คำพูดของจี้อวิ๋นทำให้ทุกคนจ้องมองที่เขา
“งั้นหรือ ดูเหมือนว่าจี้เหลียนจ้านจะไปได้ดีหลังจากที่เขาออกจากเมือง” ผู้อาวุโสเหมี่ยวกล่าว
ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจว่าทำไมไช่หงเว่ยจึงตกลงที่จะพาเฉินผิงและเพื่อนๆ ของเขาไปด้วย คงเป็นเพราะเรือเหาะ
เมื่อทุกคนพร้อมแล้ว พวกเขาก็เดินทางออกจากเมืองหวงหลาน
ที่นอกเขตเมือง จี้อวิ๋นนำเรือเหาะออกมา ซึ่งทุกคนจ้องมองด้วยรอยยิ้มยินดี
การเดินทางด้วยเรือเหาะจะช่วยประหยัดพลังงานได้มาก และอันตรายที่ต้องเผชิญระหว่างทางก็น้อยลง
เมื่อทุกคนขึ้นเรือแล้ว จี้อวิ๋นก็เริ่มบังคับเรือเหาะขึ้นไปในอากาศ
หลังจากนั้นก็เกิดแสงสีขาวกระพริบรอบๆ เรือเหาะ พวกเขามันคือส่วนหนึ่งของวงแหวนอาคมที่ทำหน้าที่ขับเคลื่อนเรือเหาะ
ระหว่างที่เดินทางบนเรือเหาะ ทุกคนสามารถบำเพ็ญเพียรได้ตลอดการเดินทาง
ในขณะเดียวกัน ซือกงเจิ้นก็นั่งลงข้างๆ ไช่เชี่ยนหนาน
ใครๆ ก็คงมองออกว่าเขาสนใจเธอ
ส่วนเหมี่ยวเหมี่ยวนั้น ไม่มีใครกล้านั่งใกล้เธอนอกจากผู้อาวุโสเหมี่ยว
เห็นได้ชัดว่าเธอทำทุกคนกลัว
ขณะที่เรือเหาะบินไปยังเขตใต้ การที่ว่ามันลอยอยู่กลางอากาศย่อมหมายความว่าภัยคุกคามที่ต้องเจอนั้นมีไม่มาก
ซึ่งตรงกันข้ามกับการเดินทางบนบก ข้ามภูเขาและทะเลสาบ ย่อมคาดหมายได้ว่าต้องพบกับสัตว์อสูรมากมายระหว่างทาง
ผลที่ตามมาคือเวลาสองวันที่ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในระหว่างการเดินทางไม่มีใครพูดอะไร เนื่องจากพวกเขาง่วนอยู่กับการบำเพ็ญเพียร
เฉินผิงก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน เขาพยายามทำความเข้าใจดรรชนีเซียนที่ไท่จู่สอนให้เขา
แม้ว่าเขาจะยังไม่เข้าถึงจุติเวลาในตอนนี้ แต่ก็ยังมีหลายแง่มุมของดรรชนีเซียนที่เขาต้องทำความเข้าใจ
หลังจากผ่านไปสองวัน เสียงกรีดร้องทำให้ทุกคนหลุดออกจากการบำเพ็ญเพียร ยิ่งไปกว่านั้น เรือเหาะเริ่มสั่นสะเทือนพร้อมกับหยุดลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...