หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3118

เมื่อขึ้นมาจากน้ำ เฉินผิงก็เงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าด้านบนคือความมืดสนิท ไม่มีแสงใดๆ แม้แต่น้อย แม้แต่รูที่เขาหล่นลงมาก็มองไม่เห็นอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม น้ำรอบตัวเขาเปล่งแสงจางๆ เมื่อเพ่งมองแสง เฉินผิงก็เห็นว่าน้ำไม่ใช่สีดำสนิท แต่เป็นสีแดงซีด นอกจากนี้ผิวน้ำยังส่องแสงระยิบระยับอีกด้วย

“นี่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของทะเลโม่ไห่หรอกเหรอ?” เฉินผิงรู้สึกสับสน

ในเมื่อเกาะแห่งนี้ตั้งอยู่กลางทะเลโม่ไห่ เมื่อเขาหล่นลงไปในหลุม เขาเลยคิดว่าเขาอาจจะหล่นทะลุเกาะสู่ทะเลโม่ไห่

แต่เมื่อดูจากสีของน้ำแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ลอยตัวอยู่ในทะเลโม่ไห่ ที่ซึ่งน้ำทะเลมีสีดำเหมือนกับหมึกและส่งกลิ่นไม่พึงประสงค์ออกมา

ในขณะนั้น น้ำรอบตัวเขาเป็นสีแดงซีดและใส นอกจากนี้ เฉินผิงยังรู้สึกสดชื่นขณะลอยอยู่ในน้ำ ดูเหมือนว่าทุกรูขุมขนในร่างกายของเขาจะเปิดออกเพื่อดูดกลืนพลังวิญญาณที่อยู่รอบๆ ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นไปทั่วร่างกาย

ดูเหมือนน้ำจะมีคุณสมบัติในการชำระล้างและฟื้นฟูวิญญาณ

“ทำไมน้ำของที่นี่ถึงได้อุดมไปด้วยพลังวิญญาณ? แปลกจริง นี่มันที่ไหนกันแน่?”

ดวงตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ นี่มันไม่ใช่น้ำธรรมดา มันคือวารีวิญญาณ!

ถึงกระนั้น ไม่ว่าการแช่ตัวในน้ำจะรู้สึกผ่อนคลายเพียงใด เฉินผิงก็ตัดสินใจว่าควรจะมุ่งหน้าขึ้นฝั่งดีกว่า เมื่อขึ้นสู่พื้นดิน เขาสังเกตเห็นพื้นดินที่เต็มไปด้วยกรวด น่าจะเป็นสันทราย แต่ฉันกระโดดลงไปในหลุมบนเกาะ แล้วฉันจะลงมาที่สันทรายได้ยังไง? ที่นี่คือส่วนด้านในของเกาะใช่ไหม? หรือว่าเกาะนี้จะกลวง?

เฉินผิงตรวจดูรอบตัวเขา แต่ก็ไม่เห็นวิญญาณร้ายอยู่แถวนี้ ดูเหมือนว่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นจะไม่โผล่ออกมาโจมตีเฉินผิงอีก หลังจากที่เขาลงมาลึกระดับหนึ่ง

ก่อนหน้านี้เขามัวแต่ระวังไม่ให้ตัวเองตกลงไปตายจนไม่ทันได้สนใจอย่างอื่น

เฉินผิงพยายามแผ่ปราณสัมผัสอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบอะไร ราวกับว่าพื้นที่ทั้งหมดถูกปิดกั้น

เมื่อหยิบก้อนกรวดขึ้นมาดู เขาก็ตกใจในทันใด นี่มันไม่ใช่หิน มันคือกระดูกที่กลายเป็นหินไปตามกาลเวลาชัดๆ!

เมื่อมองดูกระดูกที่กลายเป็นหินซึ่งปกคลุมทั่วพื้น เฉินผิงก็รู้สึกขนลุกชัน ต้องมีคนล้มตายมากแค่ไหนถึงได้มีซากศพมหาศาลเพียงนี้? ในเมื่อที่นี่เคยเป็นสนามรบโบราณ ดังนั้นทุกคนที่ตายอยู่ที่นี่จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!

เฉินผิงอดถอนหายใจไม่ได้ เขาไม่รู้เลยว่าอะไรคือต้นตอของศึกแห่งทวยเทพ ซึ่งส่งผลให้เกิดหายนะอันน่าสลดใจเช่นนี้ เผ่าพันธุ์มารแทบจะสูญสิ้น ขณะที่เผ่าพันธุ์อื่นต่างก็เสียหายหนักเช่นกัน ทั้งหมดนี้มันคุ้มค่าแล้วหรือ?

เฉินผิงตกอยู่ในภวังค์ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาแข็งทื่อ ราวกับว่ารัศมีอันเข้มข้นกำลังเรียกหาเขา

ความรู้สึกนั้นทำให้ใจของเขาเต้นรัว คล้ายกับความรู้สึกที่ผู้ชายประสบเมื่อได้พบกับผู้หญิงที่เขารัก

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วค่อยๆ เดินไปตามทางที่ความรู้สึกนั้นชักนำ

เขาไม่รู้ว่าสถานที่แห่งนี้กว้างใหญ่แค่ไหน และเขาก็ไม่สามารถสำรวจพื้นที่โดยใช้ปราณสัมผัสของเขาได้ นอกจากนี้ บริเวณโดยรอบยังมีไฟสลัวๆ ซึ่งทำให้ยากที่เขาจะมองเห็นจุดอื่นนอกจากจุดที่เขายืนอยู่

แต่แล้วเมื่อเดินไปได้สักพัก เขาก็ได้เห็นภาพที่แทบจะทำให้เขาหยุดหายใจ