ใบหน้าของเสี่ยวหรูไร้ความหวาดกลัว เธอกระโจนเข้าไปหานักพรตเมี่ยเจวี๋ยด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเคือง!
แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงธรรมดา จะเป็นคู่ต่อสู้ของนักพรตเมี่ยเจวี๋ยได้อย่างไร ทันใดนั้นเธอก็โดนนักพรตเมี่ยเจวี๋ยตบกระเด็น!
“หากคิดจะฆ่าข้า งั้นหนูก็ต้องว่านอนสอนง่าย คอยปรนนิบัติข้าให้ดี และซวงซิวกับข้า บางทีหนูอาจจะหาโอกาสฆ่าข้าได้อีกครั้ง!”
เมื่อนักพรตเมี่ยเจวี๋ยพูดจบ เขาก็กระโจนเข้าไปหาเสี่ยวหรูราวกับเสือผู้หิวโหย
“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ปล่อยฉันนะ...” เสี่ยวหรูดิ้นรนสุดชีวิต!
แคว่ก...
เสื้อผ้าของเสี่ยวหรูถูกฉีกเป็นชิ้นขนาดใหญ่!
ขณะเดียวกัน เฉินผิงและนักพรตอู๋เหวยก็วิ่งขึ้นไปบนภูเขาอย่างรวดเร็ว เฉินผิงวิ่งเร็วมาก นักพรตอู๋เหวยได้แต่ตามหลังอย่างฝืนใจ
ไม่นานวัดซยงหมิงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทั้งสองคน เมื่อมองวัดซยงหมิงที่ค่อนข้างทรุดโทรม เฉินผิงจึงแปลกใจเล็กน้อย วัดเต๋าที่สภาพแบบนี้จะมีคนอยู่ได้อย่างไร!”
“ท่านเฉินผิง วัดเต๋าแห่งนี้เป็นวัดเต๋าร้าง ต่อมาถูกนักพรตเมี่ยเจวี๋ยครอบครองและตั้งชื่อว่าวัดซยงหมิง เต้าถงของที่นี่ล้วนเป็นคนเลวทราม เพื่อที่จะหลบหนีจากการจับกุม จึงมาหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่!”
นักพรตอู๋เหวยอธิบายกับเฉินผิง
เฉินผิงพยักหน้า นั่นก็หมายความว่าหากฆ่าคนทั้งหมดที่อยู่ภายในวัดเต๋าแห่งนี้ ก็คงจะไม่มีปัญหา!
ขณะที่เฉินผิงกับนักพรตอู๋เหวยปรากฏตัวที่ประตูทางเข้าวัดเต๋า เต้าถงซึ่งเดิมทีกวาดพื้นอยู่ก็ล้วนพากันชะงัก!
เนื่องจากวัดเต๋าแห่งนี้ของพวกเขา ไม่มีทางที่คนแปลกหน้าจะเดินทางมาได้ พอคนแปลกหน้าสองคนปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน พวกเต้าถงจึงพากันตื่นตัว!
“พวกแกสองคนเป็นใคร ทำไมถึงมาที่วัดซยงหมิงของพวกเรา”
เต้าถงคนหนึ่งใช้ไม้กวาดชี้หน้าเฉินผิงกับนักพรตอู๋เหวยพลางกล่าว
เสียงของเต้าถง ทำให้ซวนจีจื่อที่อยู่ภายในพระวิหารได้ยิน ด้วยเหตุนี้เขาจึงรีบกระโจนออกมาทันที!
หลังจากที่เขาเห็นนักพรตอู๋เหวย เขาก็เผยรอยยิ้มเยาะออกมาทันที “ ศิษย์พี่ นึกไม่ถึงว่าพี่จะมาเร็วขนาดนี้ งานศพของศิษย์น้องปู้ซวี ท่านจัดการหรือยัง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...