มันรนหาที่ตายใช่ไหม?
“แกกล้าดียังไงมาล่วงเกินน้องสาวของฉัน มิหนำซ้ำยังมีหน้ามาทวงความเป็นธรรมถึงที่นี่? แกคิดว่าตระกูลจี้เป็นตัวอะไรกัน?” จี้เฉิงตวาดลั่น
ทันใดนั้นเขาก็แผดเสียงขึ้นมา “เหล่าศิษย์ของตระกูลจี้!”
“รับคำสั่ง!”
ตอนนี้ศิษย์ของตระกูลจี้หลายสิบคนเข้ามาหาในโถงหลักจากทั่วทุกสารทิศ
“วังจวี้หมานรังแกคนเกินไปแล้ว จงปิดประตูและอย่าปล่อยให้ใครออกไปได้ ถ้าพวกมันให้คำอธิบายที่น่าพอใจแก่เราไม่ได้ พวกเราก็คงต้องฝืนใจสั่งสอนพวกมันสักยก!”
ระหว่างที่พูดนั้น แววตาของจี้เฉิงก็เต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร
ไม่นานศิษย์ของตระกูลจี้ก็ขวางประตูหลักเอาไว้ ทำให้ฉินจิ้งอวิ๋นถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเป็นอันมาก
ถึงกระนั้นฉินเฮ่อเทียนก็ไม่สะทกสะท้านพลางเหลือบมองจี้เหลียนหยิง
“จี้เฉิง แกทำอะไรน่ะ? กล้าดียังไงถึงได้ออกคำสั่งกับผู้อาวุโสอย่างพวกเรา? ทุกคนถอยไปซะ แกไม่รู้หรือไงว่าวันนี้เป็นวันอะไร? คิดจะนองเลือดงั้นรึ?” จี้เหลียนหยิงตำหนิจี้เฉิงก่อนจะออกคำสั่งให้ทุกคนถอยออกไป
แต่กลับไม่มีใครขยับตัว เพราะพวกเขาเป็นเหล่าศิษย์ของจี้เหลียนจวินย่อมไม่รับคำสั่งจากจี้เหลียนหยิงเป็นธรรมดา
เหตุการณ์ที่พลิกผันทำให้จี้เหลียนหยิงถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวด “พี่ใหญ่...”
จากนั้นจี้เหลียนจวินก็โบกมือให้คนของเขาถอยไป
“เจ้าสำนักฉิน คุณคิดว่าการที่ลูกชายของคุณแขนหักเป็นบทลงโทษที่รุนแรงเกินไปสำหรับการล่วงเกินลูกสาวของผมงั้นเหรอ? ถ้าผมอยู่ตรงนั้นล่ะก็คงเอาชีวิตเขาไปแล้วล่ะ” จี้เหลียนจวินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
การล่วงเกินบุตรสาวของเขาไม่ต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย เพราะลูกสาวของเขาเป็นยอดดวงใจของเขาเสมอมา ถึงแม้ว่าเขามักจะตำหนิเรื่องที่พวกเธอชอบก่อเรื่อง แต่เขาก็ไม่เคยลงโทษพวกเธอมาก่อนเลยสักครั้ง
เพราะฉะนั้นหากเขาอยู่ในเหตุการณ์ เขาก็คงไม่ลังเลที่จะสังหารฉินจิ้งอวิ๋นที่มาล่วงเกินลูกสาวของเขา
“นายท่าน, คุณข่มขู่ผมงั้นเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...