“ราชาลี่หวัง!”
“พ่อ!”
เมื่อเห็นภาพที่ปรากฏ ทั้งผู้อาวุโสฉีและลี่ซิงต่างก็ตะโกนออกมาอย่างเป็นกังวลเช่นกัน
ผลลัพธ์นั้นเกินกว่าที่พวกเขาคาดการณ์ไว้ ไม่มีใครคิดว่าเฉินผิงและลี่หวังจะตกลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกัน
สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นสร้างความงุนงงให้กับพวกเขาทุกคน
พวกเขาไม่กล้าเข้าใกล้ที่เกิดเหตุตอนนี้ เพราะคลื่นกระแทกจากการปะทะกันระหว่างทั้งสองอาจทำให้ผู้ที่เข้าใกล้ต้องลอยกระเด็นออกมาได้อย่างง่ายดาย
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ก็มีเสียงดังขึ้นออกมาจากพื้นดิน
เพียงไม่นาน ร่างของคนทั้งสองก็ค่อยๆ ลอยขึ้นจากหลุมลึกขึ้นไปอยู่กลางอากาศ
ทั้งสองจ้องหน้ากัน เฉินผิงนั้นมีท่าทีที่ดูผ่อนคลาย ขณะที่สีหน้าของลี่หวังนั้นกลับบูดบึ้งเต็มที่
แม้ว่าอีกฝ่ายจะปลุกวิญญาณอสูรขึ้นมาแล้ว แต่นั่นก็เพียงแค่ทำให้เขาทัดเทียมกับเฉินผิงได้เท่านั้น และนั่นก็เป็นเรื่องที่น่าประหลาดอย่างยิ่ง
พวกเขาต่างเข้าปะทะกันโดยปราศจากการใช้วิชาใดๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง
ลี่หวังไม่เข้าใจเลยว่า ในฐานะมนุษย์แล้ว เฉินผิงมีความแข็งแกร่งทางร่างกายและความสามารถในการฟื้นตัวเช่นนี้ได้อย่างไร นี่คือสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้
“พลังอสูรของคุณก็ดูไม่ค่อยเท่าไหร่เลยนี่นา” เฉินผิงพูดเย้ย
ลี่หวังรู้สึกราวกับว่าเขาถูกตบหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เขาพูดออกมาหลายครั้งว่าจะฆ่าเฉินผิง โดยอวดอ้างถึงพลังอสูรของเขา
อย่างไรก็ตาม ในแต่ละครั้งที่สู้กัน เฉินผิงกลับยิ่งทำให้เขาต้องรู้สึกต่ำต้อย
ดวงตาของลี่หวังเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหารขณะมองไปยังเฉินผิง ครั้งนี้เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา มีเพียงแสงเจิดจ้าที่เล็ดลอดออกมาจากหน้าผากของเขา ก่อนที่พลังอันมหาศาลจะเริ่มพุ่งสูงขึ้น
ปรากฏการณ์ประหลาดเกิดขึ้นที่ด้านหลังของลี่หวังอีกครั้ง และรูปลักษณ์ของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเมื่อสิ่งผิดปกติเริ่มแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
ร่างกายของลี่หวังถูกปกคลุมด้วยขนสีดำ ปากของเขาเผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคม มือของเขากลายเป็นกรงเล็บ ร่างกายของเขาดูน่ากลัว
ลี่หวังได้กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาด ครึ่งอสูรครึ่งมนุษย์ แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมากด้วยเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...