หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3164

เย่เฟิงชิงรู้สึกหวาดกลัวและอยากจะหลบเลี่ยง แต่ก็ตระหนักว่าไม่มีทางหนีรอดได้

และเพียงเท่านั้น เขาก็ถูกฆ่าตายคาที่ด้วยฝ่ามือของเฉินผิง

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงสังหารหัวหน้าสาขาย่อยของสมาพันธ์ผนึกมารอย่างง่ายดายและไร้ซึ่งความลังเล ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ก็เผลอกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว ไม่กล้าส่งเสียง โชคดีที่เราถอยออกมาในนาทีสุดท้ายแทนที่จะเข้าข้างสมาพันธ์ผนึกมาร ไม่อย่างนั้น ชะตากรรมของพวกเราคงไม่ต่างจากคุณเย่

โจวไท่รู้สึกโล่งใจเป็นพิเศษ ภาพที่น่าสะพรึงกลัวของเฉินผิงที่จบชีวิตเย่เฟิงชิงด้วยการใช้ฝ่ามือฟาดเพียงครั้งเดียว ทำให้เขากางเกงของเขาเปียกแฉะและขาอ่อนระทวย ในเมื่อเฉินผิงกล้าที่จะฆ่าแม้แต่หัวหน้าสาขาย่อยของสมาพันธ์ผนึกมาร จึงไม่มีทางที่เขาจะลงมือจริงจังกับฉัน ซึ่งเป็นเพียงทายาทคนหนึ่งของตระกูลโจว

หน้าผากของเขาเปียกโชกด้วยเหงื่อเย็นๆ โจวไท่รู้สึกซาบซึ้งอยู่ในใจ

ลูกสมุนที่เหลือของสมาพันธ์ผนึกมารหันหลังวิ่งหนีไปหลังจากเห็นความตายอันน่าสลดใจของเย่เฟิงชิง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้ไล่ตาม

"คุณเฉิน เราควรถอนรากถอนโคนศัตรูให้หมด ไม่อย่างนั้นพวกมันจะกลับไปรายงาน สมาพันธ์ผนึกมารจะไม่มีวันปล่อยให้เรื่องนี้หลุดลอยไป” จี้เหลียนจ้านรีบแนะนำเฉินผิง

“ผมตั้งใจปล่อยพวกเขาไป ในเมื่อผมกล้าฆ่าเย่เฟิงชิง ผมก็ไม่กลัวหรอกถ้าสมาพันธ์ผนึกมารรู้ องค์กรอย่างสมาพันธ์ผนึกมารไม่ควรมีอยู่ในโลกนี้” เฉินผิงกล่าว

จี้เหลียนจ้านเงียบไป เขาเข้าใจว่าที่เฉินผิงพูดอย่างนั้น ก็เพราะเฉินผิงมุ่งมั่นที่จะต่อสู้กับสมาพันธ์ผนึกมารจนตายกันไปข้าง

ต่อให้สมาพันธ์ผนึกมารไม่ได้พยายามตามหาเฉินผิงเพื่อจัดการกับเขา เฉินผิงก็จะไม่ปล่อยพวกเขาไปเช่นกัน

"คุณเฉิน เรารู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งสำหรับความเมตตาของคุณ เนื่องจากเราแอบออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาต เราจึงต้องรีบกลับไปตอนนี้เพื่อเลี่ยงไม่ให้อาจารย์ของเรากังวล คุณเฉิน เมื่อมีโอกาส โปรดมาเยี่ยมพวกเราที่หุบเขาวิญญาณโลหิต อยู่ใกล้กับภูเขาเทียนโหมว และอุดมไปด้วยทรัพยากรและสมบัติหายาก ผมเชื่อว่าถ้าคุณไปที่นั่นจะไม่เสียเที่ยว” จิ้นตงก้าวไปข้างหน้าเพื่อกล่าวคำอำลาเฉินผิง

“จิ้นตง ผมจะไปเยี่ยมแน่นอนเมื่อมีโอกาส อีกอย่าง ผมยังต้องแวะที่ภูเขาเทียนโหมว ทั้งสองคนดูแลตัวเองด้วย” เฉินผิงตบไหล่ของจิ้นตง

จิ้นตงพยักหน้า จากนั้น ภายใต้สายตาห่วงใยของเฉินผิง เขาก็จากไปพร้อมกับหลัวซี

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก้าวออกมาข้างหน้าและพูดว่า “คุณเฉิน ฉันจะกลับไปที่เขาโหมวเทียน แล้วรอการมาเยือนของคุณ ฉันหวังว่าคุณจะได้พบกับผู้อาวุโสเฟิ่งมัวเมื่อมาที่เขาโหมวเทียน คุณเฉิน คงถือเป็นวาสนา หากสายตาของฉันได้ชื่นชมพลังอันเกรียงไกรของผู้อาวุโสเฟิ่งมัว”

แม้จะเหลือเพียงไม่กี่คน แต่ยอดฝีมือระดับผู้ทุกข์ยากจำนวนหนึ่งของตระกูลโจวที่นำโดยโจวไท่ก็ยังหวั่นเกรง ไม่กล้าเคลื่อนไหวบุ่มบ่าม

อันที่จริง ถ้าโจวไท่ร่วมมือกับลูกสมุนโจมตีเฉินผิง เฉินผิงก็คงไร้พลังที่จะต่อต้าน เนื่องจากการต่อสู้กับผู้อาวุโสแห่งสมาพันธ์ผนึกมารทั้งสี่คนทำให้เขาในตอนนี้อ่อนแอลงอย่างมาก

นอกจากนี้ เมื่อผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานไปแล้ว จี้เหลียนจ้านจึงเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากคนเดียวที่อยู่ฝ่ายเฉินผิง การที่พวกเขาที่จะรับมือกับผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากหลายคนจากตระกูลโจวจึงไม่ง่าย

อย่างไรก็ตาม การแสดงความแข็งแกร่งอันทรงพลังของเฉินผิงเมื่อก่อนหน้านี้ ทำให้โจวไท่ขวัญหนีดีฝ่อ ต่อให้มีแค่เฉินผิงคนเดียว โจวไท่ก็ยังไม่กล้าลงมือกับเขา

เฉินผิงเหลือบมองโจวไท่ ทำให้เขาหวาดกลัวมากจนทรุดตัวลงกับพื้น

เมื่อเห็นท่าทีของโจวไท่ เฉินผิงจึงเพียงแค่ยิ้มเยาะและไม่สนใจเขา แล้วเดินจากไปพร้อมกับเกาฉี่หลานและคนอื่นๆ

ผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ หลีกทางอย่างอกสั่นขวัญแขวน พากันถอยห่างจากเฉินผิง หวาดกลัวว่าพวกตนอาจไปทำให้เขาโกรธโดยไม่ได้ตั้งใจ