หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3288

เกิดความเงียบอันตึงเครียดขึ้นบนเรือเหาะ

พวกเขายังสามารถร่วมมือกันได้หากเผชิญหน้ากับฝูงสัตว์อสูรบนบก แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่กลางอากาศ เผชิญหน้ากับปักษาสายรุ้งหลายพันตัว

ไม่มีใครกล้าพูดอะไร เนื่องจากความตายอาจมาเยือนได้ทันทีหากมีคนก้าวออกจากเรือเหาะ

ในฐานะที่เป็นหัวหอกของคณะเดินทาง ไช่หงเว่ยรู้สึกสิ้นหวังขณะกวาดตามองพวกเขาและพูดว่า “ฉันยินดีที่จะออกไปไล่นกเหล่านั้น แต่จำนวนพวกมันมากเหลือเกิน ใครเต็มใจจะไปกับฉันบ้าง?”

“ผมเอง ผมจะไปกับคุณ” เฉินผิงเสนอตัวเป็นคนแรกทันที

“ฉันก็จะไปด้วย” หัวเฟิ่งตอบรับ ตัดสินใจที่จะติดตามเฉินผิงอย่างแน่วแน่

เนื่องจากจี้อวิ๋นมีหน้าที่ควบคุมเรือเหาะ เขาจึงไม่สามารถเข้าร่วมได้ เมื่อเฉินผิงและหัวเฟิ่งอาสา คนที่เหลือในกลุ่มก็สบตากันแต่ก็ยังเงียบอยู่

ไช่หงเว่ยคาดไม่ถึงว่าเกิดสถานการณ์เช่นนี้ แต่เมื่อดูจากสภาพของพวกเขาที่ต้องลอยอยู่กลางอากาศและเผชิญกับปักษาสายรุ้งที่ร้ายกาจ เขาจึงเข้าใจได้ว่าทำไมถึงไม่มีใครกล้าอาสา

อย่างไรก็ตาม ภารกิจนี้ก็ดูแทบจะเป็นไปไม่ได้ มีเพียงสามคนเท่านั้นที่จะไปขับไล่ฝูงนกอันน่าเกรงขาม

“พวกคุณทุกคนอยู่ที่นี่ ฉันจะไล่พวกนกให้กระเจิง”

ในขณะนั้นเอง ผู้อาวุโสเหมี่ยวก็ทำลายความเงียบ เสียงที่ฟังดูวางใจได้ของเขาดังก้องไปทั่วกลุ่ม

ด้วยความที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม คำพูดของเขาจึงมีน้ำหนัก ผู้คนไม่เพียงแต่เคารพในความแข็งแกร่งของเขาเท่านั้น แต่ยังหวังว่าเขาจะปกป้องพวกตนได้ในยามคับขันด้วย

“ผู้อาวุุโสเหมี่ยว แม้ว่าปักษาสายรุ้งเหล่านี้อาจไม่น่ากลัวถ้ามีเพียงตัวเดียว แต่ความแข็งแกร่งยามพวกมันรวมตัวกันนั้นน่าเกรงขาม การขับไล่พวกมันตามลำพังย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย” ไช่หงเว่ยกล่าว

“ไม่ต้องกังวล ยังไงฉันก็จะลองดู แม้ว่าฉันจะขับไล่พวกมันไม่ได้ ฉันก็จะไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นอันตราย” ผู้อาวุโสเหมี่ยวยืนยันด้วยรอยยิ้มจางๆ

เมื่อเห็นความมั่นใจไม่สั่นคลอนของผู้อาวุโสเหมี่ยว ไช่หงเว่ยจึงหยุดทักท้วง และสั่งให้จี้อวิ๋นเปิดประตูเรือเหาะ

เมื่อก้าวออกไป ผู้อาวุโสเหมี่ยวก็ทำราวกับว่ากำลังเดินบนพื้นแข็งๆ

กรี๊ด!

ในขณะนั้นเอง เสียงร้องแหลมสูงก็ก้องกังวานไปในอากาศ

ปักษาสายรุ้งที่ตัวใหญ่กว่าตัวอื่นอย่างเห็นได้ชัดโผล่ออกมาจากฝูง มันบินขึ้นไปบนท้องฟ้า เสียงร้องต่อเนื่องดังก้องในอากาศ

ทันใดนั้น ปักษาสายรุ้งที่กำลังโจมตีตาข่ายขนาดใหญ่ก็หยุดโจมตี

ยิ่งไปกว่านั้น ปักษาสายรุ้งหลายหมื่นตัวบินเรียงกันเป็นรูปขบวนที่ดูคล้ายดาบ ภายใต้การนำของจ่าฝูง พวกมันพุ่งเข้าหาตาข่ายที่ผู้อาวุโสเหมี่ยวสร้างขึ้น

“จ่าฝูงปักษาสายรุ้งปรากฏตัวแล้ว จับตาดูมันไว้!” หัวเฟิ่งอุทานออกมา

“พวกมันมีจ่าฝูงด้วย?” ความประหลาดใจแผ่ไปทั่วใบหน้าของเฉินผิง

“ใช่แล้ว ปักษาสายรุ้งเหล่านี้เป็นสัตว์อสูรที่อยู่รวมกันเป็นฝูง แม้จะตกอยู่ในอันตรายก็ยังอยู่ด้วยกัน แน่นอนว่าจะต้องมีจ่าฝูงคอยสั่งการพวกมัน ยังไงก็ตาม เนื่องจากพวกมันแต่ละตัวไม่ได้แข็งแกร่งมาก จ่าฝูงจึงซ่อนตัวอยู่ในฝูงและแทบจะไม่เปิดเผยตัวเอง จ่าฝูงเพียงแค่บินนำทางพวกมันเพราะปักษาสายรุ้งไม่สามารถบินฝ่าตาข่ายได้ โอกาสทองมาถึงแล้ว” ซือกงเจิ้นอธิบาย