“เอาล่ะ!” จี้อวิ๋นพยักหน้าแล้วเดินไปหาจี้เยว่และจี้เหม่ยเจิน
“จี้เยว่! จี้เหม่ยเจิน!” จี้อวิ๋นตะโกนเรียกพวกเขา
“มีอะไรหรือเปล่า จี้อวิ๋น?” จี้เยว่ถามอย่างดีใจเมื่อเห็นจี้อวิ๋นเข้ามาหาพวกเขาเอง
“ผมเห็นว่าคุณสองคนก็เข้าไปในหุบเขาด้วย พวกคุณใช้จุติภูมิได้งั้นหรือ? หรือว่าชำนาญเรื่องจุติ?” จี้อวิ๋นถาม
“เปล่า เราแค่ตามคุณฉินจิ้งหยวี่ไปที่นั่น เขาใช้จุติภูมิของเขาและต้องการที่จะพัฒนาจุติให้ได้เร็วๆ โดยการฆ่าอสูรจุติ” จี้เยว่ตอบอย่างตรงไปตรงมา
จี้อวิ๋นเหลือบมองที่ฉินจิ้งหยวี่พลางพูดว่า “ตอนนี้มีอสูรจุติจำนวนมากรวมตัวกันที่ทางเข้าหุบเขา จี้เยว่ มีตัวหนึ่งในนั้นที่มีขนาดมหึมา ผมเกรงว่าพวกคุณคงไม่สามารถเข้าไปในนั้นได้อีก เรามารวมพลังกันและร่วมมือกันฆ่าอสูรจุติขนาดยักษ์นั่นดีไหม? ผมแน่ใจว่ามันจะช่วยให้พัฒนาจุติได้!”
“เราจะร่วมมือกันได้ยังไง?” จี้เยว่ถามด้วยความสับสน
“เราจับกลุ่มกันล่อพวกอสูรจุติตัวเล็กๆ ให้ออกห่างจากทางเข้า จากนั้นคุณเฉินจะเข้าไปฆ่าอสูรจุติตัวยักษ์ ถ้าเผื่อคุณสงสัย เขาสำเร็จจุติได้สองสามประเภทแล้ว เขาอาจเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียนระดับแปด แต่พลังของเขาสามารถบดขยี้ผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากได้อย่างง่ายดาย ผมเชื่อว่าเขาจะสามารถฆ่าอสูรจุติขนาดยักษ์ได้สบายๆ” จี้อวิ๋นตอบ
จี้เยว่ตอบสนองด้วยการเหลือบมองที่ฉินจิ้งหยวี่ เพราะฉินจิ้งหยวี่เป็นคนออกคำสั่ง
แน่นอนว่าฉินจิ้งหยวี่ก็ได้ยินคำแนะนำของจี้อวิ๋นเช่นกัน เขาเองก็อยากจะฆ่าอสูรจุติขนาดยักษ์ตัวนั้นเหมือนกัน แต่เขาไม่มีพลังมากพอที่จะทำเช่นนั้น
ถ้าเราร่วมมือกันตอนนี้เราอาจจะสามารถฆ่าอสูรจุติขนาดยักษ์ได้!
“คุณคิดยังไงกับข้อเสนอของเขา คุณฉินจิ้งหยวี่?” จี้เยว่ถามอย่างระมัดระวัง
“ฉันว่ามันเป็นความคิดที่ดี จนกว่าเราจะฆ่าอสูรจุติขนาดยักษ์ตัวนั้นได้ จากนั้นค่อยล้างแค้นก็ยังไม่สาย” ฉินจิ้งหยวี่ตอบพร้อมกับพยักหน้า
ถ้าเราสามารถฆ่าอสูรจุติขนาดยักษ์ได้จริงๆฉันก็จะเข้าถึงจุติโลหะได้อย่างแน่นอน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...