ชิ้ง!
ทันใดนั้นไข่ขนาดมหึมาก็ปล่อยแสงออกมา และอักขระก็เริ่มเปล่งประกาย คลื่นพลังพุ่งเข้ามาโจมตีเฉินผิง
ตูม!
เกิดคลื่นลูกมโหฬาร เฉินผิงรู้สึกว่าร่างกายของเขาเบาหวิวและกระเด็นไปด้านหลัง มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา
ขณะเดียวกัน ร่างของชายวัยกลางคนก็เริ่มส่องแสง ตัวตนทั้งหมดของเขากำลังจะเลือนหายไป
ดวงตาของเฉินผิงเปี่ยมด้วยความเหลือเชื่อ เขาไม่นึกว่าไข่ที่อยู่ตรงหน้าเขาจะมีพลังขนาดนี้
“นี่มันไข่ของตัวอะไรกัน? ทำไมมันถึงทรงพลังขนาดนี้?” เขาถามด้วยความสงสัย
“นี่ไม่ใช่แค่ไข่ธรรมดา แต่มันกำเนิดขึ้นในบ่อเลือดแห่งนี้เมื่อพันกว่าปีก่อน ฉันไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามีอะไรอยู่ข้างใน” ชายวัยกลางคนกล่าว
เฉินผิงพูดไม่ออก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่คืออะไร แต่เขากลับจะยกให้ฉันเนี่ยนะ? ฉันจะรับของแบบนี้ไว้ได้ยังไง?
“แล้วผมจะเอามันไปได้ยังไง?” เฉินผิงพึมพำด้วยความหงุดหงิด
“ที่ท่านต้องทำก็คือลบอักขระบนไข่ออก ท่านถึงจะเอาไข่ไปได้ ถือเป็นของขวัญของฉันที่ยกให้ท่าน ถ้าฉันไม่พามาที่นี่ ท่านก็คงไม่รู้ว่ามีไข่ใบนี้อยู่ อีกอย่างคือยังมีคนอีกมากที่อยากได้มันไป อย่าคิดว่าแถวนี้จะปลอดอันตราย ส่วนใหญ่พวกนั้นซ่อนตัวอยู่ในมิติของตัวเอง ตอนที่ท่านสัมผัสไข่ก่อนหน้านี้จนเกิดความปั่นป่วน การทำแบบนั้นคงทำให้คนอื่นๆ รับรู้ถึงตัวตนของท่านเข้าแล้ว ท่านควรจะรีบทำลายอักขระบนไข่ซะ”
ขณะที่สายตาของเขาจับจ้องไปที่ไข่ใบยักษ์ เฉินผิงก็เรียกกระบี่พิฆาตมังกรออกมา เขาวางแผนที่จะลบอักขระออกด้วยกำลัง
กระบี่พิฆาตมังกรส่องแสงเจิดจ้า และเฉินผิงก็ตวัดเข้าใส่ไข่
ตูม!
แม้ว่าเฉินผิงจะเตรียมตัวรับมือกับคลื่นกระแทกแล้ว แต่เขาก็ยังโดนแรงกระแทกอัดจนกระเด็นอยู่ดี
เลือดไหลออกจากปากของเขา และเขาก็ปล่อยมือจากกระบี่พิฆาตมังกรโดยไม่ตั้งใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...