หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3192

เมื่อลี่หวังรู้ว่าการโจมตีของเขาพลาดเป้า เขาจึงพยายามเหยียบเฉินผิงอีกครั้ง

เฉินผิงใช้การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วว่องไวหลบหลีกการโจมตีของลี่หวังได้อย่างชำนาญ

เฉินผิงสามารถหลบหลีกการโจมตีของลี่หวังได้หลายต่อหลายครั้ง จนอีกฝ่ายเริ่มรู้สึกโกรธแค้นเหลือคณานับ

ทุกสิ่งในโลกล้วนมีทั้งข้อดีและข้อเสีย

ลี่หวังปลุกวิญญาณอสูรแมมมอธให้ตื่นขึ้น จนร่างกายของเขาแข็งแกร่งและทนทานขึ้นมากก็จริง แต่ก็ต้องแลกมาด้วยความเร็วที่ลดลงเช่นกัน

เขาโกรธจนแทบคลั่งหลังจากที่เฉินผิงหลบการโจมตีของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“แกเป็นแค่ไอ้คนขี้ขลาดที่เอาแต่หนีหรือไง? ความกล้าหาญที่แกมีตอนเผชิญหน้ากับฉันมันหายไปไหนหมด?”

ลี่หวังยั่วยุเฉินผิง เมื่อเห็นชายหนุ่มเอาแต่หลบหนีอยู่ตลอดเวลา

“คุณเฉิน อย่าตกหลุมพรางของเขา! ถึงแม้ว่าราชาลี่หวังจะมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นจากการปลุกวิญญาณอสูร แต่เขาก็เชื่องช้าลง ดังนั้น หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าโดยตรงจะดีกว่า!” ยี่เหอเตือนเฉินผิงเสียงดัง

แต่ดูเหมือนว่าเฉินผิงจะไม่ได้ยินคำของยี่เหอ เขายิ้มให้ลี่หวังและพูดว่า “ก็ได้ ในเมื่ออยากจะสู้กันซึ่งหน้า ผมก็จะจัดให้คุณเอง”

ทันใดนั้นร่างของเฉินผิงก็หายไปจากสายตาของลี่หวังอีกครั้ง ไม่ทันที่ลี่หวังจะได้ตอบโต้ เฉินผิงก็ปรากฏตัวตรงหน้าเขาอีกครั้ง

เพี๊ยะ!

ฝ่ามือของเขาตบเข้าที่ใบหน้าของลี่หวังอย่างรุนแรงจนมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขาทันที

ตบเสร็จ เฉินผิงก็ถอยกลับมาอย่างรวดเร็ว

จากการกระทำอันต่อเนื่องเช่นนี้ ทำให้ลี่หวังแทบเสียสติ

ขณะที่ทุกคนเห็นลี่หวังถูกเฉินผิงตบ ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อสายตา

เฉินผิงมีความเร็วสูงจนน่าประหลาดใจ เหล่าผู้ที่ได้เห็นต่างได้แต่มองดูต่อสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่เฉินผิงก็ตบหน้าของลี่หวังแล้วกระโดดไปข้างหลัง

“อ๊าก! วันนี้ฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้!” ลี่หวังคำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว เส้นผมของเขายุ่งเหยิงปลิวสะบัด พร้อมกับร่างกายที่เปล่งแสงเจิดจ้า

ตอนนี้ลี่หวังไม่ต่างอะไรจากวัวกระทิงที่คลุ้มคลั่งและพุ่งตรงเข้าหาเฉินผิง

ตู้ม!