หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3138

เฉินผิงรู้สึกราวกับตื่นจากฝันเพราะเสียงทุ้มลึกที่ดังก้องอยู่ข้างหู “ไอ้หนู เจ้าผสานรวมเข้ากับสรรพสิ่ง ตาเฒ่าหมดหวังที่จะได้กลับมาเกิดใหม่เสียแล้ว...”

หลังจากเฉินผิงได้ยินเสียงก็รีบกวาดสายตามองด้วยความสับสน เพราะเขาไม่เห็นใครอยู่รอบตัวเขาเลย

ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ต่างนิ่งสนิท ทั้งยังมัวแต่ยุ่งง่วนกับการซึมซับพลังจิตรอบข้าง

“คุณเป็นใครกัน? คุณมาจากที่ไหนงั้นเหรอ?” เฉินผิงรู้สึกสับสน

น้ำเสียงเจือแววอ่อนล้าตอบว่า “ว่ายไปข้างหน้า ข้าอยู่ข้างหน้าเจ้านี่แหละ”

ฟังดูราวกับผู้พูดตกอยู่ในสภาพสิ้นไร้เรี่ยวแรงสุดขีด

เฉินผิงเริ่มแหวกว่ายต่อไปด้วยความสับสน หลังจากว่ายไปได้สองสามเมตร เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของตนทะลุผ่านปราการ และทันใดนั้นเองก็มีประกายแสงสีแดงปรากฎขึ้นตรงหน้า

แสงสีแดงแผ่ขยายออกไปจนก่อให้เกิดอาคมแสงสว่างอันเป็นเอกลักษณ์ จากนั้นเงาร่างสีแดงก็ค่อยๆ ปรากฎตัวขึ้นภายในวงแหวนอาคม

เงาร่างดังกล่าวดูเหมือนจะเป็นชายชราผู้หนึ่ง ทั่วทั้งร่างของเขาเปล่งประกายแสงสีแดงประกอบกับลวดลายอันสลับซับซ้อนที่ประดับผิวหนังของตนเอง

บนผิวหนังของเขามีลวดลายที่ราวกับมีใครสักคนสักเอาไว้ จนทำให้รูปลักษณ์ของเขาน่าสะพรึงกลัวอยู่บ้าง