“งั้นท่านรู้ไหมว่าเสี่ยวหรูอยู่ที่ไหน” เฉินผิงเอ่ยถาม
“ถูกจับไปที่วัดซยงหมิงแล้ว หลังจากจัดการเรื่องของศิษย์น้อง ข้าก็จะไปช่วยเธอ!”
นักพรตอู่เต๋ากอดร่างไร้วิญญาณของอาจารย์ปู้ซวีขึ้นมาอย่างช้าๆ และเตรียมพาร่างไร้วิญญาณไปฝังที่หลังพระวิหาร!
เฉินผิงยื่นมือออกไปขวางนักพรตอู๋เหวย “นักพรตเต๋า งานศพของอาจารย์ปู้ซวีและคนอื่นๆ มีคนจัดการที่นี่แล้ว ตอนนี้ท่านพาผมไปที่วัดซยงหมิงเถอะ ผมกลัวว่าหากไปช้า เสี่ยวหรูจะมีอันตราย!”
นักพรตอู๋เหวยชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็วางร่างไร้วิญญาณของอาจารย์ปู้ซวีลงและกล่าวว่า “ได้ ข้าจะพาท่านไปเดี๋ยวนี้!”
“ท่านกู้ นายกเทศมนตรีหลิง ตรงนี้ขอมอบให้พวกท่านจัดการนะครับ!”
เฉินผิงกล่าวกับกู้เวิ่นเทียนและหลิงเจิ้นชวน
“คุณเฉิน ระวังตัวตัว!”
กู้เวิ่นเทียนกล่าวกำชับ!
จากนั้นเฉินผิงและอาจารย์ปู้ซวีก็ออกเดินทาง วัดซยงหมิงตั้งอยู่บนภูเขาสูงและอันตรายลูกหนึ่ง ที่นี่มีประชากรเบาบาง เนื่องจากคนรู้จักที่นี่น้อยมาก ดังนั้นจึงไม่มีคนมาสักการะที่วัดซยงหมิงเหมือนกับวัดเหลยหมิง!
ภายใต้การบอกทางของนักพรตอู๋เหวย จนกระทั่งฟ้าสาง พวกเฉินผิงจึงจะเดินทางมาถึงเชิงเขา!
เมื่อมองไปยังภูเขาสูงตระหง่านและป่าไม้เขียวขจี ดวงตาของเฉินผิงก็เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น
เนื่องจากเมื่อคืนฝนตกหนัก ขณะนี้ยอดเขาจึงถูกปกคลุมด้วยหมอกที่เปียกชื้น เฉินผิงกับนักพรตปู้ซวีฝ่าเข้าไปในหมอกทันที ไม่นานก็รอยเท้าก็หายไป!
ขณะนี้ภายในวัดซยงหมิง พวกเต้าถงที่หน้าตาดุดันกำลังกวาดวัดเต๋าด้วยความเกียจคร้าน เต้าถงเหล่านี้ล้วนเป็นฆาตกรแสนโหดเหี้ยม ต่อมาโดนไล่จับและมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่ โดยการเป็นเต้าถง!
ภายในพระวิหาร มีคนผู้หนึ่งสวมใส่เสื้อคลุมนักพรตเต๋า คนผู้นี้คือซวนจีจื่อดำรงตำแหน่งเป็นผู้ดูแลกิจการวัดเต๋าคนปัจจุบันของวัดซยงหมิง คนทรยศที่นักพรตอู๋เหวยบอกก็คือคนผู้นี้ เลี่ยวเฟยก็คือลูกศิษย์ของเขา!
เดิมทีเช้าตรู่ควรเป็นเวลาเทศนาธรรม แต่ซวนจีจื่อคนนี้กลับจิตใจฟุ้งซ่าน ยกหูแอบฟังความเคลื่อนไหวตรงด้านหลังพระวิหาร!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...