ในตอนนั้นเอง จี้เหลียนจ้านก็พบว่ามีใครบางคนใช้ปราณสัมผัสสำรวจเส้นทาง
เมื่อครู่นี้เขาใช้ปราณสัมผัสตรวจสอบพื้นที่ดูแล้ว และไม่รู้สึกถึงรัศมีของมนุษย์เลย ซึ่งยังผ่านมาได้ไม่นาน แล้วทำไมตอนนี้เขาถึงสัมผัสได้ถึงใครบางคนที่อยู่แถวนี้?
แม้เขาจะไม่รู้ว่าคนเหล่านี้เป็นใคร แต่เขาก็ยังรู้สึกตื่นเต้นที่ได้พบกับมนุษย์คนอื่นบนเกาะ
ไม่ช้าศิษย์คนอื่นๆ ของสำนักเฟ่ยเทียนก็สัมผัสได้ว่ามีคนเข้ามาใกล้และพากันตื่นเต้น
“คุณจี้ เราปล่อยปราณสัมผัสของเราตอบกลับไปดีไหม?” ศิษย์คนหนึ่งถาม
อย่างไรก็ตาม จี้เหลียนจ้านโบกมือแล้วพูดว่า "ไม่ ซ่อนรัศมีของเราไว้ก่อน เราจะรอเงียบๆ ฉันมั่นใจว่าอีกเดี๋ยวพวกเขาจะมาที่นี่ เราจะดูว่าพวกเขาเป็นใครแล้วค่อยเคลื่อนไหว”
จี้เหลียนจ้านกลัวว่าคนเหล่านี้จะมาจากสำนักประตูเมฆา มาที่นี่เพื่อกำจัดพวกเขา
ท้ายที่สุดแล้ว สมาชิกของสำนักประตูเมฆามีเต่าศักดิ์สิทธิ์เป็นพาหนะ และมันคงไม่ยากเลยที่พวกเขาจะมายังเกาะแห่งนี้ อีกอย่าง พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเรือจะล่มกลางพายุ
เมื่อได้ยินที่จี้เหลียนจ้านบอก ศิษย์ของสำนักเฟ่ยเทียนจึงรีบซ่อนรัศมีและรออย่างอดทน
"คุณเฉิน เกาะแห่งนี้ดูงดงามราวกับภาพวาด มีนกบินอยู่เหนือหัว แต่ผมอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นว่าไม่มีสัตว์ป่าชนิดอื่นเลยตั้งแต่เรามาถึง แปลกดีแท้ ผมไม่เห็นมดแม้แต่ตัวเดียว ไม่ต้องพูดถึงแมลงชนิดอื่น ราวกับว่าเกาะแห่งนี้ไม่มีอยู่จริง” จี้อวิ๋นออกความเห็น ความสับสนของเขาปรากฏชัดในขณะที่เขาสำรวจบริเวณโดยรอบ
เฉินผิงไม่ได้พูดอะไร แม้ว่าคิ้วของเขาจะค่อยๆ ขมวดเข้าหากันก็ตาม เช่นเดียวกับจี้อวิ๋น เขาสังเกตเห็นบางสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับเกาะ แต่เขาก็บอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร
ตามหลักเหตุผลแล้ว เกาะที่งดงามเช่นนี้คงเต็มไปด้วยสัตว์ป่า มันคงไม่แปลกด้วยซ้ำถ้ามีสัตว์อสูรอยู่ แต่ก็น่าแปลกที่มันเงียบขนาดนี้...เงียบเกินไป
ต้นไม้ขนาดยักษ์ตั้งตระหง่านเหนือศีรษะ แต่บรรยากาศกลับดูไร้ชีวิตชีวาอย่างน่าขนลุก
"คุณหนูเกา อีกสักพักเราจะ-”
เฉินผิงกำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับเกาฉี่หลาน แต่เมื่อเขาหันกลับไปก็พบว่าเธอหายไปแล้ว
เขาตื่นตระหนกในทันใด
“จี้อวิ๋น เกาฉี่หลานอยู่ที่ไหน?” เฉินผิงถาม
เฉินผิงกำลังเดินนำ ในขณะที่จี้อวิ๋นและเกาฉี่หลานเดินตามหลังเขา ดังนั้นจี้อวิ๋นย่อมรู้เมื่อเกาฉี่หลานหายตัวไป
“คุณหนูเกาอยู่ข้างหลังผมไม่ใช่เหรอ? ฮะ? เธอไปไหนแล้ว?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...