เกิดความเงียบอันตึงเครียดขึ้นบนเรือเหาะ
พวกเขายังสามารถร่วมมือกันได้หากเผชิญหน้ากับฝูงสัตว์อสูรบนบก แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่กลางอากาศ เผชิญหน้ากับปักษาสายรุ้งหลายพันตัว
ไม่มีใครกล้าพูดอะไร เนื่องจากความตายอาจมาเยือนได้ทันทีหากมีคนก้าวออกจากเรือเหาะ
ในฐานะที่เป็นหัวหอกของคณะเดินทาง ไช่หงเว่ยรู้สึกสิ้นหวังขณะกวาดตามองพวกเขาและพูดว่า “ฉันยินดีที่จะออกไปไล่นกเหล่านั้น แต่จำนวนพวกมันมากเหลือเกิน ใครเต็มใจจะไปกับฉันบ้าง?”
“ผมเอง ผมจะไปกับคุณ” เฉินผิงเสนอตัวเป็นคนแรกทันที
“ฉันก็จะไปด้วย” หัวเฟิ่งตอบรับ ตัดสินใจที่จะติดตามเฉินผิงอย่างแน่วแน่
เนื่องจากจี้อวิ๋นมีหน้าที่ควบคุมเรือเหาะ เขาจึงไม่สามารถเข้าร่วมได้ เมื่อเฉินผิงและหัวเฟิ่งอาสา คนที่เหลือในกลุ่มก็สบตากันแต่ก็ยังเงียบอยู่
ไช่หงเว่ยคาดไม่ถึงว่าเกิดสถานการณ์เช่นนี้ แต่เมื่อดูจากสภาพของพวกเขาที่ต้องลอยอยู่กลางอากาศและเผชิญกับปักษาสายรุ้งที่ร้ายกาจ เขาจึงเข้าใจได้ว่าทำไมถึงไม่มีใครกล้าอาสา
อย่างไรก็ตาม ภารกิจนี้ก็ดูแทบจะเป็นไปไม่ได้ มีเพียงสามคนเท่านั้นที่จะไปขับไล่ฝูงนกอันน่าเกรงขาม
“พวกคุณทุกคนอยู่ที่นี่ ฉันจะไล่พวกนกให้กระเจิง”
ในขณะนั้นเอง ผู้อาวุโสเหมี่ยวก็ทำลายความเงียบ เสียงที่ฟังดูวางใจได้ของเขาดังก้องไปทั่วกลุ่ม
ด้วยความที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม คำพูดของเขาจึงมีน้ำหนัก ผู้คนไม่เพียงแต่เคารพในความแข็งแกร่งของเขาเท่านั้น แต่ยังหวังว่าเขาจะปกป้องพวกตนได้ในยามคับขันด้วย
“ผู้อาวุุโสเหมี่ยว แม้ว่าปักษาสายรุ้งเหล่านี้อาจไม่น่ากลัวถ้ามีเพียงตัวเดียว แต่ความแข็งแกร่งยามพวกมันรวมตัวกันนั้นน่าเกรงขาม การขับไล่พวกมันตามลำพังย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย” ไช่หงเว่ยกล่าว
“ไม่ต้องกังวล ยังไงฉันก็จะลองดู แม้ว่าฉันจะขับไล่พวกมันไม่ได้ ฉันก็จะไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นอันตราย” ผู้อาวุโสเหมี่ยวยืนยันด้วยรอยยิ้มจางๆ
เมื่อเห็นความมั่นใจไม่สั่นคลอนของผู้อาวุโสเหมี่ยว ไช่หงเว่ยจึงหยุดทักท้วง และสั่งให้จี้อวิ๋นเปิดประตูเรือเหาะ
เมื่อก้าวออกไป ผู้อาวุโสเหมี่ยวก็ทำราวกับว่ากำลังเดินบนพื้นแข็งๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...