หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3285

จี้เหม่ยเหยียนชะงัก เธออ้าปากค้างใส่ไช่เชี่ยนหนานด้วยความประหลาดใจ “เธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

“ก็มันชัดเจนขนาดนั้น แถมตอนนี้เธอเดินกะโผลกกะเผลก หรือว่าเมื่อคืนเธอ...”

ไช่เชี่ยนหนานโน้มตัวเข้ามาใกล้แล้วกระซิบใส่หูเธอ

ใบหน้าของจี้เหม่ยเหยียนแดงก่ำ ส่งสายตาจ้องมองอีกฝ่ายเขม็ง ดูขุ่นเคือง “อย่าพูดพล่อยๆ จะได้ไหม”

“ฉันน่ะเหรอพูดพล่อยๆ ? บอกฉันมาสิว่ามันจริงหรือเปล่า!” ไช่เชี่ยนหนานอยากรู้

“จริง แต่ฉันเล่าให้เธอฟังไม่ได้ ถ้าอยากรู้ว่าเป็นยังไงเธอก็ต้องลองด้วยตัวเอง รีบหาผู้ชายสักคนแล้วลองทำดูสิ!” จี้เหม่ยเหยียนรบเร้าด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก

“ไม่มีทาง!” ไช่เชี่ยนหนานโต้กลับด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง

หลังจากที่ไปส่งจี้เหม่ยเหยียนแล้ว เธอก็กลับไปที่ห้องรับแขก

“ไปพาคนอื่นๆ มาที่นี่ ไช่เชี่ยนหนาน” เราจะเตรียมตัวออกเดินทางในเร็วๆ นี้!” ไช่หงเว่ยสั่ง

ไช่เชี่ยนหนานพยักหน้าก่อนจะออกไปรวบรวมคนอื่นๆ

ในขณะเดียวกัน ไช่หงเว่ยพูดคุยกับเฉินผิงและคนอื่นๆ ในห้องรับแขก เพื่อทำความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับพวกเขา

ไม่นานไช่เชี่ยนหนานก็กลับมาพร้อมคนหลายสิบคน รัศมีของทุกคนแผ่พุ่ง ซึ่งเป็นหลักฐานถึงความสามารถของพวกเขา

“คุณไช่!”

ทันใดนั้น ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูสุภาพเรียบร้อยก็เดินเข้ามาหาไช่หงเว่ยและโค้งคำนับ

“อ้อ คุณนี่เอง ซือกงเจิ้น เชิญเลยๆ เชิญนั่งก่อน” ไช่หงเว่ยเชิญชวนอย่างสุภาพ

คนอื่นๆ ก็ทักทายเขาก่อนที่จะหาที่นั่งและนั่งลง

“ผมจำไม่ได้ว่ามีคนแบบนี้อยู่ที่ตระกูลจี้ คุณไช่”

ซือกงเจิ้นมองจี้อวิ๋น และพบว่าฝ่ายหลังดูไม่คุ้นหน้า

ไช่หงเว่ยรีบอธิบายเรื่องต่างๆ ให้เขาฟัง จากนั้นซือกงเจิ้นจึงได้รู้ว่าจี้อวิ๋นเป็นลูกชายของบุตรคนที่สามแห่งตระกูลจี้ ซึ่งเคยหนีออกจากบ้านมาก่อน

หลังจากถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ห้องรับแขกก็ตกอยู่ในความเงียบ ทุกคนรอคอยชายที่รู้จักกันในชื่อผู้อาวุุโสเหมี่ยว

“ผู้อาวุุโสเหมี่ยวคนนี้สำคัญมากเลยเหรอครับ คุณไช่?” จี้อวิ๋นถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังรอชายคนนั้นโดยไม่ปริปากบ่น

“เป็นคนของตระกูลจี้ แต่กลับไม่รู้จักผู้อาวุุโสเหมี่ยวงั้นหรือ? ผู้อาวุุโสเหมี่ยวเป็นผู้ที่ทรงอำนาจที่สุดในเมืองหวงหลาน ครั้งนี้เขาจะไปเขตใต้กับเราด้วย ถือว่าเราโชคดีมาก ถ้าไม่ใช่เพราะปัญหาที่เขาเทียนโหมวทางตอนใต้เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันว่าเขาคงจะไม่มา” ซือกงเจิ้นพูดแทรกก่อนที่ไช่หงเว่ยจะตอบ

เมื่อจี้อวิ๋นได้ยินเช่นนั้น เขาก็ไม่พูดอะไรอีก ไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีใครบ่นในขณะที่รอผู้อาวุุโสเหมี่ยวผู้นั้น!

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงฝีเท้าก็ดังมาจากด้านนอก ชั่วพริบตานั้น ไช่หงเว่ยก็ลุกขึ้นยืนแล้วรีบออกไป