ตอนนี้พวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากเล็กน้อย ไม่มีใครรู้จักเมืองจูหวง และการจะใช้อาคมเคลื่อนย้ายก็ดูจะเป็นไปไม่ได้
“คุณเฉิน ผมคิดว่ามันต้องมีคนในเมืองหวงหลานไปที่เมืองจูหวง จากนั้นก็ใช้อาคมเคลื่อนย้ายเดินทางไปยังเขตใต้ หรือเราจะวานให้ใครสักคนนำทางเราก็ได้” จี้อวิ๋นแนะนำ
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงส่ายหัว หลังเพิ่งแอบออกมาจากเมืองหวงหลาน ขืนกลับไปพวกตระกูลจี้ก็คงรู้ตัวแน่นอน และเฉินผิงไม่ได้ตั้งใจที่จะกลับไปข้องเกี่ยวกับผู้หญิงในตระกูลจี้
ตอนที่ทั้งสามคนกำลังหลงทางอยู่นั่นเอง เสียงที่ชัดเจนและกังวานก็ดังขึ้น
“ถ้าคุณอยากไปที่เมืองจูหวง ฉันสามารถหาคนให้คุณได้”
จี้เหม่ยเหยียนเดินเข้ามาหาพวกเขาทางด้านหลัง ทำเอาจี้อวิ๋นประหลาดใจ
“จี้เหม่ยเหยียน...”
แม้แต่เฉินผิงก็ไม่คิดว่าจี้เหม่ยเหยียนจะแอบตามพวกเขามา เขาถามว่า “จี้เหม่ยเหยียน คุณมาที่นี่ทำไม?”
“ฉันรู้ว่าคุณจะไปแล้ว ขอมาส่งคุณไม่ได้หรือไง?” จี้เหม่ยเหยียนตอบ “ไม่ว่าเราจะรู้สึกยังไง คุณก็คือคนแรกของฉัน คุณคือผู้ชายที่ฉันจะไม่ลืมไปตลอดชีวิต ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่กวนคุณหรอก ตามฉันมา”
เมื่อพูดจบ จี้เหม่ยเหยียนก็หันหลังแล้วเดินกลับเข้าไปในเมือง
เฉินผิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตามเธอกลับเข้าไป
จี้เหม่ยเหยียนพาพวกเขาไปที่ลานบ้านอันเงียบสงบและเคาะประตู
ไม่นานประตูก็เปิดออก เผยให้เห็นหญิงสาวรุ่นเดียวกับจี้เหม่ยเหยียน
หญิงสาวดูค่อนข้างแปลกใจเมื่อเห็นจี้เหม่ยเหยียน
“จี้เหม่ยเหยียน เธอมาทำอะไรที่นี่?” หญิงสาวถาม จากนั้นก็เหลือบมองเฉินผิงและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังจี้เหม่ยเหยียนอย่างระมัดระวัง
“ไม่ต้องกังวล พวกเขาทุกคนเป็นครอบครัวเรา” จี้เหม่ยเหยียนรับรอง
เมื่อได้ยินคำพูดของจี้เหม่ยเหยียน หญิงสาวก็ลดความระมัดระวังลง เธอก้าวออกไปแล้วพูดว่า “เชิญเข้ามา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...