หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3195

“ถ้าขืนยังอยู่ต่อเจ้าจะต้องตายอย่างแน่นอน ไม่ก็อาจถูกจับตัวไปเป็นเชลย เจ้าอยู่ที่นี่ไม่ได้ รีบไปซะก่อนที่มันจะสายเกินไป” ยี่เหอพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ยี่เหอ แกคิดเหรอว่าแกเพียงคนเดียวจะสามารถช่วยให้คนอื่นๆ หนีรอดไปได้? ฝันไปเถอะ! ฉันได้ล้อมนครแห่งจักรวรรดิอสูรเอาไว้หมดแล้ว จะไม่มีใครสามารถหนีไปไหนได้ทั้งนั้น” ลี่หวังประกาศกร้าว

เขายกเท้าอันใหญ่โตและกระทืบมันลงบนพื้นอย่างแรง

ตึง! ตึง!

ทั่วทั้งนครแห่งจักรวรรดิอสูรสั่นสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหว วงแหวนอาคมป้องกันที่อยู่ด้านนอกเมืองพังทลายลงทันทีภายใต้แรงกระทืบเท้าของลี่หวัง

ใบหน้าของยี่เหอเปลี่ยนไปทันทีที่ได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ พลังของลี่หวังนั้นเกินกว่าจินตนาการของเขามาก

ทั้งสองเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สี่ แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นช่างแตกต่างกันจนแทบเรียกไม่มีความหมาย

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ลี่หวังได้ปลุกวิญญาณอสูรของเขาแล้ว ช่องว่างระหว่างพลังของยี่เหอและลี่หวังก็ยิ่งกว้างขึ้น

ขณะที่ยี่เหอกำลังเข้าตาจน ก็มีลำแสงหนึ่งพุ่งออกมาจากขอบฟ้าอย่างรวดเร็ว

เมื่อแสงนั้นใกล้เข้ามา พวกเขาก็พบว่าเป็นเฉินผิง

เมื่อเห็นเฉินผิงไม่ได้รับอันตราย ยี่เหอและคนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจ

ลี่หวังจ้องไปที่เฉินผิงแล้วยิ้มเยาะ “ไอ้หนู แกยังไม่ตาย งั้นฉันจะส่งแกไปตามทางของแกอีกครั้ง”

เมื่อพูดจบ อักขระยันต์ก็เรืองแสงขึ้นอีกครั้ง เกิดเป็นลูกบอลแสงอีกลูกหนึ่ง

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ยี่เหอและคนอื่นๆ ก็เริ่มวิตกกังวล โดยกลัวว่าเฉินผิงอาจจะถูกโจมตีจนลอยกระเด็นไปอีกครั้ง

ขณะที่ลูกบอลแสงทรงกลมค่อยๆ ปรากฏขึ้น เฉินผิงก็หยิบธนูศักดิ์สิทธิ์ออกมาด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง

มันเปล่งประกายแสงสีทองอันเจิดจ้าออกมา

เมื่อเห็นเฉินผิงดึงธนูศักดิ์สิทธิ์ออกมา ลี่หวังก็พูดเย้ยหยันขึ้นว่า “เอาธนูศักดิ์สิทธิ์ออกมาแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร? แกดึงสายของมันยังไม่ได้ด้วยซ้ำ”

“ใครบอกว่าผมดึงสายของมันไม่ได้ล่ะ?”

หลังจากได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็คว้าธนูขึ้นมาและน้าวสายธนู

ธนูศักดิ์สิทธิ์โก่งงอ แล้วสายของธนูก็ถูกดึงออก