ขณะที่เฉินผิงรู้สึกมีความสุขเรื่องการหาทางออก จู่ๆ คลื่นยักษ์ก็พลันก่อตัวขึ้นในน้ำ อีกไม่กี่วินาทีต่อมา สัตว์ประหลาดสีแดงฉานทั้งหลายก็ปรากฎตัวขึ้นมา
ถึงแม้ว่าจะมองเห็นแขนขาของพวกมันได้อย่างชัดเจน ทว่ากลับมองไม่เห็นหน้าตา ทั้งๆ ที่พวกมันท่าทางที่แลดูเฉลียวฉลาดราวกับมนุษย์ แต่กลับเต็มไปด้วยโลหิตตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
เมื่อเฉินผิงเห็นสัตว์ประหลาดที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ ก็มีความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในสมอง รังของสัตว์ประหลาดพวกนี้เชื่อมโยงกับสถานที่แห่งนี้ ฉะนั้นพวกมันคงจะก่อตัวขึ้นมาจากน้ำสีแดงฉาน ยังไงซะสระแห่งนี้ก็ประกอบไปด้วยโลหิตของเหล่าทวยเทพและมารบรรพกาล พลังที่มันมีจะต้องน่าเหลือเชื่อเป็นแน่! ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ น้ำจะเชื่อมโยงกับนอกทะเลโม่ไห่ผ่านถ้ำแห่งนี้ ในที่สุดน้ำแห่งนี้ก็ให้กำเนิดอสูรโลหิตพวกนี้ขึ้นมา มิฉะนั้นก็คงไม่มีสัตว์ประหลาดเช่นนี้อยู่ในทะเลโม่ไห่หรอก
ในขณะเดียวกัน การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของอสูรวิญญาณโลหิตทำให้ทุกคนรู้สึกกระวนกระวายใจ ไม่มีใครล่วงรู้ว่าสัตว์ประหลาดแข็งแกร่งสักเพียงใด
อสูรวิญญาณโลหิตคำรามเสียงต่ำแล้วพุ่งเข้าใส่เหล่ามนุษย์
เพียงเท่านั้นการสังหารหมู่ตามอำเภอใจก็เริ่มต้นขึ้น พวกมันสังหารมนุษย์คนใดก็ตามที่พวกมันพบเห็น
ในขณะเดียวกัน เหล่ามนุษย์เองก็พุ่งตัวไปข้างหน้าพร้อมอาวุธของตนเอง มันคือการต่อสู้เพื่อความอยู่รอด ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าออมมือให้พวกสัตว์ประหลาด
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ถือกระบี่พิฆาตมังกรแล้วฟันใส่อสูรวิญญาณโลหิต แสงสว่างพร่างพรายพุ่งทะลุศีรษะของอสูรวิญญาณโลหิต ทันใดนั้นฝ่ายหลังก็สลายกลายเป็นโลหิตแอ่งหนึ่งแล้วไหลกลับลงไปในบ่อน้ำพุ
เฉินผิงปกป้องทั้งจิ้นตงกับหลัวซีพลางจ้องมองอสูรวิญญาณโลหิตที่เขาสังหารทิ้งไป “นั่นน่ะเหรอ? สัตว์ประหลาดตนนี้อ่อนแอเกินไปแล้ว มันจะตายแบบนั้นจริงๆ น่ะเหรอ?”
“คุณเฉิน อย่าได้คลายการระวังป้องกันเป็นอันขาดเชียว อสูรวิญญาณโลหิตพวกนี้สามารถฟื้นคืนชีพได้ พวกมันไม่มีวันตาย ถ้าไม่ใช่แบบนั้นล่ะก็พวกเราคงไม่ต้องวิ่งหนีกันสุดชีวิตหรอก” จิ้นตงรีบเอ่ยเตือนเฉินผิง
แน่นอนว่าอสูรวิญญาณโลหิตที่เฉินผิงเพิ่งจะสังหารค่อยๆ ปรากฎตัวขึ้นมาอีกครั้งในน้ำสีแดงฉาน
อันที่จริงแล้ว ผู้บำเพ็ญเพียรหลายคนก็กำลังเผชิญกับสิ่งเดียวกัน
สัตว์ประหลาดฆ่าไม่ตาย
ความจริงที่เพิ่งจะค้นพบทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงจนพูดไม่ออก
ถึงแม้ว่าสัตว์ประหลาดจะไม่ได้แข็งแกร่งอะไรนัก ทว่าพวกมันกลับเป็นอมตะ ขืนปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปล่ะก็ทุกคนคงได้แต่เหนื่อยตายเป็นแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...