หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3138

สรุปบท ตอนที่ 3138 มารโลหิต: หัตถ์เทวะราชันมังกร

อ่านสรุป ตอนที่ 3138 มารโลหิต จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บทที่ ตอนที่ 3138 มารโลหิต คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย อาร์ม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เฉินผิงรู้สึกราวกับตื่นจากฝันเพราะเสียงทุ้มลึกที่ดังก้องอยู่ข้างหู “ไอ้หนู เจ้าผสานรวมเข้ากับสรรพสิ่ง ตาเฒ่าหมดหวังที่จะได้กลับมาเกิดใหม่เสียแล้ว...”

หลังจากเฉินผิงได้ยินเสียงก็รีบกวาดสายตามองด้วยความสับสน เพราะเขาไม่เห็นใครอยู่รอบตัวเขาเลย

ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ต่างนิ่งสนิท ทั้งยังมัวแต่ยุ่งง่วนกับการซึมซับพลังจิตรอบข้าง

“คุณเป็นใครกัน? คุณมาจากที่ไหนงั้นเหรอ?” เฉินผิงรู้สึกสับสน

น้ำเสียงเจือแววอ่อนล้าตอบว่า “ว่ายไปข้างหน้า ข้าอยู่ข้างหน้าเจ้านี่แหละ”

ฟังดูราวกับผู้พูดตกอยู่ในสภาพสิ้นไร้เรี่ยวแรงสุดขีด

เฉินผิงเริ่มแหวกว่ายต่อไปด้วยความสับสน หลังจากว่ายไปได้สองสามเมตร เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของตนทะลุผ่านปราการ และทันใดนั้นเองก็มีประกายแสงสีแดงปรากฎขึ้นตรงหน้า

แสงสีแดงแผ่ขยายออกไปจนก่อให้เกิดอาคมแสงสว่างอันเป็นเอกลักษณ์ จากนั้นเงาร่างสีแดงก็ค่อยๆ ปรากฎตัวขึ้นภายในวงแหวนอาคม

เงาร่างดังกล่าวดูเหมือนจะเป็นชายชราผู้หนึ่ง ทั่วทั้งร่างของเขาเปล่งประกายแสงสีแดงประกอบกับลวดลายอันสลับซับซ้อนที่ประดับผิวหนังของตนเอง

บนผิวหนังของเขามีลวดลายที่ราวกับมีใครสักคนสักเอาไว้ จนทำให้รูปลักษณ์ของเขาน่าสะพรึงกลัวอยู่บ้าง

“ฮ่าฮ่าฮ่า! อย่าได้ร้อนใจไปเลย เจ้าไม่ต้องอธิบายหรอก แน่นอนว่าข้าย่อมรู้เรื่องนั้นอยู่แล้ว ไม่งั้นเจ้าตุ๊กตาน้อยสองคนนั้นก็คงไม่สามารถเอาลูกประคำวิญญาณโลหิตไปได้ง่ายๆ เช่นนั้นหรอก น่าเสียดายที่หลังจากนั้นหลายพันปี เผ่ามารโลหิตก็ตกต่ำจนถึงขั้นน่าสลดใจเช่นนั้น มิหนำซ้ำเคล็ดวิชามารโลหิตก็หายสาบสูญไปอีก พวกเขาเริ่มมีอาการกระหายเลือดเพราะฝึกเคล็ดวิชามารโลหิตไม่สมบูรณ์ ข้าเรียกเจ้ามาที่นี่ก็เพื่อขอให้เจ้าพาตัวเจ้าตุ๊กตาน้อยสองคนนั้นมาหาข้า เพราะข้าอยากจะถ่ายทอดเคล็ดวิชามารโลหิตขนานแท้ให้แก่พวกเขา ด้วยหวังว่าพวกเขาจะสามารถกอบกู้ชื่อเสียงเกียรติยศของเผ่ามารโลหิตเอาไว้ได้” ชายชราบอกเฉินผิงด้วยน้ำเสียงวิงวอนขอร้อง

“ผู้อาวุโส ทำไมท่านถึงไม่เรียกพวกเขาตรงๆ เล่า? ทำไมต้องเป็นผมด้วย?” เฉินผิงเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ

“เจ้าคิดว่าใครๆ ก็มองเห็นข้าได้งั้นรึ? เพราะเจ้ามีร่างแท้ของมังกรทองจึงทำให้เข้าสามารถข้ามผ่านห้วงมิติมาพบข้าได้ ผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไปก็ใช่ว่าจะทำเรื่องแบบนี้ได้หรอกนะ ฉะนั้นพวกเขาถึงมองไม่เห็นข้ายังไงล่ะ ตอนนี้เจ้าเข้าใจแล้วหรือยังล่ะ?” ชายชราอธิบายให้เฉินผิงฟัง

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็ผงกศีรษะเพราะเข้าใจถึงสถานการณ์ได้ในที่สุด ดูเหมือนว่าร่างแท้ของมังกรทองจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันสามารถข้ามผ่านห้วงมิติเหล่านี้มาได้

“ผู้อาวุโส ผมมีเรื่องอยากจะขอถามท่านสักหน่อย สาเหตุแท้จริงที่อยู่เบื้องหลังการประทุของศึกแห่งทวยเทพคืออะไรกันแน่? ทุกเผ่าล้วนเป็นปฏิปักษ์กับเผ่ามารจริงๆ เหรอ? อีกอย่างเผ่ามารชั่วร้ายอย่างที่ตำนานว่าไว้หรือเปล่า?” เฉินผิงไม่เข้าใจว่าเหตุใดผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนจึงมองว่าเผ่ามารชั่วร้ายและเป็นตัวตนที่ควรถูกกำจัดทิ้งให้สิ้นซาก

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร