หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3139

แต่เฉินผิงก็บังเอิญได้พบเจอคนเผ่ามารจำนวนหนึ่ง รวมไปถึงจอมมารผู้โด่งดังอย่าง ซย่ามัว หยินมัวและเฟิ่งมัว

พวกเขาไม่ได้น่าสะพรึงกลัวอย่างที่ตำนานเล่าขานเอาไว้เลย

เมื่อได้ยินคำถามของเฉินผิง ชายชราก็ยิ้มชอบกล “ข้าจะไปรู้สาเหตุที่ศึกแห่งทวยเทพเริ่มต้นขึ้นได้ยังไงและผู้ใดที่เป็นคนเริ่มต้นเล่า? กระนั้นเผ่ามารของเราก็ไม่ได้น่าสะพรึงกลัวอย่างที่ผู้คนกุเรื่องให้พวกเราเป็นหรอกนะ ไม่ว่าจะเผ่าไหนก็มีทั้งคนดีและคนชั่วทั้งนั้นแหละ เจ้ากำลังจะบอกว่าเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรชาวมนุษย์ล้วนแล้วแต่เป็นพระโพธิสัตว์หรือไง? ท่ามกลางผู้บำเพ็ญเพียรชาวมนุษย์ก็มีคนชั่วอยู่ตั้งมากมาย ดังนั้นจึงไม่ใช่ทุกเผ่าที่จะเป็นปฏิปักษ์กับเผ่ามารของเราระหว่างศึกแห่งทวยเทพ ยังมีอีกหลายเผ่าที่เข้าข้างพวกเรา นี่คือต้นตอความขัดแย้งภายในภายในเผ่าอื่นๆ ว่ากันตามประวัติศาสตร์ เผ่ามังกรเขียวต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่พวกเราอยู่ในสนามรบแห่งนี้ร่วมกับเผ่าอสูรและเซียนมนุษย์ ศึกแห่งทวยเทพไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นเห็นเลยสักนิด ทว่ากลับเป็นสงครามระหว่างเผ่ามารที่แฝงไปด้วยความขัดแย้งอันแสนสับสนวุ่นวาย เท่าที่ข้ารู้ เมื่อปีนั้นเผ่ามังกรของเจ้าเองก็ประสบความขัดแย้งภายในและมีคนบาดเจ็บล้มตายไปมาก การต่อสู้ตั้งแต่ยุคสมัยนั้นส่งผลกระทบไปทั่วทั้งหมื่นอาณาจักร ไม่รู้เลยว่ามีอาณาจักรอีกมากมายเพียงใดที่ต้องล่มสลายระหว่างช่วงชุลมุนเช่นนั้น อาณาจักรนิรันดร์เป็นเพียงอาณาจักรหนึ่งท่ามกลางอาณาจักรทั้งหลายและข้าเชื่อว่าเจ้าก็ตระหนักดีถึงความกว้างใหญ่ไพศาลของจักรวาล ไม่มีการแบ่งแยกระหว่างดีชั่วหรือถูกผิดเอาไว้แน่ชัด สุดท้ายความแตกต่างเหล่านี้ก็มักจะจบลงด้วยทัศนคติและความเข้าใจที่ต่างกันของพวกเราเสมอ”

ตอนที่ชายชราเอ่ยถึงเรื่องการต่อสู้ในอดีต เขาก็มีสีหน้าเศร้าใจ

หลังจากเฉินผิงฟังเขาพูดแล้วก็เงียบไป คำพูดของชายชราทำให้เฉินผิงได้รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วศึกแห่งทวยเทพเป็นอย่างไรกันแน่

บางทีศึกแห่งทวยเทพอาจจะเป็นเพียงแค่โอกาส เป็นหนทางให้บางคนเข้ามาจัดแจงกับอาณาจักรตามที่พวกเขาเห็นสมควร โดยมีเผ่ามารทำหน้าที่เป็นเบี้ยในแผนการใหญ่ของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก เฉินผิงก็ผงกศีรษะ “เอาล่ะครับ ผมจะพาพวกเขาทั้งสองคนมา”

จากนั้นก็หันหลังจากไปพร้อมร่างที่กำลังเปล่งแสงเรืองรอง หลังจากเดินผ่านม่านแสงชั้นหนึ่ง เขาก็พบว่าคนอื่นๆ ยังคงฝึกบำเพ็ญฌานอยู่เงียบๆ

เขาเดินเข้ามาตบจิ้นตงกับหลัวซีเบาๆ

ทั้งสองคนฟื้นตื่นขึ้นมาทันที แต่เมื่อพวกเขารู้ว่าเป็นเฉินผิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“คุณเฉิน ฝึกบำเพ็ญฌานที่นี่สบายมากเสียจนผมไม่ทันฉุกคิดว่าพวกเราต้องหยุดมือได้แล้ว พวกเราขอโทษจริงๆ พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ”