เมื่อขึ้นมาจากน้ำ เฉินผิงก็เงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าด้านบนคือความมืดสนิท ไม่มีแสงใดๆ แม้แต่น้อย แม้แต่รูที่เขาหล่นลงมาก็มองไม่เห็นอีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม น้ำรอบตัวเขาเปล่งแสงจางๆ เมื่อเพ่งมองแสง เฉินผิงก็เห็นว่าน้ำไม่ใช่สีดำสนิท แต่เป็นสีแดงซีด นอกจากนี้ผิวน้ำยังส่องแสงระยิบระยับอีกด้วย
“นี่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของทะเลโม่ไห่หรอกเหรอ?” เฉินผิงรู้สึกสับสน
ในเมื่อเกาะแห่งนี้ตั้งอยู่กลางทะเลโม่ไห่ เมื่อเขาหล่นลงไปในหลุม เขาเลยคิดว่าเขาอาจจะหล่นทะลุเกาะสู่ทะเลโม่ไห่
แต่เมื่อดูจากสีของน้ำแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ลอยตัวอยู่ในทะเลโม่ไห่ ที่ซึ่งน้ำทะเลมีสีดำเหมือนกับหมึกและส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ออกมา
ในขณะนั้น น้ำรอบตัวเขาเป็นสีแดงซีดและใส นอกจากนี้ เฉินผิงยังรู้สึกสดชื่นขณะลอยอยู่ในน้ำ ดูเหมือนว่าทุกรูขุมขนในร่างกายของเขาจะเปิดออกเพื่อดูดกลืนพลังวิญญาณที่อยู่รอบๆ ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นไปทั่วร่างกาย
ดูเหมือนน้ำจะมีคุณสมบัติในการชำระล้างและฟื้นฟูวิญญาณ
“ทำไมน้ำของที่นี่ถึงได้อุดมไปด้วยพลังวิญญาณ? แปลกจริง นี่มันที่ไหนกันแน่?”
ดวงตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ นี่มันไม่ใช่น้ำธรรมดา มันคือวารีวิญญาณ!
ถึงกระนั้น ไม่ว่าการแช่ตัวในน้ำจะรู้สึกผ่อนคลายเพียงใด เฉินผิงก็ตัดสินใจว่าควรจะมุ่งหน้าขึ้นฝั่งดีกว่า เมื่อขึ้นสู่พื้นดิน เขาสังเกตเห็นพื้นดินที่เต็มไปด้วยกรวด น่าจะเป็นสันทราย แต่ฉันกระโดดลงไปในหลุมบนเกาะ แล้วฉันจะลงมาที่สันทรายได้ยังไง? ที่นี่คือส่วนด้านในของเกาะใช่ไหม? หรือว่าเกาะนี้จะกลวง?
เฉินผิงตรวจดูรอบตัวเขา แต่ก็ไม่เห็นวิญญาณร้ายอยู่แถวนี้ ดูเหมือนว่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นจะไม่โผล่ออกมาโจมตีเฉินผิงอีก หลังจากที่เขาลงมาลึกระดับหนึ่ง
ก่อนหน้านี้เขามัวแต่ระวังไม่ให้ตัวเองตกลงไปตายจนไม่ทันได้สนใจอย่างอื่น
เฉินผิงพยายามแผ่ปราณสัมผัสอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบอะไร ราวกับว่าพื้นที่ทั้งหมดถูกปิดกั้น
เมื่อหยิบก้อนกรวดขึ้นมาดู เขาก็ตกใจในทันใด นี่มันไม่ใช่หิน มันคือกระดูกที่กลายเป็นหินไปตามกาลเวลาชัดๆ!
เมื่อมองดูกระดูกที่กลายเป็นหินซึ่งปกคลุมทั่วพื้น เฉินผิงก็รู้สึกขนลุกชัน ต้องมีคนล้มตายมากแค่ไหนถึงได้มีซากศพมหาศาลเพียงนี้? ในเมื่อที่นี่เคยเป็นสนามรบโบราณ ดังนั้นทุกคนที่ตายอยู่ที่นี่จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...