เมื่อผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและคนอื่นๆ เลือกเข้าข้างเฉินผิงโดยพยายามห้ามไม่ให้เย่เฟิงชิงลงมือ ส่งผลให้อีกฝ่ายทำหน้าบูดบึ้งอย่างไม่พอใจ
“ฉันสามารถบดขยี้เขาได้อย่างง่ายดายด้วยการลงมือเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่เห็นจำเป็นจะต้องต่อสู้กันตรงไหน? มันจะไม่ส่งผลเสียหายต่อเรือวิญญาณอย่างแน่นอน” เย่เฟิงชิงประกาศกร้าว
หากพวกเขามีความแข็งแกร่งทัดเทียมกัน การต่อสู้ย่อมต้องก่อให้เกิดความเสียกายกับเรือวิญญาณอย่างแน่นอน แต่ระดับของพลังที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงระหว่างพวกเขา ทำให้ความคิดเรื่องการต่อสู้กันช่างไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
เย่เฟิงชิงมั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะเฉินผิงซึ่งเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าได้อย่างง่ายดายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ผู้ที่อยู่ในเหตการณ์ต่างก็รู้สึกว่าเขาพูดถูก ดังนั้นพวกเขาจึงเงียบลง
“คุณเย่ คุณพูดถูกต้องที่สุดผู้ชายคนนี้เป็นเพียงแค่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าเท่านั้น ต่อให้ผมเป็นคนสู้กับเขา ผมก็สามารถกำจัดเขาได้อย่างง่ายดายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เรื่องนี้จะไม่บานปลายไปสู่การต่อสู้ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงอันตรายใดๆ ที่จะเกิดขึ้นต่อเรือวิญญาณ” โจวไท่ก้าวออกมาเพื่อยืนยันคำพูดของเย่เฟิงชิง
เขาแสดงความไม่พอใจต่อเฉินผิงและเพื่อนๆ ของเขา และตอนนี้ ด้วยการมีส่วนร่วมของเย่เฟิงชิง เขามองเห็นโอกาสที่จะแก้ไขข้อคับข้องใจและระบายความแค้นที่ถูกกักขังไว้ด้วยการฆ่าเฉินผิง
ครั้งนี้ไม่มีใครหยุดเย่เฟิงชิงได้ เขาจึงหันไปหาผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานแล้วพูดว่า “ท่านผู้อาวุโสโหมว เมื่อไม่มีใครคัดค้านแล้ว คุณจะยังขัดขวางไม่ให้ผมลงมืออีกอย่างนั้นเหรอ?”
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน ประกาศอย่างหนักแน่นว่า “ดังที่ผมได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ ผมจะไม่อนุญาตให้ใครมาทำลายความปลอดภัยของผม มันไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะตัดสินใจกำจัดเขาหรือไม่ หากมีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่เรือวิญญาณจะได้รับความเสียหาย ผมก็จะไม่ยินยอมทั้งนั้น”
เย่เฟิงชิงปะทุขึ้นด้วยความโกรธเมื่อผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานปฏิเสธที่จะยินยอม “หึ! ผมอุตส่าห์ขออนุมัติจากคุณด้วยความสุภาพ ตอนนี้ผมจะฆ่าเขา มาดูกันว่าใครหน้าไหนจะกล้าเข้ามาแทรกแซง! หากใครกล้าเข้ามาแทรก มั่นใจได้ว่าเรือวิญญาณลำนี้จะต้องเสียหายและจมลงอย่างแน่นอน เราทุกคนจะต้องพบกับจุดจบ…”
เมื่อพูดจบ เย่เฟิงชิงก็ไม่สนใจผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและโจมตีเฉินผิงด้วยพลังฝ่ามือ
เย่เฟิงชิงไม่ได้ใช้กำลังเต็มที่ในการโจมตีครั้งนี้ ยังไงเสีย เฉินผิงก็เป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปลดปล่อยพลังออกมาเต็มกำลัง
นอกจากนี้ เขายังเป็นถึงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยาก การปล่อยพลังออกไปทั้งหมดนั้นไม่เพียงแต่ฆ่าเฉินผิงเท่านั้น แต่มันยังอาจสร้างความเสียหายให้กับเรือวิญญาณอีกด้วย
“เฉินผิง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...