“ฉันอยากให้แกตาย ฉันจะฆ่าแก!" ลี่หวังตะโกน
รัศมีพลังพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวได้แผ่กระจายไปทั่ว
อากาศที่ว่างเปล่าด้านหลังลี่หวังเริ่มสั่นสะเทือน ก่อนเงาขนาดมหึมาจะค่อยๆ ปรากฏเป็นรูปร่างออกมาจากความว่างเปล่าไร้รูปแบบ พลังอันพุ่งพล่านภายในความว่างเปล่าเริ่มหมุนวน ก่อให้เกิดกระแสพลังงานวนเวียนปิดบังตัวตนที่แท้จริงของร่างเงาขนาดมหึมา
เมื่อเกิดความผิดปกติขึ้นที่ด้านหลังของลี่หวัง ทุกคนต่างก็รู้สึกถึงแรงกดดันและเริ่มหายใจลำบาก
“การปลุกวิญญาณอสูรรึ?” ยี่เหออดขมวดคิ้วไม่ได้เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเบื้องหลังลี่หวัง
ทันทีที่ยี่เหอพูดจบ ความวุ่นวายที่ด้านหลังลี่หวังก็กระจ่างขึ้น เผยให้เห็นร่างของสิ่งมีชีวิตที่มีขนาดมหึมา ซึ่งรูปร่างของมันไม่ต่างอะไรกับช้างแมมมอธขนาดใหญ่ยักษ์ งาขนาดใหญ่ของมันยาวเหยียด อีกทั้งยังเปล่งประกายแวววาวดุจน้ำแข็ง
“ถ้างั้น แท้จริงแล้วราชาลี่หวังเป็นช้างอย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงอุทาน เห็นได้ชัดว่าเขากำลังประหลาดใจ
“ช้างตัวนั้นไม่ใช่ร่างเดิมของเขา มันเป็นเพียงการปลุกวิญญาณอสูรของเขาให้ตื่นขึ้นเท่านั้น เป็นการแสดงความแข็งแกร่งสูงสุดทางร่างกาย เมื่อพูดถึงความแข็งแกร่ง คงไม่มีอะไรที่จะแข็งแกร่งไปกว่าช้างอีกแล้ว ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าราชาลี่หวังจะปลดปล่อยพลังวิญญาณอสูรออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาชำนาญในการปกปิดพลังที่แท้จริงมากทีเดียว” ยี่เหอกล่าวขณะที่แววตาก็แสดงออกถึงความอิจฉา
ด้วยความเข้าใจถึงความสำคัญของการปลุกวิญญาณอสูร ยี่เหอจึงตระหนักถึงการบรรลุพลังอันเป็นที่ต้องการของผู้ฝึกบำเพ็ญฌานทุกคนในเผ่าพันธุ์อสูรเป็นอย่างดี มันบ่งบอกถึงการก้าวขึ้นสู่ระดับความแข็งแกร่งที่สูงขึ้น ซึ่งเป็นความสำเร็จที่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถไปถึง
การปลุกวิญญาณอสูรนั้นช่วยให้สามารถเข้าถึงพลังพิเศษของมันได้ และในกรณีของราชาลี่หวังนั้น การปลุกวิญญาณของแมมมอธคือการเพิ่มความแข็งแกร่งให้ร่างกายของเขาโดยเฉพาะ
ไม่แปลกใจเลยที่เขาอาศัยความแข็งแกร่งของร่างกายเพื่อต่อสู้กับเฉินผิงมาตั้งแต่เริ่มต้น!
ยี่เหอผู้ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยความมั่นใจในความสามารถทางร่างกายของเฉินผิง แต่ตอนนี้เขากลับพบว่าตัวเองรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย
การปลุกวิญญาณอสูรแมมมอธของลี่หวังทำให้ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานในเผ่าพันธุ์อสูรคนอื่นๆ ตกตะลึง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาที่ผสมปนเป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...