท้ายที่สุดแล้ว จิ้นตงรู้ดีว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้ที่อยู่ใต้เท้าของเขาให้เชื่องได้ หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเฉินผิง