หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3196

ลี่หวังระเบิดเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว เขายกหินขนาดใหญ่ที่มีน้ำหนักกว่าหนึ่งหมื่นตันขึ้นเพื่อพยายามสกัดกั้นลูกศรแสง

ตู้ม!

ลูกศรแสงได้โจมตีก้อนหินขนาดหมื่นตันจนระเบิดออกอย่างรุนแรง

หินก้อนนั้นถูกทำลายจนเป็นผุยผง กลายเป็นลูกไฟที่ตกลงมาราวกับห่าฝนจนทำให้เส้นผมของลี่หวังลุกเป็นไฟ

ภายใต้ลูกไฟที่ตกลงมา ทหารจำนวนนับไม่ถ้วนจากนครหมิงลี่ที่อยู่ใต้เท้าของลี่หวังก็เสียชีวิตเช่นกัน

ร่างของลี่หวังเริ่มลุกเป็นไฟเช่นกัน เขากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เขากลิ้งตัวไปมาบนพื้นก่อนที่ไฟบนร่างกายของเขาจะดับมอดลง

ลี่หวังอาจดับไฟบนร่างกายของเขาได้ แต่ผลที่ตามมาคือลูกน้องของเขาต้องทนทุกข์ทรมาน

พวกเขาจำนวนมากถูกทับอยู่ภายใต้ร่างกายอันมหึมาของลี่หวังจนตาย ในตอนที่เขากลิ้งตัวไปมาอยู่บนพื้น

แต่ทว่าลี่หวังหาได้สนใจไม่ เพราะเขามัวแต่ห่วงชีวิตตัวเองมากกว่า

เฉินผิงผู้ซึ่งเป็นร่างแท้ของมังกรทองนั้นเกินความคาดหมายของเขาไปมาก แค่ความจริงที่ว่าเฉินผิงสามารถน้าวสายของธนูศักดิ์สิทธิ์ได้นั้นก็อยู่นอกเหนือจินตนาการของเขามากพอแล้ว

เมื่อเปลวไฟบนร่างกายดับลง ลี่หวังพยายามดิ้นรนที่จะลุกขึ้นและเตรียมจะหนีอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงดึงธนูศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาอีกครั้ง และคราวนี้ลูกศรแสงสามลูกปรากฏบนคันธนูในทันที แสงที่เปล่งประกายอย่างไม่มีที่สิ้นสุดหมุนวนอยู่รอบๆ ธนูศักดิ์สิทธิ์ราวกับว่ามันดูดเอาแสงทั้งหมดในโลกนี้เพื่อสร้างเป็นลูกศรแสงทั้งสาม

เมื่อเห็นเฉินผิงดึงธนูศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับลูกธนูทั้งสามในครั้งนี้ ลี่หวังก็ยิ่งบ้าคลั่งมากขึ้นไปอีก เขารีบวิ่งหนีไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต

แต่ละก้าวที่ของเขาทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือน และเกิดหลุมลึกขนาดใหญ่

ทหารจากนครหมิงลี่ที่มากับลี่หวังต้องทนทุกข์ทรมาน เนื่องจากหลายคนไม่สามารถหลบเลี่ยงร่างอันใหญ่โตของลี่หวังได้และถูกทับจนร่างกายแหลกเป็นชิ้นๆ

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!

เฉินผิงปล่อยนิ้วของเขาออกจากสาย ลูกศรแสงทั้งสามถูกยิงออกไปทันที แต่ทว่า ไม่ใช่ว่าลูกศรทั้งสามจะมุ่งเป้าตรงไปที่ลี่หวัง

ลูกหนึ่งเล็งไปที่ลี่หวัง อีกลูกหนึ่งเล็งไปที่ผู้อาวุโสฉีและลูกสุดท้ายเล็งไปที่ลี่ซิง

ตู้ม!

หลังจากลูกชายของเขาเสียชีวิต ลี่หวังก็ถูกความโกรธแค้นเข้าครอบงำ แต่เขาก็ไม่มีหนทางที่จะตอบโต้ เขาทำได้เพียงป้องกันการโจมตีของเฉินผิงอย่างสิ้นหวังเท่านั้น

“เป็นธนูศักดิ์สิทธิ์สมชื่อ นับได้ว่านี่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์อย่างแท้จริง ไม่แปลกใจเลยที่ผู้คนจำนวนมากยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อของสิ่งนี้ มันช่างทรงอานุภาพจริงๆ!” ยี่เหอกล่าวด้วยความประหลาดใจกับพลังของธนูศักดิ์สิทธิ์

ในขณะนี้ ลูกศรแสงก็ปักอยู่ที่ต้นขาของลี่หวัง จนเขาล้มลงกับพื้นในที่สุด

ปรากฏการณ์ประหลาดที่อยู่ข้างหลังเขาก็หายไปเช่นกัน และร่างขนาดมหึมาของเขาก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว

ไม่นาน ลี่หวังก็กลับมาเป็นชายรูปร่างปกติอีกครั้ง ในขณะที่เฉินผิงถือธนูศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับเดินเข้าไปหาลี่หวังอย่างช้าๆ

เฉินผิงซึ่งมีร่างกายสีทองที่ไม่อาจทำลายได้และถือธนูศักดิ์สิทธิ์ เขาดูราวกับเป็นนักรบที่อยู่ยงคงกระพัน เขายืนอยู่เหนือลี่หวัง

เฉินผิงมองลงไปที่ลี่หวัง ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนไก่ผู้พ่ายแพ้ ไร้ซึ่งความกระหายสงครามที่เขามีก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง

เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรออกมา ธนูศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในมือของเขาสั่นไหว และลูกธนูก็ถูกยิงออกไปก่อนที่มันมุ่งหน้าไปยังหน้าผากของลี่หวังทันที

ลูกศรแทงทะลุหน้าผากของลี่หวังจนเขาสิ้นลมในทันที