หลังจากนั้น โจวไท่ คนของเขาและผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็ขึ้นฝั่งเช่นกัน
ผู้บำเพ็ญเพียรบางคนเลือกที่จะอยู่บนชายหาด ขณะที่คนอื่นๆ เริ่มเดินเข้าไปในป่าทึบ
คนกลุ่มนี้หวังว่าตัวเองจะมีโชคในการตามหาของวิเศษ
เนื่องจากพวกเขาส่วนใหญ่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรที่ไม่ได้สังกัดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง พวกเขาที่มีกันอยู่สองสามกลุ่มจึงเข้าไปในส่วนลึกของเกาะ
แม้ว่าพวกเขาบางคนจะเริ่มหายตัวไปอย่างไร้คำอธิบาย แต่ก็ไม่มีใครตื่นตระหนกกับเหตุการณ์นี้ เพราะพวกเขาแทบไม่รู้จักกันเลย
ที่จริงแล้ว พวกเขายังสงสัยด้วยว่ามีใครบางคนกำลังสร้างความปั่นป่วนเพื่อทำให้พวกเขาหวาดกลัวแล้วมาฉกเอาของวิเศษบนเกาะไปเป็นของตัวเองคนเดียว
ขณะเดียวกัน เฉินผิงและพรรคพวกของเขาเดินลึกเข้าไปในเกาะ ซึ่งเป็นสถานที่มืดๆ เนื่องจากมีต้นไม้สูงตระหง่านบังแสงแดด
"คุณเฉิน ดูนั่น!” จี้อวิ๋นตะโกนอย่างกะทันหัน
เฉินผิงและคนอื่นๆ หยุดฝีเท้า จ้องมองไปตามนิ้วของจี้อวิ๋น พวกเขาพบกับภาพของแท่นบูชาที่สร้างขึ้นจากก้อนหินกองรวมกัน
“ทำไมถึงมีแท่นบูชาอยู่ที่นี่? ดูจากสภาพที่ทรุดโทรม น่าจะมีคนมาที่นี่เมื่อนานมาแล้ว” จี้เหลียนจ้านแสดงความเห็นขณะจ้องมองไปที่แท่นบูชา
“มาเถอะ เราจะเข้าไปดูใกล้ๆ ระวังตัวด้วยนะทุกคน!”
เฉินผิงเดินนำพวกเขาไปยังแท่นบูชา ซึ่งสูงไม่กี่เมตรและมีพุ่มไม้ปกคลุม
เนื่องจากมันถูกสร้างโดยการเอาหินกองรวมกัน มันจึงดูเรียบง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ
รอบๆ แท่นบูชาเป็นเส้นทางที่พาไปสู่ด้านบน
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงและพรรคพวกสามารถกระโดดขึ้นไปได้ เนื่องจากมันมีความสูงเพียงไม่กี่เมตร
ขณะที่จี้อวิ๋นกำลังจะทำเช่นนั้น เฉินผิงก็ห้ามเขา
“อย่าประมาท เราจะขึ้นบันไดกันก่อน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...