หลังการเสียชีวิตของลี่หวัง กองทัพของนครหมิงลี่ก็เริ่มแตกกระจายและหลบหนีไปกันคนละทิศคนละทาง
เมื่อเห็นดังนั้น ยี่เหอจึงนำเหล่าทหารจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรไล่ตามพวกเขาไปจนถึงนครหมิงลี่
“เฉินผิง คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?” เกาฉี่หลานและคนอื่นๆ ต่างเข้ามาถามด้วยความกังวล พวกเขามุงเฉินผิงไว้โดยสังเกตเห็นว่าอาการของชายหนุ่มไม่ค่อยสู้ดีนัก
“ผมไม่เป็นไร” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ
แต่ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็รู้สึกวิงเวียนและทรุดตัวลงกับพื้น
การใช้งานธนูศักดิ์สิทธิ์อย่างต่อเนื่องทำให้เฉินผิงสูญเสียพละกำลังไปมาก เขาจึงรู้สึกอ่อนแรง
หลังจากที่เฉินผิงหมดสติไป เหล่าหญิงสาวก็รีบพาเขากลับไปที่นครแห่งจักรวรรดิอสูรทันที
เฉินผิงยังคงหมดสติอยู่เป็นเวลาสามวัน ในระหว่างนั้นกองกำลังของยี่เหอก็สามารถบุกยึดนครหมิงลี่ได้สำเร็จ
การพิชิตนครหมิงลี่ในครั้งนี้ถือเป็นการเสริมพลังและบารมีให้กับยี่เหออย่างมาก
“คุณเฉินยังไม่ฟื้นอีกเหรอ?” ยี่เหอมองเฉินผิงที่ไม่ได้สติอย่างกระวนกระวาย
เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเฉินผิงหมดสติไปเป็นเวลาสามวันเต็มๆ
“เขายังไม่ฟื้นก็จริง แต่ร่างกายของเขาปลอดภัยแล้ว เพียงแต่พลังของเขาหมดลงจึงทำให้เขาหมดสติไป” หลิ่วหรูเยี่ยนบอกกับยี่เหอ
เธอเข้ามาตรวจดูอาการของเฉินผิงทุกวันและรู้ว่าไม่มีเหตุที่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพของเขา
“แน่นอนว่าธนูศักดิ์สิทธิ์นั้นยอดเยี่ยม แต่มันก็ใช้พลังงานมากเกินไป ผมได้เตรียมทรัพยากรบางอย่างเพื่อช่วยให้คุณเฉินฟื้นตัวเร็วขึ้นแล้ว” ยี่เหอกล่าวพร้อมกับนำเอาทรัพยากรที่เขารวบรวมมาจากนครหมิงลี่ออกมา
เขาตั้งใจให้เฉินผิงดูดซับพวกมันเพื่อการฟื้นตัวที่เร็วขึ้น
ทันทีที่ยี่เหอพูดจบ เฉินผิงก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น
ด้วยความตื่นเต้นที่เห็นเขาฟื้น หลิ่วหรูเยี่ยนรีบร้องเรียกชื่อเขาทันที “เฉินผิง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...