เมื่อหันไปมองเฉินผิง จี้เหลียนจ้านก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเฉินผิงมีอายุพอๆ กับจี้อวิ๋น
แม้เขาจะเคยได้ยินเรื่องที่ฉีเถี่ยเฉาเสียรู้เฉินผิงมาก่อนแล้ว แต่เขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะหนุ่มขนาดนี้
"คุณเฉิน ขอบคุณที่ดูแลลูกชายของฉัน” จี้เหลียนจ้านพูดด้วยความจริงใจขณะเดินไปหาเฉินผิง
“เรื่องเล็กน้อยครับ คุณจี้ จี้อวิ๋นก็ช่วยผมไว้มากเช่นกัน” เฉินผิงตอบด้วยความสุภาพไม่ต่างกัน
"คุณเฉิน มีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นหลังจากที่คุณมาถึงเกาะหรือเปล่า?” จี้เหลียนจ้านถาม
“เรื่องแปลกๆ?” ใบหน้าของเฉินผิงมีความงุนงง
“อย่างเช่นการที่คนหายตัวไปอย่างลึกลับ” จี้เหลียนจ้านอธิบาย
ก่อนที่เฉินผิงจะตอบ จี้อวิ๋นก็แทรกขึ้น “มีครับ เพื่อนของคุณเฉินหายตัวไป เธอเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเกาจากแดนอุดรวิทูร ก่อนหน้านี้เราทุกคนอยู่ด้วยกัน แต่จู่ๆ เธอก็หายตัวไป หาเท่าไหร่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะได้เจอเธอเลยครับพ่อ”
“คุณก็เจอเรื่องทำนองเดียวกันงั้นหรือ คุณจี้?” เฉินผิงถาม จี้เหลียนจ้านพยักหน้า
“ทีแรกเรามีคนมากกว่าสิบคน ตอนนี้บางคนหายตัวไปอย่างลึกลับ เหลือกันอยู่เท่าที่เห็นนี่แหละ”
“เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างแปลกประหลาดเกิดขึ้นบนเกาะแห่งนี้ ผมคิดว่ามีการวางวงแหวนลวงตาเอาไว้ แต่ก็หาไม่พบ”
เรื่องที่จี้เหลียนจ้านเสียคนไปบางส่วนทำให้เฉินผิงฉงน
“มันไม่ใช่วงแหวนลวงตา ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็คงจะสังเกตเห็นเช่นกัน ประเด็นคือคนที่หายตัวไปไม่ได้ดูเหมือนถูกลักพาตัว ฉันสงสัยว่าอาจมีอาคมเคลื่อนย้ายบนเกาะแห่งนี้ ไม่ก็รอยแยกระหว่างมิติ คนที่หายตัวไปคงจะไปโผล่สถานที่อื่นโดยผ่านทั้งสองอย่างนั้น”
จี้เหลียนจ้านเล่าทฤษฎีของเขาให้ฟัง
“เป็นไปได้สูง” เฉินผิงเห็นด้วย
เมื่อเกิดการหายตัวไปอย่างกะทันหันเช่นนั้น ไม่มีคำอธิบายอื่นใดที่จะเป็นไปได้มากกว่าอาคมเคลื่อนย้าย หรือช่องว่างระหว่างมิติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...