“อาจารย์ปู้ซวีตายตาไม่หลับ ผมพยายามทำให้เขาหลับตา แต่ก็ไม่มีวิธีที่จะทำได้เลย!”
กู้เวิ่นเทียนไม่กล้ามองตรงไปยังอาจารย์ปู้ซวี กล่าวด้วยใบหน้าโศกเศร้า!
เฉินผิงย่อตัวลงอย่างช้าๆ มือข้างหนึ่งลูบใบหน้าของอาจารย์ปู้ซวีอย่างนุ่มนวล “อาจารย์ปู้ซวี วางใจเถอะ ความแค้นของคุณผมจะแก้แค้นให้คุณอย่างแน่นอน!”
ขณะที่เฉินผิงปล่อยมือ ตาทั้งสองข้างของอาจารย์ปู้ซวีก็ปิดลงเสียแล้ว
เฉินผิงลุกขึ้นแล้วกวาดตามองพระวิหาร แต่ไม่เห็นศพของคนอื่น เขาจึงกล่าวว่า “เสี่ยวหรูลูกสาวของอาจารย์ปู้ซวีล่ะ”
กู้เวิ่นเทียนส่ายหัว ส่วนหลิงเจิ้นชวนกล่าวว่า “ไม่รู้ว่าไปที่ไหนเหมือนกันครับ หลังจากพวกเราทราบข่าวและรีบเดินทางมา ก็ปิดล้อมสถานที่เกิดเหตุไว้แล้ว ไม่มีคนอื่นเลย สถานที่เกิดเหตุก็เป็นเหมือนตอนนี้ ไม่มีใครเคลื่อนไหว!”
“ใครกันที่โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้ แม้กระทั่งวัดเต๋าก็ยังลงมือฆ่าได้!”
กู้เวิ่นเทียนกัดฟันกล่าวด้วยความโกรธเกลียด
ตอนนี้มีคนคนหนึ่งแวบขึ้นมาในหัวของเฉินผิง แต่ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐาน เฉินผิงจึงไม่กล้าตัดสิน!
“ท่านกู้วางใจเถอะ ผมให้แผนกสืบสวนคดีอาญาสืบสวนอย่างละเอียดแล้ว เชื่อว่าอีกไม่นานจะได้รู้ว่าใครเป็นฆาตกร!”
หลิงเจิ้นชวนกล่าวด้วยใบหน้าโศกเศร้าเช่นกัน
“หลิงเจิ้นชวนสั่งให้ทุกคนหยุดตรวจสอบเรื่องนี้เถอะ มีบางเรื่องที่คนธรรมดาตรวจสอบไม่ได้ ให้ผมจัดการเรื่องนี้เถอะครับ!”
เฉินผิงรู้ว่าคนที่ทำเรื่องนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่!
หลิงเจิ้นชวนตะลึงเล็กน้อย หลังจากมองเฉินผิงครู่หนึ่ง เขาก็ผงกศีรษะ “ได้ครับ ผมจะสั่งให้พนักงานสืบสวนถอนกำลังทั้งหมด!
พอหลิงเจิ้นชวนพูดจบ ก็มีเสียงจอแจดังเข้ามาจากด้านนอก
เฉินผิงและพรรคพวกพุ่งออกไปอย่างรีบร้อน พอถึงประตูทางเข้าวัดเต๋า ก็เห็นร่างร่างหนึ่งซึ่งสวมใส่จีวรของนักบวชเต๋า นักพรตอู๋เหวยที่ทั่วร่างกายเปียกโชกกำลังโต้เตียงกับพนักงานสืบสวนอยู่
“ปล่อยให้เขาเข้ามาเถอะ...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...