หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3093

ลูกแก้วในมือของเฉินผิงเปล่งแสงเจิดจ้า และลมที่อยู่รอบเรือวิญญาณก็เริ่มหมุนอีกครั้งจนก่อตัวเป็นพายุทอร์นาโดในที่สุด

แต่ทว่าครั้งนี้กลับไม่มีลมพัดมาที่ใจกลางพายุทอร์นาโด เรือวิญญาณยังคงสงบนิ่งภายในใจกลางพายุ ไม่มีระลอกคลื่นปรากฏบนผิวน้ำทะเลโม่ไห่แม้แต่น้อย

ทุกคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดตรงหน้า ในตอนนั้นเอง พวกเขาก็เชื่อแล้วว่าสิ่งของที่อยู่ในมือของเฉินผิงคือลูกแก้วสะกดลมของจริง

เฉินผิงเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าไข่มุกที่ดูธรรมดาๆ จะมีพลังแฝงที่มากมายเช่นนี้

ดูเหมือนว่าเหตุการณ์การก่อตัวของน้ำพุกลางทะเลที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้มีสาเหตุมาจากลูกแก้วสะกดลม

ไม่มีใครอื่นนอกจากเต่าศักดิ์สิทธิ์ตัวนั้นที่ตระหนักดีถึงข้อเท็จจริงนี้ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงว่ายน้ำเข้าไปในใจกลางเพื่อนำลูกแก้วมามอบให้เฉินผิง

ขณะที่เฉินผิงกำลังตรวจสอบลูกแก้วสะกดลม เขาก็สังเกตเห็นว่าเริ่มมีแสงกะพริบอย่างช้าๆ อยู่ภายในนั้น และพายุที่อยู่รอบๆ ตัวพวกเขากลายเป็นกระแสลมอ่อนๆ ก่อนที่จะถูกลูกแก้วดูกลืนเข้าไปอย่างต่อเนื่อง

ในเวลาเพียงสิบนาที ทะเลที่เคยปั่นป่วนและมีลมแรงโหมกระหน่ำก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง แม้แต่พายุเฮอริเคนที่รุนแรงยังถูกลูกแก้วสะกดลมเล็กๆ ลูกนี้ดูดกลืนเข้าไปได้

เฉินผิงมองดูลูกแก้วอย่างใกล้ชิดและได้ยินเสียงลมภายในลูกแก้วดังชัดมากขึ้น

ความตื่นเต้นของเฉินผิงยิ่งทวีคูณเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงรัศมีแห่งพลังลมภายในลูกแก้วสะกดลม การได้สำรวจพลังของลูกแก้วและทำความเข้าใจจุติลมนับเป็นโอกาสที่พิเศษอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเลือกที่จะไม่แสดงความตื่นเต้นออกมา ยิ่งเขาดูตื่นเต้นมากเท่าใด ความอิจฉาริษยาก็จะยิ่งจุดประกายแก่คนรอบข้างมากขึ้นเท่านั้น ความอิจฉาอาจกลายเป็นความขุ่นเคืองได้อย่างง่ายดาย และเขาก็ไม่ต้องการตกเป็นเป้าของความอิจฉานั้น

“มันคือลูกแก้วสะกดลมจริงๆ ด้วย! ภายในลูกแก้วนั้นจะต้องมีรัศมีแห่งลมอยู่เป็นจำนวนมาก หากผู้ใดก็ตามที่ฝึกบำเพ็ญฌานโดยใช้ลมนั่นได้ ความแข็งแกร่งของคนผู้นั้นก็อาจเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว!” ใครบางคนอธิบาย

“ว้าว ตอนนี้ฉันชักจะรู้สึกอิจฉาแล้วสิ” ดวงตาของเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานทั้งหลายต่างเต็มไปด้วยความปรารถนาและอิจฉา บางคนถึงกับแสดงความโลภออกมา