หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3292

“ทุกคน ปักษาสายรุ้งยังคงอยู่รอบเรือเหาะ และเราไม่สามารถไปต่อได้ มีใครมีวิธีไล่นกพวกนี้ให้ไปทางอื่นบ้างไหม?” ไช่หงเว่ยตะโกนใส่ฝูงชน

แม้แต่ผู้อาวุโสเหมี่ยวผู้มีพลังน่าเกรงขามก็ไม่สามารถรับมือกับฝูงนกได้ พวกเขาต้องระดมความคิดเพื่อหาดูว่ามีทางออกทางอื่นหรือไม่

“ผมจะลองดู” เฉินผิงพูดขึ้น

“คุณน่ะเหรอ? ดูจากความแข็งแกร่งของคุณ การออกไปข้างนอกคงเป็นการฆ่าตัวตาย แม้แต่ผู้อาวุุโสเหมี่ยวยังรับการโจมตีของนกพวกนี้ไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียว” ไช่หงเว่ยพูดพร้อมกับทำท่าประหลาดใจ

“ผมมีวิธี แม้ว่าผมจะกำจัดปักษาสายรุ้งไม่หมด แต่ผมก็สามารถพาพวกมันไปทางอื่นได้” เฉินผิงอธิบาย

ซือกงเจิ้นปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเฉินผิงมีความสามารถขนาดนั้น “เจ้าหนู นายเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นกึ่งเซียน แต่กลับอ้างว่าสามารถไล่ปักษาสายรุ้งไปได้? ล้อเล่นรึเปล่า?”

“แล้วทำไมคุณถึงไม่ลองดูล่ะ?” เฉินผิงท้าทายซือกงเจิ้น

ซือกงเจิ้นรีบส่ายหัว “ฉันไม่มีความสามารถขนาดนั้น ดังคำกล่าวที่ว่า 'อย่าเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง' ฉันรู้ขีดจำกัดของตัวเอง”

เฉินผิงเหลือบมองที่ซือกงเจิ้นและไม่สนใจเขาอีก ดูเหมือนว่าซือกงเจิ้นจะเป็นสุภาพบุรุษแต่ขาดความกล้า

“จี้อวิ๋น เมื่อผมพาปักษาสายรุ้งออกไปแล้ว จงควบคุมเรือเหาะให้บินไปจากที่นี่ทันที” เฉินผิงสั่งจี้อวิ๋น

“คุณเฉิน แล้วคุณล่ะ?” จี้อวิ๋นถาม

“ผมมีวิธีที่จะตามทัน ไม่ต้องกังวล” เฉินผิงรับรองพร้อมตบไหล่จี้อวิ๋น จากนั้นเขาก็มองหัวเฟิ่งแล้วกระโดดออกไป

หลังจากที่เฉินผิงออกจากเรือเหาะ ร่างของเขาก็เปล่งประกายด้วยแสงสีทองในขณะที่ร่างเกราะทองคำถูกใช้งาน เมื่อบวกกับการเสริมพลังจากจุติโลหะ เกล็ดสีทองบนตัวของเฉินผิงก็เปล่งแสงจ้ายิ่งกว่าเดิม

ทุกคนพากันทึ่งเมื่อเห็นเกราะทองคำของเฉินผิง

“นี่มันของวิเศษประเภทไหนกัน? น่าจะเป็นชุดเกราะล้ำค่าหรืออะไรทำนองนั้น”

“อัศจรรย์มาก! หรือจะเป็นสิ่งประดิษฐ์จากยุคโบราณ?”