หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3097

“ผมไม่ได้ต้องการขี่เต่าศักดิ์สิทธิ์ของคุณ ถ้าผมต้องการผมก็สามารถฝึกให้มันเชื่องอีกตัวก็ได้” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตอบพร้อมส่ายศีรษะ

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานพูดถูก หากเรือวิญญาณจมลง คนที่มีความแข็งแกร่งเช่นเขาสามารถฝึกเต่าศักดิ์สิทธิ์อีกตัวหนึ่งให้เชื่องได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก ฉันคิดว่านั่นคงเป็นสาเหตุที่เขาปล่อยมันไป

เฉินผิงจึงถามเขาไปด้วยความสับสนว่า “ถ้าอย่างนั้น คุณมาขวางพวกเราทำไม?”

“ผมอยากรู้ว่าคุณเรียนรู้วิชาหมัดเซิ่งกวงนั่นมาจากใคร?” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานถามด้วยสีหน้าจริงจัง

“ผมเรียนมาจากยอดฝีมือคนหนึ่งครับ” เฉินผิงตอบ

เขาไม่ได้เอ่ยชื่อของเฟิ่งมัวออกไป เพราะผู้คนมากมายในอาณาจักรนิรันดร์เกลียดชังพวกมาร หากเขาบอกไปว่าเขาฝึกฝนวิชานี้กับพวกมาร มันอาจก่อให้เกิดความเข้าใจผิดโดยไม่จำเป็น

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานถามต่อด้วยคำถามอีกข้อหนึ่ง “ยอดฝีมือคนไหน?”

“คือ...” เฉินผิงลังเล

“ทำไมคุณถึงถามคำถามมากมายขนาดนี้? เขาไม่จำเป็นต้องเปิดเผยว่าใครเป็นคนสอนวิชานี้ให้เขา” เกาฉี่หลานขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานไม่เห็นหรือไงว่าเฉินผิงไม่อยากพูด? ทำไมเขาถึงเอาแต่ถามหาคำตอบอยู่เรื่อยเลยนะ?

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานยังคงจ้องมองไปที่เฉินผิงโดยไม่สนใจเกาฉี่หลาน ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “หมัดเซิ่งกวงของคุณนั้นช่างทรงพลังและแสนบริสุทธิ์ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นวิชาที่ฝึกฝนโดยเชื้อสายของเฟิ่งมัว แต่เท่าที่ฉันรู้มา เฟิ่งมัวถูกสังหารลงหลังจากศึกแห่งทวยเทพ อีกทั้งเชื้อสายของเขาก็พังทลายลงหลังจากนั้น นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ไม่มีใครสามารถปลดปล่อยพลังหมัดเซิ่งกวงอันแสนบริสุทธิ์ได้ในปัจจุบันนี้”

เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน เฉินผิงก็เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “ผมคิดว่ามันคงไม่มีประโยชน์ที่จะปิดบังความจริงอีกต่อไป ใช่แล้วครับ ผมเรียนรู้วิชาหมัดเซิ่งกวงนี้มาจากคุณเฟิ่งมัวโดยตรง”

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเช่นนั้น “เป็นไปไม่ได้! ผู้อาวุโสเฟิ่งมัว เขา—”