ภายหลังการปรากฏตัวของมังกรสีทอง ความรู้สึกหวาดกลัวก็ปกคลุมในดวงตาของเต่าศักดิ์สิทธิ์ทันทีที่มันสัมผัสได้ถึงพลังมังกรในตัวเฉินผิง
เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ก็ส่งเสียงฮึดฮัดในลำคออย่างต่อเนื่องราวกับว่ามันกำลังร้องขอความเมตตา
เมื่อสังเกตเห็นท่าทางที่ยอมจำนนของเต่าศักดิ์สิทธิ์ เฉินผิงจึงพยายามเข้าไปในจิตใจของมันอีกครั้งพลังปราณสัมผัสของเขา ครั้งนี้ เต่าศักดิ์สิทธิ์ได้ละทิ้งการป้องกันทะเลจิตสำนึกของมันและไม่กล้าที่จะต่อสู้ขัดขืน
เพียงไม่กี่วินาที ปราณสัมผัสของเฉินผิงก็แผ่กระจายไปทั่วทะเลจิตสำนึกของเต่าศักดิ์สิทธิ์ และเขาก็ต้องต้องประหลาดใจ เมื่อเขาได้พบว่ามีเกาะเล็กๆ เกาะหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งที่พวกเขาอยู่
อย่างไรก็ตาม เต่าศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยขึ้นฝั่งบนเกาะนั้น ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่สามารถเข้าใจมันได้แม้จะผ่านทะเลจิตสำนึกของมันก็ตาม
เมื่อเฉินผิงถอนพลังปราณสัมผัสออกไป เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ก็ว่านอนสอนง่ายขึ้นมาทันที มันส่งเสียงร้องเบาๆ อย่างต่อเนื่องราวกับว่ามันกำลังพยายามทำให้เฉินผิงรู้สึกดี
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของมัน เฉินผิงก็ลูบหัวเต่าศักดิ์สิทธิ์อย่างอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้ม “เอาล่ะ พาฉันกลับได้แล้ว”
ด้วยแรงผลักอันทรงพลัง เต่าศักดิ์สิทธิ์ก็ว่ายน้ำกลับไปที่เรือวิญญาณอย่างรวดเร็วจนน้ำกระเซ็นลอยขึ้นไปในอากาศ
ในระหว่างนี้ ฝูงชนบนเรือวิญญาณยังคงเฝ้าดูจิ้นตง เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่จิ้นตงยังคงเกาะอยู่ที่กระดองเต่าศักดิ์สิทธิ์อยู่
เต่าศักดิ์สิทธิ์เองก็สูญเสียพลังไปไม่น้อยเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายต่างเริ่มเหนื่อยหอบ แต่เจ้าเต่าศักดิ์สิทธิ์ยังคงปฏิเสธที่จะยอมรับจิ้นตง
เพียงไม่นาน เต่าศักดิ์สิทธิ์ก็ลอยอยู่ในทะเลอย่างอ่อนแรง ขณะที่จิ้นตงก็นอนอยู่บนกระดองของมันพร้อมด้วยท่าทางที่เหนื่อยล้าไม่ต่างกัน
กลุ่มผู้ฝึกบำเพ็ญฌานเรือเริ่มหมดความสนใจ ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าการต่อสู้ในครั้งนี้จะจบลงอย่างไร
“ดูสิ! นั่นอะไรน่ะ?" ทันใดนั้น ก็มีใครบางคนอุทานขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ร่างเงาที่กำลังใกล้เข้ามา
ทุกคนต่างหันไปในทิศทางที่ชี้ไป ฝูงชนก็สังเกตเห็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ขนาดยักษ์กำลังว่ายน้ำผ่านคลื่นทะเลตรงเข้ามาใกล้เรือวิญญาณ
การปรากฏตัวของเต่าศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ได้ทำให้พวกเขาตกใจ แต่พวกเขาต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นเงารางๆ ของชายคนหนึ่งที่กำลังยืนอยู่บนหลังของสิ่งมีชีวิตตัวนั้น
ลมทะเลพัดเสื้อคลุมยาวของชายคนนั้นจนพริ้วไหว เมื่อมองจากระยะไกล เขาดูราวกับเป็นเทพเจ้าก็ไม่ปาน
ทันทีที่เต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวนั้นว่ายเข้ามาใกล้ ฝูงชนจึงตระหนักว่าคนที่ยืนอยู่บนกระดองมันไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเฉินผิง มันเป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวเดียวกับตัวที่เฉินผิงต้องการฝึกให้เชื่อง!
เป็นไปได้ยังไงกันที่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าจะสามารถฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่เช่นนี้ให้เชื่องได้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...