หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3250

มันรนหาที่ตายใช่ไหม?

“แกกล้าดียังไงมาล่วงเกินน้องสาวของฉัน มิหนำซ้ำยังมีหน้ามาทวงความเป็นธรรมถึงที่นี่? แกคิดว่าตระกูลจี้เป็นตัวอะไรกัน?” จี้เฉิงตวาดลั่น

ทันใดนั้นเขาก็แผดเสียงขึ้นมา “เหล่าศิษย์ของตระกูลจี้!”

“รับคำสั่ง!”

ตอนนี้ศิษย์ของตระกูลจี้หลายสิบคนเข้ามาหาในโถงหลักจากทั่วทุกสารทิศ

“วังจวี้หมานรังแกคนเกินไปแล้ว จงปิดประตูและอย่าปล่อยให้ใครออกไปได้ ถ้าพวกมันให้คำอธิบายที่น่าพอใจแก่เราไม่ได้ พวกเราก็คงต้องฝืนใจสั่งสอนพวกมันสักยก!”

ระหว่างที่พูดนั้น แววตาของจี้เฉิงก็เต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร

ไม่นานศิษย์ของตระกูลจี้ก็ขวางประตูหลักเอาไว้ ทำให้ฉินจิ้งอวิ๋นถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเป็นอันมาก

ถึงกระนั้นฉินเฮ่อเทียนก็ไม่สะทกสะท้านพลางเหลือบมองจี้เหลียนหยิง

“จี้เฉิง แกทำอะไรน่ะ? กล้าดียังไงถึงได้ออกคำสั่งกับผู้อาวุโสอย่างพวกเรา? ทุกคนถอยไปซะ แกไม่รู้หรือไงว่าวันนี้เป็นวันอะไร? คิดจะนองเลือดงั้นรึ?” จี้เหลียนหยิงตำหนิจี้เฉิงก่อนจะออกคำสั่งให้ทุกคนถอยออกไป

แต่กลับไม่มีใครขยับตัว เพราะพวกเขาเป็นเหล่าศิษย์ของจี้เหลียนจวินย่อมไม่รับคำสั่งจากจี้เหลียนหยิงเป็นธรรมดา

เหตุการณ์ที่พลิกผันทำให้จี้เหลียนหยิงถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวด “พี่ใหญ่...”

จากนั้นจี้เหลียนจวินก็โบกมือให้คนของเขาถอยไป

“เจ้าสำนักฉิน คุณคิดว่าการที่ลูกชายของคุณแขนหักเป็นบทลงโทษที่รุนแรงเกินไปสำหรับการล่วงเกินลูกสาวของผมงั้นเหรอ? ถ้าผมอยู่ตรงนั้นล่ะก็คงเอาชีวิตเขาไปแล้วล่ะ” จี้เหลียนจวินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

การล่วงเกินบุตรสาวของเขาไม่ต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย เพราะลูกสาวของเขาเป็นยอดดวงใจของเขาเสมอมา ถึงแม้ว่าเขามักจะตำหนิเรื่องที่พวกเธอชอบก่อเรื่อง แต่เขาก็ไม่เคยลงโทษพวกเธอมาก่อนเลยสักครั้ง

เพราะฉะนั้นหากเขาอยู่ในเหตุการณ์ เขาก็คงไม่ลังเลที่จะสังหารฉินจิ้งอวิ๋นที่มาล่วงเกินลูกสาวของเขา

“นายท่าน, คุณข่มขู่ผมงั้นเหรอ?”

พอนึกได้เช่นนั้นแล้ว จี้เหลียนจวินก็ไม่อาจสั่งตัวเองให้เรียกเฉินผิงออกมาได้ แต่คนที่เหลือของตระกูลจี้กลับไม่รามือจนกว่าเขาจะทำตาม

แต่ถ้าหากเขายอมให้จี้เหลียนหยิงได้รับแรงสนับสนุนจากคนที่เหลือของตระกูลสาขาของตระกูลจี้ ความขัดแย้งที่ตามมาในภายหลังก็รังแต่จะทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

หลังจากลังเลใจอยู่นาน จี้เหลียนจวินก็สั่งจี้เฉิงว่า “ไปพาคุณเฉินมาที่นี่”

“พ่อครับ...” จี้เฉิงไม่อยากจะทำเช่นนั้นเลย เพราะวังจวี้หมานย่อมต้องพาตัวเฉินผิงไปแน่ ๆ

พวกันไม่กล้าแตะต้องคนของตระกูลจี้ แต่เฉินผิงไม่ใช่คนของพวกมัน ดังนั้นจึงไม่มีสิ่งใดมาฉุดรั้งวังจวี้หมานเอาไว้ได้

“ไปเดี๋ยวนี้...”

จี้เหลียนจวินโบกมือไล่

ในที่สุดจี้เฉิงก็ไม่มีทางเลือกนอกเสียจากออกไปตามหาเฉินผิง