หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3095

เมื่อผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและคนอื่นๆ เลือกเข้าข้างเฉินผิงโดยพยายามห้ามไม่ให้เย่เฟิงชิงลงมือ ส่งผลให้อีกฝ่ายทำหน้าบูดบึ้งอย่างไม่พอใจ

“ฉันสามารถบดขยี้เขาได้อย่างง่ายดายด้วยการลงมือเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่เห็นจำเป็นจะต้องต่อสู้กันตรงไหน? มันจะไม่ส่งผลเสียหายต่อเรือวิญญาณอย่างแน่นอน” เย่เฟิงชิงประกาศกร้าว

หากพวกเขามีความแข็งแกร่งทัดเทียมกัน การต่อสู้ย่อมต้องก่อให้เกิดความเสียกายกับเรือวิญญาณอย่างแน่นอน แต่ระดับของพลังที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงระหว่างพวกเขา ทำให้ความคิดเรื่องการต่อสู้กันช่างไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

เย่เฟิงชิงมั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะเฉินผิงซึ่งเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าได้อย่างง่ายดายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ผู้ที่อยู่ในเหตการณ์ต่างก็รู้สึกว่าเขาพูดถูก ดังนั้นพวกเขาจึงเงียบลง

“คุณเย่ คุณพูดถูกต้องที่สุดผู้ชายคนนี้เป็นเพียงแค่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าเท่านั้น ต่อให้ผมเป็นคนสู้กับเขา ผมก็สามารถกำจัดเขาได้อย่างง่ายดายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เรื่องนี้จะไม่บานปลายไปสู่การต่อสู้ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงอันตรายใดๆ ที่จะเกิดขึ้นต่อเรือวิญญาณ” โจวไท่ก้าวออกมาเพื่อยืนยันคำพูดของเย่เฟิงชิง

เขาแสดงความไม่พอใจต่อเฉินผิงและเพื่อนๆ ของเขา และตอนนี้ ด้วยการมีส่วนร่วมของเย่เฟิงชิง เขามองเห็นโอกาสที่จะแก้ไขข้อคับข้องใจและระบายความแค้นที่ถูกกักขังไว้ด้วยการฆ่าเฉินผิง

ครั้งนี้ไม่มีใครหยุดเย่เฟิงชิงได้ เขาจึงหันไปหาผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานแล้วพูดว่า “ท่านผู้อาวุโสโหมว เมื่อไม่มีใครคัดค้านแล้ว คุณจะยังขัดขวางไม่ให้ผมลงมืออีกอย่างนั้นเหรอ?”

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน ประกาศอย่างหนักแน่นว่า “ดังที่ผมได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ ผมจะไม่อนุญาตให้ใครมาทำลายความปลอดภัยของผม มันไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะตัดสินใจกำจัดเขาหรือไม่ หากมีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่เรือวิญญาณจะได้รับความเสียหาย ผมก็จะไม่ยินยอมทั้งนั้น”

เย่เฟิงชิงปะทุขึ้นด้วยความโกรธเมื่อผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานปฏิเสธที่จะยินยอม “หึ! ผมอุตส่าห์ขออนุมัติจากคุณด้วยความสุภาพ ตอนนี้ผมจะฆ่าเขา มาดูกันว่าใครหน้าไหนจะกล้าเข้ามาแทรกแซง! หากใครกล้าเข้ามาแทรก มั่นใจได้ว่าเรือวิญญาณลำนี้จะต้องเสียหายและจมลงอย่างแน่นอน เราทุกคนจะต้องพบกับจุดจบ…”

เมื่อพูดจบ เย่เฟิงชิงก็ไม่สนใจผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและโจมตีเฉินผิงด้วยพลังฝ่ามือ

เย่เฟิงชิงไม่ได้ใช้กำลังเต็มที่ในการโจมตีครั้งนี้ ยังไงเสีย เฉินผิงก็เป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปลดปล่อยพลังออกมาเต็มกำลัง

นอกจากนี้ เขายังเป็นถึงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยาก การปล่อยพลังออกไปทั้งหมดนั้นไม่เพียงแต่ฆ่าเฉินผิงเท่านั้น แต่มันยังอาจสร้างความเสียหายให้กับเรือวิญญาณอีกด้วย

“เฉินผิง!”

“แค่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากงั้นเหรอ? นี่เขาไม่รู้เลยรึว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย”

“คนหนุ่มสาวทุกวันนี้เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งจองหอง แม้ว่าจะไม่มีทักษะใดมาสนับสนุนก็ตาม!”

เหล่าผู้ที่เห็นเหตุการณ์ต่างเยาะเย้ยคำพูดของเฉินผิง พวกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงคำคุยโม้โอ้อวดเท่านั้น

นับเป็นเรื่องไร้สาระอย่างยิ่งสำหรับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าที่กล้าดูถูกผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยาก

เย่เฟิงชิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับคำพูดของเฉินผิง “ฉันไม่เคยเห็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าคนไหนกล้าดูถูกผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยาก แต่วันนี้ฉันจะให้แกได้เห็นความแตกต่างระหว่างเราทั้งสองคน ฉันจะไม่ฆ่าแกด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวแล้ว แต่ฉันจะทำให้แกตายด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง…”

เมื่อเย่เฟิงชิงพูดจบ เขาก็ลดพลังโจมตีของฝ่ามือลง เขาไม่ต้องการให้เฉินผิงถูกฆ่าตายอย่างง่ายดายจนเกินไป