หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3094

อย่างไรก็ตาม ข้อเสนอของเย่เฟิงชิงนั้นแตกต่างออกไป การได้รับความโปรดปรานจากสมาพันธ์ผนึกมารอาจเปลี่ยนแปลงชีวิตของใครบางคนได้เลย

หลายคนเชื่อว่าเฉินผิงจะยอมรับข้อเสนอนี้

หากพวกเขาอยู่ในสถานการณ์เดียวกับชายหนุ่ม พวกเขาก็คงไม่ลังเลเช่นกัน

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่เคยมีใครปฏิเสธสมาพันธ์ผนึกมารที่แสนทรงพลังนี้ หรืออีกนัยหนึ่งคือ ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ

“แต่ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือใดๆ จากสมาพันธ์ผนึกมารครับ สิ่งที่ผมต้องการก็คือลูกแก้วสะกดลมลูกนี้” เฉินผิงตอบโดยไม่ลังเล

เขารู้อยู่แก่ใจดีว่าสมาพันธ์ผนึกมารเป็นอย่างไร และเขาก็มีความขัดแย้งกับคนกลุ่มนี้ เขาจะมอบลูกแก้วสะกดลมให้กับคนจากสมาพันธ์นี้ได้อย่างไร?

ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินเฉินผิงปฏิเสธข้อเสนอนั่น แม้แต่เย่เฟิงชิงเองก็ไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะปฏิเสธเขาอย่างเด็ดขาดเช่นนี้

บรรยากาศเริ่มตึงเครียด สีหน้าของเย่เฟิงชิงก็มืดลงในทันใด

“ความโปรดปรานจากสมาพันธ์ผนึกมารไม่สามารถเทียบได้กับมูลค่าของลูกแก้วสะกดลมเลยอย่างนั้นหรือ?” ดวงตาของเย่เฟิงชิงหรี่ลง

เฉินผิงตอบอย่างใจเย็น “สำหรับผมแล้ว ความโปรดปรานจากสมาพันธ์ผนึกมารนั้นไร้ค่า”

ฝูงชนต่างอุทานออกมาด้วยความไม่อยากเชื่อ อะไรนะ?

ไม่มีใครคาดคิดว่าเฉินผิงจะโต้ตอบในเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการขายลูกแก้วสะกดลม แต่เขาก็สามารถใช้สถานการณ์ที่แตกต่างออกไปโดยการเจรจากับเย่เฟิงชิงด้วยไหวพริบที่มากกว่านี้!

คำพูดของเฉินผิงแสดงออกถึงความรังเกียจที่เขามีต่อสมาพันธ์ผนึกมารอย่างชัดเจน ราวกับว่าเขากำลังท้าทายผู้มีอำนาจสูงสุด เขาเพิ่งขุดหลุมฝังศพให้ตัวเขาเองใช่หรือเปล่า?

“ไร้ค่า?” ใบหน้าของเย่เฟิงชิงยิ่งมืดหม่น รัศมีพลังของเขาปะทุออกมาทันที “ไม่เคยมีใครพูดกับฉันแบบนี้มาก่อน มีแกนี่แหละเป็นคนแรก แต่ฉันขออธิบายให้เข้าใจก่อนนะ ไม่มีสิ่งใดที่สมาพันธ์ผนึกมารปรารถนาแล้วจะไม่ได้มา แกได้ยินฉันแล้วใช่มั้ย?”

เห็นได้ชัดว่าเย่เฟิงชิงกำลังข่มขู่เฉินผิง นั่นหมายความว่าหากเฉินผิงปฏิเสธเขาอีกครั้ง เย่เฟิงชิงก็พร้อมจะลงมือกับเขาทันที

“อย่างนั้นหรอกรึ?” ท่าทางของเฉินผิงก็แปรเปลี่ยนเป็นความเย็นชาเช่นกัน “ผมเองก็ไม่ยอมให้สิ่งที่ผมไม่ต้องการขาย ถูกพรากไปจากผมเหมือนกัน”

“คุณเย่ คุณเป็นถึงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยาก แถมยังเป็นคนสำคัญในการควบคุมเรือวิญญาณอีกด้วย คุณไม่รู้หรือว่าการต่อสู้บนเรือลำนี้จะนำความหายนะมาสู้พวกเราทุกคน” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานพูดออกมาในที่สุด

เย่เฟิงชิงขมวดคิ้ว “ท่านผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน คุณคิดเข้าข้างเขาอย่างนั้นรึ?”

“ผมไม่ได้เข้าข้างเขา ผมแค่เป็นห่วงตัวผมเองเท่านั้น หากคุณเริ่มการต่อสู้ เรือวิญญาณลำนี้จะต้องได้รับความเสียหายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แล้วเราทุกคนก็จะต้องชดใช้” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตอบ “ผมแค่พยายามทำให้แน่ใจว่าผมเองจะไม่โดนลูกหลงและตกอยู่ในอันตรายไปด้วย หากมีผู้ใดทำให้ผมต้องตกอยู่ในอันตราย ผมก็จะไม่ลังเลที่จะจัดการกับคนผู้นั้น!”

ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกเช่นเดียวกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ชอบพอเฉินผิงเป็นการส่วนตัว แต่การที่พวกเขาทั้งหมดอยู่บนเรือลำเดียวกันนั้นย่อมทำให้พวกเขารู้สึกเป็นกังวลว่าเรือวิญญาณลำนี้อาจถูกทำลายจนเสียหายได้ในระหว่างการต่อสู้ หากสถานการณ์ที่เลวร้ายนั้นเกิดขึ้นจริง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะต้องพบกับจุดจบในห้วงทะเลลึกอันดำมืดของทะเลโม่ไห่

“คุณต้องละเว้นการใช้ความรุนแรงบนเรือวิญญาณลำนี้ ไม่เช่นนั้นเราทุกคนจะซวยกันหมด!”

“ถูกต้อง เราไม่ควรต่อสู้บนเรือวิญญาณลำนี้ นั่นเป็นกฎข้อสำคัญไม่ใช่เหรอ? เราจะโยนมันทิ้งไปอย่างไม่ใยดีได้ยังไงกัน?” เสียงของผู้ฝึกบำเพ็ญฌานอีกคนสะท้อนขึ้น

“พวกเราจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ใครก็ตามที่ก่อความวุ่นวายบนเรือลำนี้คือศัตรูของพวกเราทุกคน”

ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจำนวนมากรวมตัวกันเรียกร้องเพื่อปกป้องความเป็นอยู่ที่ดีของพวกเขาเอง