จี้เหลียนจ้านก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากเช่นกัน ขณะที่เฉินผิงดูเหมือนจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียน ทว่าพลังที่แท้จริงของเขาน่าจะเหนือล้ำยิ่งกว่าระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสามเสียอีก
นอกเหนือไปจากนั้น เฉินผิงยังได้รับความช่วยเหลือจากหลัวซี จิ้นตงและจี้อวิ๋นอีกด้วย พวกเขาไม่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนขั้นแปดก็ขั้นเก้า
โดยสรุปแล้ว คนจากสมาพันธ์ผนึกมารนับสิบคนไม่มีโอกาสที่จะเอาชนะได้เลย
ขณะที่เย่เฟิงชิงไม่รู้จะทำอะไรดีและเหล่าผู้อาวุโสระดับผู้ทุกข์ยากกำลังตื่นตระหนกอยู่นั้น เฉินผิงก็เอ่ยขึ้นมาว่า “เจ้าสำนักจี้ ผู้อาวุโสปีศาจ ได้โปรดถอยไปด้วยครับ ผมคนเดียวก็สามารถเอาชนะผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากขั้นหนึ่งไม่ก็ขั้นสองได้แล้ว”
คำพูดของเขาทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นตกใจ
ถ้าเฉินผิงพูดเช่นนั้นมาตั้งแต่แรก ผู้อาวุโสทั้งสี่คนอาจจะไม่เชื่อเขาเลยสักนิด มิหนำซ้ำพวกเขาก็จะเรียกเขาว่าคนขี้โกหกอีกต่างหาก
ทว่ายามนี้หลายคนเชื่อว่าเฉินผิงไม่ได้หลอกเล่นและสามารถเอาชนะผู้อาวุโสทั้งสี่คนได้จริงๆ
“คุณเฉิน ถึงแม้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรทั้งสี่คนนี้อยู่แค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นหนึ่งไม่ก็ขั้นสอง แต่พวกมันก็มีจำนวนมากกว่าคุณ ถ้าพวกมันร่วมมือกันขึ้นมา แม้แต่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสามก็น่าจะไม่สามารถเอาชนะพวกมันได้” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานอดไม่ได้ที่จะเอ่ยเตือนเฉินผิง
“อย่าห่วงไปเลยครับ ผมเข้าใจแล้วล่ะ พวกคุณถอยไปเถอะ” เฉินผิงฉีกยิ้มด้วยความมั่นใจอันไร้ที่สิ้นสุด
จี้เหลียนจ้านกับผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานจึงถอยกลับไป
เมื่อเย่เฟิงชิงเห็นเช่นนั้น เขาก็รู้สึกลิงโลดแล้วหันไปทางผู้อาวุโสทั้งสี่คนของตนเอง “พวกคุณสี่คนจงฆ่ามันซะ! อย่าให้มันหนีรอดไปจากที่นี่ได้เชียวล่ะ!”
เหล่าผู้อาวุโสต่างผงกศีรษะ จากนั้นก็เริ่มคลายความกังวลเมื่อก่อนหน้านี้และยังมีสีหน้าโกรธแค้นอยู่บ้าง
อย่างไรเสียเฉินผิงก็ดูถูกพวกเขาด้วยการเลือกที่จะต่อสู้กับพวกเขาเพียงลำพัง
เมื่อเหล่าผู้อาวุโสจากสมาพันธ์ผนึกมารทั้งสี่คนล้อมเฉินผิงเอาไว้ คนอื่นๆ ต่างก็ตั้งใจมองพวกเขา
ผู้บำเพ็ญเพียรระดับกึ่งเซียนคนหนึ่งกำลังต่อสู้กับผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากถึงสี่คนเป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
ทุกคนเฝ้ามองดูตาไม่กระพริบ เพราะพวกเขาไม่เห็นการตะลุมบอนระหว่างเฉินผิงกับเย่เฟิงชิงก่อนที่มันจะจบสิ้นลง
หลังจากพลาดหมัดของเฉินผิงที่ซัดจนเย่เฟิงชิงกระเด็นออกไป พวกเขาก็อยากจะเห็นพลังของเฉินผิงให้ชัดๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...