หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3214

“อย่าพูดเรื่องไร้สาระน่า” จี้เฉิงจ้องไปที่จี้เหม่ยเหยียนและจี้เหม่ยหลิงก่อนที่เขาจะสั่งว่า “พาพวกเขาไปพักผ่อนที่ห้องนั่งเล่นก่อน พี่จะไปหาพ่อ”

เมื่อพูดจบเขาก็จากไป ในขณะเดียวกัน จี้เหม่ยเหยียนและจี้เหม่ยหลิงยังคงตรวจสอบจี้อวิ๋นต่อไปด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวล

“พี่เหม่ยเหยียน พี่เหม่ยหลิง ผมเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลจี้จริงๆ” การถูกตรวจสอบอย่างละเอียดจากพวกเขาทำให้จี้อวิ๋นรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

“ใจเย็นๆ ก่อน อย่ามาทำตัวสนิทสนมกับพวกเรานัก พี่ชายของเราเป็นคนซื่อสัตย์จึงมักถูกหลอกอยู่บ่อยๆ แต่ไม่มีทางหรอกนะที่จะหลอกพวกเราทั้งคู่ได้ เดี๋ยวเราคงได้รู้กันว่านายเป็นสมาชิกของตระกูลจี้จริงหรือเปล่า มากับเรา!"

เมื่อพูดจบ จี้เหม่ยเหยียนก็หันหลังและเดินจากไป ก่อนที่จี้เหม่ยหลิงจะรีบตามเธอไปทันที

จี้อวิ๋นทำได้เพียงส่งยิ้มให้เฉินผิงและหัวเฟิ่งอย่างกระอักกระอ่วนก่อนจะเดินตามพวกเขาไปเช่นกัน

ขณะที่หญิงสาวทั้งสองเดินนำหน้า การเคลื่อนไหวของพวกเขาช่างคล่องแคล่วและแผ่วเบา ราวกับว่าพวกเขากำลังลอยอยู่บนพื้น

ขณะที่พวกเขาเดินผ่านผืนดินที่มีเนินเขาเทียมและต้นไม้ หญิงสาวทั้งสองสบตากันครู่หนึ่งก่อนจะเลี้ยวหักศอกไปที่มุมเนินเขาเทียมอย่างรวดเร็ว

กว่าเฉินผิงและคนอื่นๆ จะตามทัน พวกเขาทั้งคู่ก็หายไปแล้ว

“หือ? พวกเขาหายไปไหนแล้ว?” จี้อวิ๋นสงสัยและตกตะลึง

“ดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องทั้งสองของคุณจะไม่ใช่คนที่ควรจะล้อเล่นด้วยซะแล้วสิ จี้อวิ๋น คุณต้องระวังให้มากขึ้นล่ะ” หัวเฟิ่งแสดงความเห็นอย่างยิ้มแย้ม

ความอับอายปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของจี้อวิ๋น เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้นหลังจากที่เขากลับมา

“ห้องนั่งเล่นคงจะอยู่ข้างหน้านี้ พวกเราไปที่นั่นกันเองเถอะครับ” เขาเสนอด้วยความรู้สึกเสียใจ

พวกเขาทั้งสามมุ่งหน้าไปยังบ้านที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา แต่หลังจากเดินไปได้ระยะหนึ่ง พวกเขาก็ตระหนักว่ากลับมาจบลงข้างเนินเขาเทียมอีกครั้ง ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็ไม่สามารถถึงบ้านหลังนั้นได้

จี้อวิ๋นต้องการจะลองบินข้ามไป แต่กลับต้องพบเจอกับขอบเขตของอะไรบางอย่างในลานบ้านหยุดยั้งเขาเอาไว้

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?” เขาอุทานด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความงุนงง