หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 32

“แผลเป็น ไล่คนพวกนี้ออกไปให้หมด มีอะไรน่าดูงั้นหรือ”

หลินเทียนหู่พูดกับคนที่ใบหน้ามีรอยแผลเป็น

“ออกไปซะ ออกไปเดี๋ยวนี้ มีอะไรน่าดูกัน ต่อไปนี้ใครกล้าโก่งราคา นี่ก็คือจุดจบของพวกแก!”

คนที่ใบหน้ามีรอยแผลเป็นตะโกนใส่ทุกคน ทำให้ต่างก็ตกใจจนหนีไปหมด

“คุณเฉินครับ ไม่ทราบว่าคุณชอบของประเภทไหนหรือ ที่นี่ไม่มีของดีอะไร เป็นพวกสินค้าแผงลอย ของดีมีมูลค่าจะอยู่ด้านในครับ!”

หลินเทียนหู่พูดกับเฉินผิง

“ผมอยากได้พู่กันวิญญาณกับชาด ไม่รู้ว่าที่นี่มีหรือไม่!”

เฉินผิงถามหลินเทียนหู่

หลินเทียนหู่ชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าพู่กันวิญญาณที่เฉินผิงพูดถึงคืออะไรกันแน่ ไหนจะชาดนั่นอีก ไม่ใช่ว่าที่ไหนก็มีงั้นหรือ

แต่หลินเทียนหู่ไม่กล้าถามออกไป ทำได้เพียงพูดไปอย่างเคารพนอบน้อม “คุณเฉินครับ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปเดินดูร้านขายของโบราณทั่วๆ ลองดูว่ามีของที่คุณต้องการไหม ผมก็ไม่ค่อยรู้จักของพวกนี้เท่าไหร่”

“เอาสิ นำทางเถอะ!”

เฉินผิงพยักหน้า

หลินเทียนหู่เป็นคนนำทางด้วยตัวเอง เจ้าของร้านขายของโบราณต่างก็นำของดีต่างๆ ที่ตนเองชำนาญออกมา แต่ก็ไม่มีชิ้นไหนที่เฉินผิงถูกใจ

ในเวลานี้ หลินเทียนหู่รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย “คุณเฉินครับ ตรอกของโบราณใหญ่ขนาดนี้ ของดีทั้งหมดก็มารวมกันอยู่ที่นี่แล้ว แต่กลับไม่มีของที่คุณเฉินต้องการ ถ้าไม่อย่างนั้นผมให้ลูกน้องไปหาที่อื่นให้ดีไหมครับ”

“ไม่ต้อง ของแบบนี้มันต้องใช้ดวง ต่อให้พวกคุณจะหาเจอ แต่ถ้าพวกคุณไม่รู้จัก มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี!”

เฉินผิงโบกมือ ถึงจะให้คนมากมายไปตามหาก็ไม่มีประโยชน์!

“ก็จริงครับ!”

หลินเทียนหู่พยักหน้า!