หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3284

ในเมื่อไช่หงเว่ยพูดแบบนี้ จี้อวิ๋นจึงไม่พูดอะไรอีก

ตรงกันข้าม จี้เหม่ยเหยียนพูดแทรกอย่างกังวลว่า “พวกเขาทุกคนเป็นญาติของฉัน คุณไช่ นี่คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน เขาเป็นลูกชายของคุณอาของฉัน ได้โปรดยกเว้นให้เราสักครั้ง”

“ลูกชายของอาเธอ?” ไช่หงเว่ยรู้สึกประหลาดใจ เขาพินิจจี้อวิ๋นอย่างรอบคอบอยู่ครู่หนึ่ง

แต่ถึงกระนั้น เขาก็ส่ายหัวและพึมพำว่า “ไม่ใช่ว่าฉันไม่เต็มใจที่จะยกเว้นให้นะ จี้เหม่ยเหยียน ประเด็นคือการสำรวจครั้งนี้อันตรายอย่างยิ่ง ฉันไม่ใช่คนที่มีอำนาจตัดสินใจ เราไปกันหลายสิบคน ถ้ามีแค่ฉันคนเดียวที่ตอบตกลงมันก็ไม่ได้อยู่ดี ท้ายที่สุดแล้ว การเดินทางครั้งนี้จำต้องให้ทุกคนร่วมมือกัน ถ้าเราพาพวกเขาไปด้วย เราก็ต้องสละพลังส่วนหนึ่งเพื่อปกป้องพวกเขา คงไม่มีใครเต็มใจทำแบบนั้น แต่ถ้าทั้งสามคนทำให้คนอื่นๆ เห็นตรงกันได้ด้วยการแสดงความจริงใจ ฉันก็จะไม่คัดค้าน”

ขณะที่ปากก็พูดเช่นนั้น แต่ท่าทีของเขานั้นขัดแย้ง

เห็นได้ชัดจากคำพูดของเขาว่าเขาเพียงต้องการสิ่งจูงใจบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม เขาอ้างว่าเป็นคนอื่นต่างหากที่ต้องการ ซึ่งนั่นยิ่งทำให้ความโลภของเขาปรากฏชัด

พอจี้เหม่ยเหยียนได้ยินเช่นนั้น เธอก็เข้าใจความหมายของเขาและเสนอขึ้นทันทีว่า “ฉันยินดีจ่ายห้าล้านเหรียญวิญญาณ คุณไช่ คุณจะว่ายังไง?”

ทว่าไช่หงเว่ยกลับส่ายหัวและปฏิเสธ “ฉันเกรงว่าจะจ่ายเหรียญวิญญาณมากเท่าใดก็คงไม่พอ จี้เหม่ยเหยียน คนที่เดินทางไปเขตใต้พร้อมกับฉันไม่มีใครขัดสนเงินทอง”

เมื่อรู้ว่าแค่เหรียญวิญญาณยังไม่พอ จี้เหม่ยเหยียนก็ขมวดคิ้วเคร่งเครียด เพราะเธอไม่สามารถเสนอสิ่งอื่นใดได้นอกจากเหรียญวิญญาณ และไม่มีอำนาจตัดสินใจในทรัพยากรอื่นๆ

“คุณไช่ ถ้าไม่ใช้อาคมเคลื่อนย้ายเดินทางไปยังเขตใต้ งั้นมีพาหนะอย่างอื่นอีกไหม?” เฉินผิงถาม

“จะใช้พาหนะไปทำไมกัน? เพราะเป็นผู้บำเพ็ญเพียร เราจึงสามารถเดินทางหลายพันไมล์ในแต่ละวันได้อย่างง่ายดาย” ไช่หงเว่ยตอบโต้อย่างสบายๆ

“นั่นก็จริง คุณไช่ ยังไงก็ตาม การเดินทางด้วยความเร็วจะเปลืองพลังวิญญาณอย่างมาก ทำให้จำเป็นต้องพักผ่อนเอาแรงระหว่างทาง เสียเวลาไม่น้อย พวกเรามีเรือเหาะและสามารถใช้เดินทางไปเขตใต้ได้ ไม่เพียงแต่จะช่วยประหยัดพลังและเวลาเท่านั้น แต่เรายังสามารถบำเพ็ญเพียรบนเรือเหาะได้ด้วย” เฉินผิงกล่าว

ไช่หงเว่ยชะงักชั่วครู่ ก่อนจะอุทานด้วยความเหลือเชื่อ “คุณมีเรือเหาะงั้นเหรอ?”

เฉินผิงพยักหน้าเป็นคำตอบ “แน่นอน เรามาที่นี่โดยใช้เรือเหาะ”

หลังจากแสดงความขอบคุณแล้ว จี้เหม่ยเหยียนก็ลุกขึ้นแล้วจากไป

พอเดินผ่านเฉินผิง เธออดไม่ได้ที่จะมองเขาอีกครั้ง เพราะเธอรู้ว่าอาจไม่ได้เจอเขาอีกในชีวิตหลังจากแยกทางกันในครั้งนี้

เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรและไม่มีท่าทีใดๆ เขาเชื่อว่าการที่เธอลืมเขาโดยเร็วที่สุดจะช่วยให้เธอทำใจได้

ไช่เชี่ยนหนานที่อยู่อีกด้านดูเหมือนจะรับรู้อะไรบางอย่างได้และมองดูจี้เหม่ยเหยียนเดินออกไป

“เธอมีสัมพันธ์อะไรกับผู้ชายคนนั้นใช่ไหม จี้เหม่ยเหยียน? สายตาที่เธอมองเขาดูไม่ปกติ” ไช่เชี่ยนหนานถาม

จี้เหม่ยเหยียนส่ายหัวยิ้มๆ “ฉันจะไปมีความสัมพันธ์แบบไหนกับเขากัน? ไม่มีอะไรหรอก”

“อย่าเลย! คิดว่าฉันดูไม่ออกเหรอ? ฉันว่านะ เธอสองคนน่ะไม่เพียงแต่มีความสัมพันธ์บางอย่างเท่านั้น แต่คงมีอะไรกันแล้วด้วย” ไช่เชี่ยนหนานเอ่ยอย่างมั่นใจ