หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3096

มันคงไม่น่าสนุกเท่าไหร่

เมื่อเห็นว่าเย่เฟิงชิงลดพลังในการโจมตีลงอีกครั้ง เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างเย็นชา ฉันจะสอนให้เขาได้รู้ว่าเขาไม่ควรมาดูถูกฉัน!

เดิมทีเฉินผิงตั้งใจจะหลบการโจมตี โดยรู้ดีว่าฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากอย่างเย่เฟิงชิงสามารถจัดการเขาได้อย่างง่ายดายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้กำลังอย่างเต็มที่ก็ตาม

แต่เมื่อเย่เฟิงชิงตัดสินใจลดพลังในการโจมตีลง เฉินผิงจึงเลือกที่จะไม่หลบมัน

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงตัดสินใจที่จะไม่หลบการโจมตี ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็เริ่มรู้สึกเป็นกังวลมากขึ้น เขาพยายามก้าวเข้าไปเพื่อป้องกันการโจมตีที่กำลังจะเกิดขึ้น

สุดท้ายแล้ว หากพลังฝ่ามือของเย่เฟิงชิงปะทะเข้าใส่เฉินผิง มันอาจกลายเป็นหายนะสำหรับพวกเขาได้

อย่างไรก็ตาม ขณะที่ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกำลังจะเข้าแทรกแซง กลุ่มผู้ฝึกบำเพ็ญฌานก็เข้ามาล้อมเขาไว้อย่างรวดเร็วเพื่อขัดขวางการกระทำนั้น

เหตุผลของพวกเขาชัดเจน นั้นคือห้ามไม่ให้ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานสามารถเข้าแทรกแซงการต่อสู้ได้ เพราะการทำเช่นนั้นควบคู่ไปกับการโจมตีของเย่เฟิงชิง อาจนำไปสู่การจมของเรือวิญญาณและพวกเขาจะต้องพินาศกันหมด

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจำนวนมากที่อยู่รายล้อม ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานขมวดคิ้วอย่างไม่สบายใจ โดยรู้ดีว่าเขาไม่มีพลังมากพอที่จะขัดขืน

เมื่อเห็นเฉินผิงส่งยิ้มมาที่เขาอย่างเฉยเมยโดยไม่เคลื่อนไหวใดๆ เย่เฟิงชิงก็คิดว่าเขาได้ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกหวาดกลัวจนเกินกว่าจะกล้าลงมือ

ขณะที่การโจมตีอันรุนแรงของเย่เฟิงชิงกำลังจะมาถึงตัว ทันใดนั้นก็เกิดประกายแวววาวขึ้นในดวงตาของเฉินผิง จากนั้นเขาก็เริ่มลงมือ

“พลังหมัดเซิ่งกวง!”

จู่ๆ เฉินผิงก็กำหมัดของเขาไว้ แสงที่เปล่งประกายอันแวววาวก็ระเบิดออก

พลังอันรุนแรงปะทุออกมาจากหมัดของเฉินผิงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ตู้ม!

พลังหมัดของเฉินผิงปะทะที่พลังฝ่ามือของเย่เฟิงชิงจนเกิดเสียงดังกึกก้อง

รัศมีพลังจากการปะทะกันทำให้เรือวิญญาณสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และทั่วทั้งดาดฟ้าเรือก็เริ่มมีรอยร้าว!

ทุกคนตื่นตกใจในทันที