จี้เหม่ยเหยียนที่โมโหเดือดโพล่งใส่ชายหนุ่มที่กำลังจับตัวจี้เหม่ยหลิงพลางแผดเสียงขึ้นมาว่า “ไอ้สารเลว! ปล่อยน้องสาวของฉันเดี๋ยวนี้นะ!”
ทันทีที่ชายหนุ่มเห็นจี้เหม่ยเหยียน เขาก็เหลือบมองมาที่จี้เหม่ยหลิงอีกครั้งแล้วเขาก็แววตาเป็นประกาย “เอ๊ะ พี่น้องฝาแฝดงั้นเหรอเนี่ย? พอนึกว่ามาถึงเมืองหวงหลานก็จะได้เสพสุขกับสาวงามถึงสองคน วันนี้ฉันจะต้องโชคดีมากแน่ ๆ เพียงแค่คิดว่าจะได้ใช้เวลายมค่ำคืนไปกับพวกเธอสองคนก็ทำให้ฉันตื่นเต้นเสียแล้วสิ ฉันมั่นใจว่าเรื่องนี้จะต้องสำราญใจมากเลยเชียวล่ะ”
ชายหนุ่มพูดไปตามอำเภอใจทำให้สองพี่น้องต้องอับอายขายหน้า
จี้เหม่ยเหยียนโมโหจนหน้าตาแดงก่ำ แต่เธอไม่อาจกระทำตัวบุ่มบ่ามได้เพราะน้องสาวของตนยังตกอยู่ในกำมือของชายหนุ่ม
ในตอนนี้เอง เฉินผิงก็เดินเข้ามาแล้วตะคอกใส่ชายหนุ่ม “ปล่อยเธอซะ!”
ชายหนุ่มหันมาทางเฉินผิงแล้วขมวดคิ้ว “เป็นแกนี่เอง”
ชายหนุ่มหาใช่ใครอื่นนอกเสียจากฉินจิ้งอวิ๋นที่เกือบจะสู้กับเฉินผิงในอาคมเคลื่อนย้ายของวังจวี้หมาน
และกลุ่มของเขาเองก็ได้รับคำเชิญจากจี้เหลียนหยิงให้มาที่เมืองหวงหลาน
เมื่อมาถึงเมืองหวงหลาน เขาก็พบจี้เหม่ยหลิงคนงามเข้าโดยบังเอิญ
ด้วยอุปนิสัยหมกมุ่นในกามราคะ เห็นได้ชัดว่าเขาย่อมไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไป ดังนั้นเขาจึงตั้งใจชนเข้ากับจี้เหม่ยหลิงแล้วจับตัวเธอเอาไว้
“คุณเฉินคะ คุณรู้จักไอ้หมอนี่ด้วยเหรอ?” จี้เหม่ยเหยียนถามพลางจ้องมองมาที่เฉินผิง
เฉินผิงพยักหน้า “มันคือนายน้อยแห่งวังจวี้หมาน ย้อนกลับไปตอนที่ผมมาถึงเมืองหวงหลานครั้งแรก ผมเกือบจะปะทะกับมันในอาคมเคลื่อนย้าย”
“มันมาจากวังจวี้หมานงั้นเหรอ?” จี้เหม่ยเหยียนขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถามด้วยความสับสน “งั้นพวกมันมาทำอะไรในเมืองหวงหลานกันล่ะ?”
เฉินผิงส่ายหน้าพลางกล่าวว่า “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”
เขาไม่รู้ว่าจี้เหลียนหยิงเป็นคนเชิญมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...