ยี่เหอกับพวกมองดูภาพที่ปรากฏตรงหน้าด้วยสีหน้าค่อนข้างเรียบเฉย เพราะพวกเขารู้ดีถึงตัวตนที่แท้จริงของเฉินผิง
ทว่าลี่หวังกลับตกตะลึงเมื่อเห็นมังกรสีทองที่อยู่ด้านหลังเฉินผิง รวมไปถึงพลังอันน่าเหลือเชื่อที่เขาปลดปล่อยออกมา
“กะ-แกคือร่างแท้ของมังกรทองอย่างนั้นเหรอ?”
ลี่หวังได้แต่อ้าปากค้าง เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเฉินผิงจะเป็นผู้ที่ครอบครองร่างแท้ของมังกรทอง
และนั่นก็เป็นคำอธิบายได้ว่าทำไมเฉินผิงจึงมีความแข็งแกร่งทางร่างกายที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้
“ตอนนี้คุณคงรู้แล้วสินะ แต่มันก็อาจจะสายไปแล้วล่ะ ผมจะให้คุณได้เห็นถึงพลังที่แท้จริงของเผ่าพันธุ์อสูร” เฉินผิงพูดเรียบๆ
ลี่หวังขมวดคิ้วเป็นปม สิ่งผิดปกติที่อยู่ข้างหลังเขายังคงสั่นไหวพร้อมด้วยพลังที่หมุนเวียนอยู่ภายในนั้นตลอดเวลา
“ถึงแกมีร่างแท้ของมังกรทอง แต่วันนี้ฉันจะไม่ยอมให้แกรอดชีวิตออกไปจากที่นี่ได้อย่างเด็ดขาด” ลี่หวังคำราม
ทันใดนั้นท้องฟ้าก็พลันมืดลง และร่างของลี่หวังก็ขยายใหญ่ขึ้นอีกหลายสิบฟุต ราวกับเป็นภูเขาลูกเล็กๆ ที่อยู่ตรงหน้าเฉินผิง
เนื่องจากเฉินผิงมีร่างแท้ของมังกรทองและความแข็งแกร่งทางร่างกายอันแสนบริสุทธิ์ ลี่หวังจึงรู้ดีว่าเขาไม่สามารถเอาชนะชายผู้นี้โดยใช้พลังทางร่างกายเพียงลำพังได้ ดังนั้นเขาจึงเริ่มใช้วิชาลับ
ท่ามกลางความมืดมิด กรงเล็บของลี่หวังปกคลุมท้องฟ้าและพุ่งเข้าหาเฉินผิง
ในตอนนี้เฉินผิงแทบไม่ต่างอะไรจากมดตัวหนึ่งเท่านั้นเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าลี่หวัง
สำหรับผู้ที่เห็นเหตุการณ์ รู้สึกเหมือนกับว่าความมืดมิดที่ปกคลุมอยู่นั้นกำลังกดลงมาจากด้านบน ก่อให้เกิดวิปริตแปรปรวนบนพื้นโลก เวิ้งที่ว่างเปล่าทั้งมวลนั้นราวกับกำลังจะแตกสลาย
ขณะที่เผชิญหน้ากับการโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวของลี่หวัง เฉินผิงก็หาได้มีท่าทีที่ตื่นตระหนกไม่ เขาทะยานขึ้นไปในอากาศ เผชิญหน้ากับร่างกายอันใหญ่โตราวกับภูเขาของลี่หวังโดยตรง
การโจมตีด้วยกรงเล็บของลี่หวังนั้นพลาดเป้า ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่เฉินผิง ร่างกายของเขาเปล่งแสงเรืองรอง และอักขระยันต์สีดำก็เริ่มไหลเวียนรอบตัวเขา
เพียงไม่นาน ลูกบอลแสงขนาดใหญ่ก็ก่อตัวขึ้นและพุ่งเข้าหาเฉินผิง
“ลี่หวังทุ่มพลังจนสุดตัวแล้ว เขาถึงกับต้องใช้อักขระยันต์ซึ่งเป็นไพ่ตายของเขาเลยทีเดียว” ยี่เหอกล่าวพลางขมวดคิ้ว
บุคคลที่มีความสามารถมักจะมีหนทางเอาตัวรอดของตน แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจอักขระยันต์หรือเวทมนตร์ แต่พวกเขาก็รู้ดีว่ามันมีราคาค่างวดที่สูงไม่น้อย
ตู้ม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...