หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3104

ไม่ช้าทั้งเฉินผิงและจี้อวิ๋นก็พากันหัวฟัดหัวเหวี่ยง

ทั้งคู่ไม่นึกเลยว่าจะพลัดหลงกับเกาฉี่หลานทันทีที่พวกเขามาถึงเกาะ

"คุณเฉิน เราจะทำยังไงดี?” จี้อวิ๋นถามอย่างหมดหนทาง

“เราจะไปต่อ ไม่ว่าคุณหนูเกาจะหายไปได้ยังไง เธอก็ยังอยู่บนเกาะแห่งนี้แน่ ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ ผมจะหาเธอให้เจอ แม้ว่าจะต้องควานหาทุกตารางนิ้วของเกาะนี้ก็ตาม” เฉินผิง ประกาศด้วยความมุ่งมั่นแน่วแน่

ไม่มีทางที่เขาจะทอดทิ้งเกาฉี่หลาน ถ้าหาเธอไม่พบเขาจะไม่ออกจากเกาะ

“เราเดินขนาบกันดีกว่า แบบนี้เราจะรู้ได้ทันทีถ้าเราคนใดคนหนึ่งหายไป”

จากนั้นจี้อวิ๋นก็ไปเดินข้างๆ เฉินผิง

ขณะที่เฉินผิงปล่อยให้ปราณสัมผัสของเขาแพร่ไปทั่วบริเวณนั้น จี้อวิ๋นก็ตรวจดูสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง

หลังจากเดินไปได้สักพัก เฉินผิงก็ทำท่าบอกให้จี้อวิ๋นหยุด

“มีอะไรเหรอ คุณเฉิน?” จี้อวิ๋นถาม

“มีคนอยู่ที่นี่ แม้ว่าพวกเขาจะจงใจซ่อนรัศมีของพวกเขา แต่ผมก็ยังสัมผัสได้” เฉินผิงอธิบาย

จี้อวิ๋นชะงักและพูดว่า “พวกเขาซ่อนรัศมีไว้เหรอ? แล้วพวกเขาพบเราหรือยัง?”

“น่าจะเจอเราแล้ว ผมไม่ได้ถอนปราณสัมผัสของผม ดังนั้นพวกเขาคงจะตรวจจับได้ ผมไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นมิตรหรือศัตรู ฉะนั้นเราควรซ่อนรัศมีและเข้าไปใกล้ๆ อย่างระมัดระวัง” เฉินผิงเตือน

"เข้าใจแล้ว" จากนั้นจี้อวิ๋นก็ซ่อนรัศมีของเขาเช่นกัน

ขณะเดียวกัน เมื่อจี้เหลียนจ้านตระหนักว่าปราณสัมผัสหายไปแล้ว เขาก็บอกให้เหล่าศิษย์ระวังตัว

เฉินผิงค่อยๆ เดินเข้าไปหาอีกฝ่ายพร้อมกับจี้อวิ๋น และไม่ช้าก็พบกับจี้เหลียนจ้านและคนอื่นๆ

แต่ความหนาแน่นของพุ่มไม้ทำให้พวกเขาไม่ดูไม่ออกว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ซึ่งเป็นสถานการณ์ที่เกิดกับทั้งสองฝ่าย อย่างไรก็ตาม เฉินผิงสามารถกะได้ว่าอีกฝ่ายมีคนอยู่มากแค่ไหน

“จี้อวิ๋น สำนักเฟ่ยเทียนมีวิธีพิเศษที่ใช้ระบุตัวตนเพื่อดูว่าอีกฝ่ายมาจากสำนักเฟ่ยเทียนบ้างไหม?”

"พ่อ! พ่อ!" จี้อวิ๋นตะโกนและรีบไปหาพ่อของเขา

พอข้ามพุ่มไม้หนาแน่นเข้าไป ในที่สุดจี้อวิ๋นก็มองเห็นพ่อของเขา เมื่อเขาเห็นความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของจี้เหลียนจ้าน จี้อวิ๋นก็พบว่าตัวเองน้ำตาไหล

พ่อกับลูกชายกอดกัน เฉินผิงก็เดินเข้ามาเช่นกัน และเมื่อเขาเห็นครอบครัวกลับมาพบกันอีกครั้ง เขาก็อดยิ้มไม่ได้

“จี้อวิ๋น ทำไมลูกถึงมาอยู่บนเกาะนี้?”

จี้เหลียนจ้านอยากรู้ เพราะจี้อวิ๋นน่าจะอยู่ที่แดนอุดรวิทูร

ยิ่งไปกว่านั้น มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่ามีเกาะแห่งนี้อยู่ หากเรือวิญญาณของจี้เหลียนจ้านไม่ถูกทำลาย และหากพวกเขาไม่ได้ลอยคอมาที่นี่ พวกเขาก็คงจะไม่รู้จักเกาะประหลาดแห่งนี้

“ผมได้ยินคุณฉีบอกว่าพ่อพาคนไปที่ทะเลโม่ไห่เพื่อตามล้างแค้นสำนักประตูเมฆา ผมก็เลยเป็นห่วงพ่อ เป็นเหตุผลที่ผมตามคุณเฉินมาที่นี่เพื่อตามหาพ่อ จากนั้น ผมก็ได้ข่าวว่าเรือวิญญาณของพ่อจมขณะไล่ตามสำนักประตูเมฆา ยิ่งทำให้ผมกังวลกว่าเดิม ผมถึงได้นั่งเรือวิญญาณมาตามหา”

จากนั้นจี้อวิ๋นก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้จี้เหลียนจ้านฟัง