หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3223

จี้เหม่ยเหยียนไม่เคยพบเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ ในขณะเดียวกัน วิญญาณดาบก็กวัดแกว่งดาบโดยอัตโนมัติและฟันเข้าใส่จี้เหม่ยเหยียน

“อะไร… นี่มันอะไรกัน?”

ดวงตาของจี้เหม่ยเหยียนเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว เธอมองดาบที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำที่กำลังตรงพุ่งเข้ามา ใบหน้าของเธอซีดเผือด

“เหม่ยเหยียน!” จี้เหม่ยหลิงตะโกนออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่พลิกผันอย่างไม่คาดคิด

เฉินผิงตอบโต้ออกไปอย่างรวดเร็วด้วยการเรียกแส้ปราบมารออกมา เขาส่งมันให้กับจี้อวิ๋นและส่งสัญญาณให้เขาเพียงชำเลืองมอง

จี้อวิ๋นเข้าใจความหมายทันทีและตะโกนว่า “พี่เหม่ยเหยียน ใช้แส้นี้โจมตี!”

จี้อวิ๋นโยนแส้ปราบมารไปให้จี้เหม่ยเหยียน

จี้เหม่ยเหยียนที่ไม่ทันตั้งตัวคว้าแส้ปราบมารไว้ได้โดยสัญชาตญาณ

แส้เริ่มสั่นไหวขณะที่อยู่ในมือของเธอ และดาบที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำก็หยุดการโจมตีราวกับถูกแช่แข็งอยู่กับที่

แม้แต่พวกมารที่แท้จริงก็ยังกลัวแส้ปราบมาร นับประสาอะไรกับดาบวิญญาณปีศาจ

เมื่อเห็นดาบของเธอหยุดอย่างกะทันหันและไม่ยอมโจมตี จี้เหม่ยเจินก็ตกตะลึงทันที เธอพยายามอย่างยิ่งที่จะใช้พลังปราณสัมผัสของเธอ โดยพยายามบังคับดาบวิญญาณปีศาจให้เข้าโจมตี

น่าเสียดาย แทนที่มันจะโจมตี วิญญาณปีศาจกลับหันหลังและพุ่งตัวกลับมา

จี้เหม่ยเจินคว้าดาบของเธอและพยายามจะควบคุมมันแต่มันก็ไร้ผล ดาบของเธอดูเหมือนจะเริ่มบ้าคลั่งและเริ่มหลบหนีไปเอง

จี้เหม่ยเหยียนก็สับสนเช่นกันเมื่อสังเกตเห็นเหตุการณ์ที่พลิกผันอันน่าแปลกประหลาดนี้ เธอไม่อาจเข้าใจได้ว่าเหตุใดดาบจึงหันหลังกลับและหนีไป

อย่างไรก็ตาม จี้เหม่ยเหยียนก็ไม่คิดที่จะปล่อยจี้เหม่ยเจินหนีรอด เธอกระโดดเข้าหาจี้เหม่ยเจินพร้อมกวัดแกว่งแส้ปราบมาร ก่อนจะฟาดมันออกไปด้วยพลังอันรุนแรง

เพล้ง!

เสียงแตกของดาบดังก้องก่อนที่มันจะตกลงมา และวิญญาณปีศาจที่อยู่ภายในก็ทะยานขึ้นไปในอากาศและพยายามหลบหนี

“ดาบวิญญาณปีศาจเหรอ?” จี้เหม่ยเหยียนอุทาน ความโกรธของเธอปรากฏออกมาอย่างชัดเจน “นางผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนั้นกล้าใช้ดาบวิญญาณปีศาจเชียวหรือเนี่ย? ฉันเกือบหลงกลเธอเข้าแล้ว”

จี้เหม่ยเหยียนมองไปที่เฉินผิงและแสดงความขอบคุณ “ขอบคุณ ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะมีสมบัติล้ำค่าเช่นนี้ แต่คุณควรซ่อนมันไว้ดีกว่า ไม่เช่นนั้นมันจะถูกขโมยอย่างแน่นอน”

เฉินผิงยิ้มบางๆ “ไม่มีใครขโมยของของผมได้หรอก”

“อย่ามั่นใจเกินไปนัก แม้แต่ตระกูลจี้เองก็ยังมีขโมยเลย” จี้เหม่ยเหยียนกล่าว

“พี่เหม่ยเหยียน ตระกูลจี้ของเรามีขโมยจริงๆ เหรอครับ?” จี้อวิ๋นรู้สึกประหลาดใจ ตระกูลที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ จะมีใครกล้าขโมยของไปจากพวกเรา?

“อวิ๋น อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเหม่ยเหยียนเลย เธอกำลังพูดถึงจี้เยว่น่ะ เขาเป็นคนที่หมกมุ่นอยู่แต่กับความชั่วร้าย คอยแต่ขโมยของจากครอบครัวและเอามันไปขาย นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเหม่ยเหยียนถึงพูดแบบนั้น” จี้เหม่ยหลิงอธิบายพร้อมกับหัวเราะออกมา

เมื่อเข้าใจความหมายที่แท้จริง จี้อวิ๋นเองก็หัวเราะเช่นกัน

หลังจากพาจี้อวิ๋นและและคนอื่นๆ เข้าห้องเพื่อพักผ่อนแล้ว จี้เหม่ยเหยียนและจี้เหม่ยหลิงก็จากไป