ทุกคนเงียบเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่บนแท่นบูชา
หลังจากนั้นไม่นาน จี้เหลียนจ้านก็พูดเบาๆ “ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าแท่นบูชาเล็กๆ ที่ไม่มีพลังวิญญาณผันผวนจะมีผนึกที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้”
“มันทรงพลัง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทำงานอีกแล้ว” เฉินผิงแสดงความเห็น
ปรากฏว่ามีหินขนาดกว้างสองเมตรอยู่บนแท่นบูชา พื้นผิวของมันแกะสลักด้วยสัญลักษณ์ที่ซับซ้อน มองปราดเดียวก็บอกได้ว่ามันคือวงแหวนอาคมปิดผนึก
อย่างไรก็ตาม ทุกๆ คนที่อยู่ที่นั่นไม่รู้ว่าแท่นบูชาที่ดูธรรมดาเช่นนี้ผนึกอะไรเอาไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้วงแหวนอาคมปิดผนึกอันทรงพลังเช่นนี้
หินที่สลักวงแหวนอาคมปิดผนึกเสื่อมไปตามกาลเวลา และร่องรอยต่างๆ ก็แทบจะมองไม่เห็น พวกเขาเห็นแค่รูปร่างดั้งเดิมของมันเพียงเล็กน้อย
หากพวกเขาไม่ได้เห็นมันกับตา คงไม่มีใครเชื่อว่าแท่นบูชาที่ผุพังเช่นนี้จะเป็นที่ตั้งของวงแหวนอาคมอันสลับซับซ้อน
ที่สำคัญที่สุดคือไม่มีความผันผวนของพลังวิญญาณจากหินปิดผนึกเลย มันเหมือนกับหินธรรมดาๆ และเป็นสาเหตุที่กลุ่มของเฉินผิงไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่อพวกเขาอยู่ด้านล่าง
วงแหวนอาคมปิดผนึกที่ปราศจากความผันผวนของพลังวิญญาณนั้นไร้ซึ่งพลัง เป็นสาเหตุที่เฉินผิงตั้งข้อสังเกตว่าวงแหวนอาคมนี้อาจจะไม่ทำงาน
ไม่ว่าจะเป็นประเภทใดก็ตาม วงแหวนอาคมจำต้องขับเคลื่อนด้วยพลังวิญญาณ ดังนั้นวงแหวนอาคมเก่าๆ บางอันจะอ่อนแอลงจากการสูญเสียพลังวิญญาณ และในที่สุดก็จะไร้ประโยชน์
เป็นเหตุผลว่าทำไมวงแหวนอาคมปิดผนึกบางอันจึงต้องได้รับการเติมพลังวิญญาณเมื่อเวลาผ่านไปหลายปี เพื่อให้มันทำงานต่อไปได้
เห็นได้ชัดว่าหินปิดผนึกอันนี้อยู่มานานหลายปีโดยไม่ได้รับการเติมพลังวิญญาณเลย ทำให้มันใช้งานไม่ได้
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงอยากรู้จริงๆ ว่าเหตุใดเกาะแห่งนี้ถึงจำเป็นต้องมีวงแหวนอาคมปิดผนึกที่ครอบคลุมและซับซ้อนเช่นนี้
“ผมเห็นลวดลายบางอย่างบนหินก้อนนี้ที่ผมดูไม่ออก นี่เป็นวงแหวนอาคมปิดผนึกจริงๆ เหรอ? มันพิเศษอย่างที่คุณบอกจริงหรือเปล่า?”
จี้อวิ๋นแทบไม่รู้เรื่องวงแหวนอาคมเลย เขาจึงเอื้อมมือออกไปและคิดว่าจะสัมผัสมัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...